Recensie Intergalactic Lovers ★★★★1/2

Een fenomenale Radio 1 sessie. Die gaven Intergalactic Lovers en hun gasten in een uitverkochte Arenberg in Antwerpen. Voor de gelegenheid had de band rond frontvrouw Lara Chedraoui enkele artiesten opgetrommeld. En dat waren niet van de minsten: Marble Sounds, Flip Kowlier, Lennert Coorevits en Helmut Lotti brachten een song uit hun eigen repertoire mee dat Intergalactic Lovers met hen in een ander jasje live brachten om vervolgens zelf een nummer van deze band waar de Radio 1 sessie in het teken van stond onder handen te nemen. Het resultaat was een verbluffende muzikale reis, zo’n avond waarbij je de artistieke kruisbestuiving tot in je loge op het balkon voelt. De Lovers en hun gasten hadden er enorm veel goesting in, of ze nu de nacht ervoor een oog dicht hadden gedaan of niet, én ook de fans bleken razend nieuwsgierig. Resultaat: we waren met z’n allen getuige van een van de beste concerten van dit najaar.

Liquid love heet het jongste album van Intergalactic lovers dat de groep uiteraard ook kwam voorstellen in de Arenberg. Vermits de band ‘Ocharme ik’ uit Flip Kowliers eerste soloplaat had gekozen, nam hij ‘wraak’ door ook een song uit het eerste album van de Lovers te kiezen. Het werd ‘Pretty baby’ uit Greetings & Salutations. Meteen was de toon gezet. Flip zei namelijk dat kiezen voor een nummer uit een eerste plaat immers de indruk doet ontstaan dat ze vinden dat wat erna verschenen is niet meer zo goed was. De sfeer in de Arenberg was kortom gemoedelijk, heel amicaal, en vooral er was wel wat (zelf)relativerende humor te spotten.

Lara ontving haar gasten zoals we haar kennen als de perfecte gastvrouw. Nadat ze een song gedaan had met hen volgde er steevast een gemeende intense knuffel. Zo eentje die je net niet versmacht. Hoewel ze in het begin van het concert liet zien dat ze een beetje de bibber had, was daar op het podium hoegenaamd niets van te merken. De frontvrouw had het duidelijk naar haar zin, danste dat het een lieve lust was, gebruikte haar (wapperende) hand- en armbewegingen om de lyrics van bijkomend gevoel te voorzien en vooral, het was alweer genieten om haar met haar ogen te zien praten met haar collega’s tijdens verschillende songs. Ook niet onbelangrijk, ze was zeer goed bij stem en zong feilloos ook al leek ze soms wat last te hebben van de geluidsmix in haar in ears die blijkbaar zeker in het begin van het optreden te luid stond.

Op de vraag wie ze had uitgenodigd en wie er zou optreden, was haar antwoord ‘iedereen die op de lijst staat’ gewoon hilarisch. Dat haar band en Marble Sounds melancholische muziek uitbrengen, daar had ze ook een wel heel specifieke verklaring voor. De loodvervuiling van de Dender zou daar wellicht mee te maken hebben, wist ze. Later tekenden we ook nog de quote op: ‘Slecht gaan, is ook gaan’.

De songs (‘Suspicious minds’ en ‘Shewolf’) met Helmut Lotti vonden we het minst van al, al zag het publiek dat kennelijk anders in de Arenberg als we afgaan op het geestdriftige applaus achteraf. Lotti’s stem moest wat op de vlakte blijven en zacht zijn tijdens het nieuwe etherische arrangement van de Elvisklassieker. Hij werd echter, ook tijdens Shewolf, overstemd door Lara. Nauwelijks hoorden we zijn zang door de geluidsmix heen komen, wat wellicht ook te maken had met het feit dat ie steeds de micro van de pianist koos, die sowieso al wat stiller afgestemd staat in vergelijking met de andere. Visueel leken we ook te kijken naar de stijve hark en de vlotte deerne. Kortom: hoe goed de bedoelingen ook waren, voor ons werkte die samenwerking niet helemaal.

Met Marble Sounds bracht Intergalactic Lovers ‘Tout et partout’ terwijl Lara haar beste West-Vlaams bovenhaalde tijdens ‘Ocharme ik’ met Flip Kowlier die Lara’s West-Vlaams best wel geloofwaardig vond. Zeker, de match met Marble Sound ligt voordehand. En het publiek genoot van elke live collab. ‘No shame’ uit Liquid love werd in hun versie dan ook zeer goed onthaald. Wij vonden dan weer de meest geslaagde match van de avond wanneer Lennert en Lara samen zongen. Op de een of andere manier ontstaat er dan iets magisch. Blonde krullen met daarnaast zwarte krullen het zorgt niet alleen visueel voor iets dynamisch, iets guitigs, maar ook in het musiceren voelde je dat er magie in de lucht hing. Het is vaak zo dat wanneer twee verschillende muzikale werelden samen komen, er iets bijzonder boeiends en fris ontstaat. Ook in de Arenberg bleek dat het geval.

Dat hun stemmen perfect blenden, noteerden we al tijdens een sterk ‘Hologram’ dat we als het eerste hoogtepunt van de avond beschouwden. Ook ‘Albatros’ dat Lennert samen met Marble Sounds geschreven had voor de gelijknamige serie en hier voor het eerst met live band te horen was tijdens een concert, klonk zeer goed. Maar hét uitroepteken in onze notities staat bij ‘The reeling’ en ‘Bobbi’. Dat laatste nummer bracht Lennert solo in zo waar een discoversie waarop het publiek in geen tijd begon mee te klappen. Iets wat de fans ook deden tijdens een uitstekend ‘Between the lines’ van Intergalactic Lovers.

Maarten Huygens bespeelde de pedal steel onder andere tijdens een fraai ‘Pretty baby’ maar ook bij het indrukwekkend ‘Crushing’ waarin Brendan Corbey tegelijkertijd de synths bespeelde en met zijn rechtervoet de basdrum sloeg. Wat een muzikale held is Corbey! Ook naast ons zagen we toeschouwers vol verbazing kijken hoe hij erin slaagt om twee instrumenten tegelijkertijd feilloos te bespelen. Straf. Zeer straf is dit.

‘Even though we messed up bad I still love you’ klonk het in ‘Bruises’. Elke muziekliefhebber (ook een criticus) heeft wel eens zo’n moment dat ie een ander pad volgt dan de artiest of band waar ie van houdt en dan kan het wel eens zijn dat de wegen scheiden. In sommige gevallen zorgt het ook voor een breuk. Andere relaties tussen muziekliefhebber en artiest/band zijn van het knipperlichttype waarbij je eigenlijk nog wel interesse toont (maar niet meer altijd).

Bij Intergalactic Lovers was het voor ons liefde op het eerste gezicht toen de band debuteerde. Maar 8 jaar geleden in de AB keerde dat plots en lieten we de groep bewust links liggen tot deze Radio 1 sessie. Omdat wij er terug zin in hadden. En Intergalactic Lovers kennelijk ook. Wat ons betreft is het dus terug ‘aan’ en met wat geluk volgt ook de rest van Vlaanderen. Groepsknuffel!

< Bert Hertogs >

Het concert kan je weldra herbekijken op VRT MAX.

De setlist:

1. The heart beaten beats
2. Rise
3. Tout et partout (met Marble Sounds)
4. Lost
5. Ocharme ik (met Flip Kowlier)
6. Hologram (met Lennert Coorevits)
7. Suspicious minds (met Helmut Lotti)
8. Northern road
9. Waves of desperation
10. No shame (met Marble Sounds)
11. Albatros (met Marble Sounds en Lennert Coorevits)
12. In limbo
13. No regrets
14. Crushing
15. The reeling (met Lennert Coorevits)
16. Bobbi (Lennert Coorevits solo)
17. Two to one
18. Shewolf (met Helmut Lotti)
19. Between the lines
20. Pretty baby (met Flip Kowlier)
21. Bruises
22. Delay
23. The fall

Bis:

1. My low low
2. Islands