Recensie De zonen van Van As de cross ★★★1/2

Met De zonen van Van As de cross is er nu een film na de serie die vorig jaar stopte bij aflevering 67 op vtm.  Een zesde seizoen kwam er niet, dus koos men als waardig alternatief voor een komische langspeelfilm. Wij trokken totaal onbevooroordeeld naar de cinema om de heel eenvoudige reden dat we geen enkele van die 67 afleveringen ooit gezien hebben. Maar wat hebben we ons kostelijk geamuseerd met deze bij momenten hilarische film!

Toegegeven, we steken onze nek weer bijzonder hard uit maar daar zijn we niet om verlegen bij filmnews.be, als we stellen dat we De zonen van Van As de cross een bijzonder geslaagde komedie vinden. Het is namelijk bon ton, zeker onder filmjournalisten die soms ronduit doodsaaie en onbegrijpelijke arty farty producties (soms tegen beter weten in) de hemel in prijzen gewoon omdat het goed staat. Het is dan ook wat makkelijk vinden wij om een pretentieloze mainstreamprent zoals deze de grond in te boren.

Waarom wij bij filmnews.be sterk durven afwijken van wat andere media schrijven, ligt aan het feit dat wij de spanningsboog van een film en het vertelritme cruciaal vinden. De beste en meest eerlijke maatstaf daarvoor is je afvragen als criticus of je de ganse film geboeid bent blijven kijken of je een of meerdere keren naar je klok hebt zitten kijken. Wel bij De zonen van Van As de cross hebben we ons geen seconde verveeld. Dat is absoluut de verdienste van scenarist Johan Heselmans maar zeker ook van regisseur Thomas De Cock. In een van de eerste scènes zien we een rode zitbal van Frans (Jaak Van Assche) naar Hilda (Camilia Blereau) rollen die zo flirt met haar in het woonzorgcentrum. Die scène van die rollende bal gaat over in een rollende bowlingbal zodat we aanbelanden bij zijn kinderen. Kijk, dat vinden we slim en sterk gedaan en het niveau van een doorsnee komische film qua regie en montage overstijgen.

Neem daarbij de crème de la crème aan Vlaams komisch acteertalent dat elkaar in deze film ontmoet met onder andere Wouter Bruneel die gekend is van Onder vuur, in deze film als Bambi, Maaike Cafmeyer als Belinda, Rilke Eyckermans als Linde, Carry Goossens als Frakke, Tania Kloek als Martine, Ben Segers als Dick, Peter Thyssen als Herman, Jaak Van Assche als Frans, Vincent van Sande als Tuur, Peter Van den Eede als Jempie en Jonas Van Geel als Kevin, en je hebt alle ingrediënten in huis voor een heerlijk avondje ontspannen al moeten we wel toegeven dat we ons danig gestoord hebben aan de té uitdrukkelijke product placement.

Wat De zonen van Van As de cross zo leuk maakt is dat iedereen zich wel kan herkennen in deze familie en de karikaturale personages die je in elke familie wel terugvindt. De hete teen Jempie wiens vriendschap met zijn jaloerse broer Frakke onder druk komt te staan omwille van zijn flirterig gedrag met Belinda. Belinda wiens relatie met haar sloef en jaloerse Bambi in zwaar weer komt omwille van haar ontrouw. Kevin die achter op schema ligt voor de opbouw van een parcours veldrijden, Tuur die (dom blondje) Linde chanteert en van haar 35.000 euro wil anders zal ie compromitterende beelden verspreiden vermits hij haar smartphone heeft kunnen kraken maar uiteindelijk Van As wel eens een dienst zou kunnen bewijzen qua populariteit, CEO Dick die zich van geen kwaad bewust is, ondergaat, vooral stress heeft voor een toespraak, en qua crisismanagement niet al te best blijkt, Herman die bijzonder impulsief reageert wanneer ie te horen krijgt dat Tuur een VIP-tent van Van As heeft af doen branden, Frans die de schuld van alles op een concurrent (rol van Luk Wyns) steekt, ook zeer impulsief reageert door banden stuk te steken en later Frakke en Jempie op hem af stuurt, Hilda die begint te twijfelen of ze wel deel wil gaan uitmaken van zo’n bizarre familie …

Wat we o zo geestig vinden is dat problemen in De zonen van Van As de cross niet of nauwelijks opgelost worden. Integendeel, een probleem wordt opgelost door er een ander bij te creëren. Op den duur stapelen de issues zich dan ook op, wat tot een heerlijk sneeuwbaleffect leidt en het niet alleen bijzonder herkenbaar maakt, maar vooral ook hilarisch. Zelfs op het einde van de prent blijft er nog genoeg conflictstof over voor een mogelijk vervolg. Heel vakkundig wordt zo niet alleen de spanning opgedreven maar ook de humor.

Het hardst gelachen hebben we met Michel Wuyts’ commentaar over de cross zelf. Zijn “Wat een gewriemel! Er wordt geswingd van links naar rechts en averechts.” vat De zonen van Van As de cross prima samen. Maar het grappigst van al is ie wanneer ie samen met zijn co-commentator commentaar geeft op een tafereel dat weinig met sport te maken heeft, maar eerder met oerinstincten. Dat is dan ook voornamelijk wat de Van Assen volgen. Ze doen vooraleer dat ze denken wat hen in de problemen doet komen. Dat doet er ons meteen aan denken, dat veldrijden/wielrennen zo oer-Belgisch is, dat we ons verbazen dat er nog geen komische reeks over die sport überhaupt gemaakt is.

In de soundtrack van De zonen van Van As de cross horen we Sam Gooris met ‘Basketsloefkes’, ‘Saragosa’ en ‘Als je naar mij kijkt’. De zanger treedt ook op voor de VIP’s en we zien hem zijn coole moves ten volle uitvoeren. Sam is en blijft een topentertainer pur sang en is hier perfect gecast. Ziet ‘m gaan!

< Bert Hertogs >