Recensie Simply Red ★★★★

Drie jaar geleden kwam ondertussen het jongste album van Simply Red uit. Dat heette Blue Eyed Soul. Niet dat het album potten gebroken heeft in de charts bij ons. Verder dan de 28ste stek in Vlaanderen en de 35ste in Wallonië geraakte die niet. In de hitparade vertoefde het schijfje welgeteld 3 weken in Vlaanderen en 8 in Wallonië.  Oorspronkelijk zou de band optreden op 14 november 2020. Maar door corona ging dat feest niet door en werd de show verplaatst naar 30 oktober 2021 om vervolgens om dezelfde reden opnieuw verplaatst te worden naar 9 december 2022. De frontman verwees daar ook naar in een humoristisch welkomstwoord: “Hallo. Het is geweldig om jullie te zien. Jullie leven nog. Wij leven nog. Simply Red vs. covid 7-0.”

Net als zo veel artiesten en bands die al een tijd meegaan, moet frontman Mick Hucknall en zijn band het voornamelijk hebben van de hits die ze in de jaren ’80 en ’90 bij elkaar hebben gepend en enkele covers. Hun recent materiaal is quasi irrelevant voor de massa. Ook dat bleek nog maar eens, te merken aan het publieksenthousiasme in het Sportpaleis. Zo’n artiesten zouden eigenlijk beter geen nieuwe songs meer uitbrengen maar vooral datgene leveren wat iedereen wil horen, hits, hits en nog eens hits, een best of show dus. Want recente nummers die zorgen ook nu doorgaans voor inkakmomenten.

Met 11.000 verkochte tickets, een volledig zittend concert werd het dus in het Sportpaleis, geraakte het optreden van de Britse band Simply Red totaal niet uitverkocht hoewel Live Nation Belgium dus meer dan voldoende tijd gekregen had om dit te promoten. Wij geloven niet in toeval, het feit dat de enige rosse marketing en communicatie medewerkster van het bedrijf een rosse artiest promoot, vonden we best wel grappig. Team #redhead verzamelde dus in het Sportpaleis.

Zelf waren we niet eens van plan te gaan en dat heeft nu eens niets te maken met het feit dat wij niet tot dat team behoren. Oorspronkelijk gingen we immers naar dat van Davina Michelle trekken in Trix, nog steeds de meest overbodige concertzaal van Antwerpen. Davina baalt echter als een stekker dezer dagen omdat ze griep heeft en moest daarom haar shows in Trix en het Depot uitstellen omdat ze haar Vlaamse fans een goeie show wil geven wat knap lastig is als je stem in de touwen hangt.

Dus ruilden we deze Hollandse voor Hucknall, ‘een hurk van een vent’ aldus verschillende bronnen uit de Vlaamse muziekindustrie die met hem hebben samengewerkt de voorbije jaren. Hoegenaamd hebben we daar de afgelopen 14,5 jaar niets van gemerkt op het podium wanneer ie voor een publiek staat. Zou het dan toch zo zijn dat artiesten backstage zich kennelijk anders gedragen dan on stage?

Ook nu in het Sportpaleis kwam de frontman eerder als een bescheiden man - wanneer ie zijn band heeft voorgesteld eindigde ie met de woorden “My name is Mick and I sing” zichzelf bijna wegcijferend - over die zich gaandeweg wel ontpopte en zelfs zijn gevoel voor humor liet zien. Zo deed ie halfweg een kledingstuk uit wat uiteraard op gejoel kon rekenen van zijn voornamelijk vrouwelijke fans waarop ie antwoordde: “Maak je geen zorgen, ik ga geen striptease doen.” En toen ie aanbeland was bij het in de handen meegeklapt ‘It’s only love doing its thing’, een cover van Barry White met heerlijke saxpartij,  deed ie even die artiest na door heel laag te praten. Ook die song behoorde onmiskenbaar tot de toppers van de avond.

Toegegeven, toen we in het Sportpaleis aankwamen, hielden we ons hart vast. Er hing immers slechts één reeks luidsprekers links en rechts van het podium. Doorgaans is dat niet genoeg om het echo-effect van de zaal weg te spelen. Vandaar dat je niet zelden bij lokale producties een tweede rij halfweg ziet hangen. Nu goed, omdat de show niet uitverkocht was, werd het podium ook meer naar voor geschoven tot het einde van de eerste tribune. Zo werd de afstand die het geluid moest afleggen ook al wat kleiner. Maar zelfs dan kom je er volgens ons niet en zijn zelfs dan veel geluidstechnici geneigd om het volume loeihard te zetten zodat je alle franjes die de sound zou moeten hebben, verliest. Niet zo bij Simply Red, en dat waren we ondertussen vergeten in al die jaren, dat is dat Hucknall zich laat omringen door ware professionals. Elk kleinste detail in de muziek (bugel, chimes, gitaren, piano, drums, saxen …) kon je horen. Zeker, het Sportpaleis is qua akoestiek geen makkelijke zaal, maar dat je er wel degelijk bijzonder knappe dingen kan zien en horen, is enkel mogelijk als je de juiste mensen op de juiste plek hebt. En Simply Red heeft die aan boord. Hulde.

Openen deed Simply Red zijn concert met ‘You’ve got it’. Al vroeg in de set noteerden we een eerste hoogtepunt uit vele die nog zouden volgen: ‘You make me feel brand new’, een cover van The Stylistics. Hucknall moest daar de hoogste regionen van zijn stembereik opzoeken, haalde die hoge noten (al leek hij niet zo veel marge te hebben), maar zette vooral qua gevoel een prachtige prestatie neer met zijn band waardoor ie terecht een groot applaus in ontvangst mocht nemen.

Bassist Steve Lewinson was de enige van Simply Red die géén corona heeft opgedaan, gaf de frontman van de band ons mee. ‘I‘ll keep holding on’ zong het publiek wanneer Hucknall de micro naar het publiek richtte tijdens de The Frantic Elevators-cover ‘Holding back the years’ dat ook mee in de handen geklapt werd. Tijdens de song zagen we foto’s uit de oude doos voorbijrollen in een filmrolletje. Tijdens ‘A new flame’ zagen we in de visuals een flipperkast en het uptempo en stevig meegeklapt ‘Come to my aid’ werd dan weer voorzien van beelden van smeltende ijskappen, olievaten, droogte, woestijnvorming, orkanen, en protestborden als ‘Dump Trump’ en ‘power to the people’ terwijl we die ster-visual waarin we de live beelden van het concert in geprojecteerd zagen bij ‘Stars’ wat cheesy en Goofy vonden.

Feest was het in het Sportpaleis tijdens een heerlijk ‘Something got me started’ dat als voorlaatste op de set stond en ‘Money’s too tight to mention’, een cover van The Valentine Brothers, de voorlaatste toegift van Simply Red. Zowel in ‘Something got me started’ als bij het einde van ‘Fairground’ noteerden we het aanstekelijke staccatospel van Dave Clayton op toetsen die de handen van het publiek met die typische ‘90s sound dan ook moeiteloos op elkaar kreeg.

Hucknall die duidelijk doorhad dat de Vlaamse fans zin hadden in een meezingfeestje, leerde ons ‘It’s so good to be together’ zingen uit de nieuwe song ‘Better with you’ waaraan ie aan het werken is. Tijdens de start van het voorzingen, wanneer ie enkel begeleid werd door de piano, klonk de zanger ook hier nog wat onzeker, maar hij tankte gaandeweg aan vertrouwen, mede dankzij de overweldigende publieksreactie. Afsluiter ‘If you don’t know me by now’, een cover van Harold Melvin & The Blue Notes, liet ie tevens inzetten door de fans waarna hij de zang van het nummer overnam.

Simply Red deliverde kortom alweer in het Sportpaleis met een uitstekend concert voor 11.000 dolenthousiaste fans. Het enige punt van kritiek dat we al jaren hebben, blijft overeind. Het komt allemaal zo gemillimetreerd over. De show duurt exact een uur en een kwartier. De band gaat exact om half elf af, om vervolgens er nog een kwartietje aan toegiften aan toe te voegen. De setlist is overal hetzelfde. Op een ‘Merci. Bedankt. Thank you.’ op het einde na wordt er geen speciale band gelegd met de venue, de stad of het land waarin er opgetreden wordt, waardoor deze degelijke show helaas ook behoorlijk inwisselbaar aanvoelt. Of hoe een bijzonder goed concert je in dit geval zo geen uitzonderlijk once in lifetime-gevoel bezorgt.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. You‘ve Got It
2. So Not Over You
3. Say You Love Me
4. You Make Me Feel Brand New (cover The Stylistics)
5. For Your Babies
6. Holding Back the Years (cover The Frantic Elevators)
7. Thrill Me
8. A New Flame
9. Your Mirror
10. It‘s Only Love Doing Its Thing (cover Barry White)
11. Come to My Aid
12. Ain‘t That a Lot of Love (cover Homer Banks)
13. Stars
14. Sunrise
15. Something Got Me Started
16. Fairground

Bis:

1. Better with you
2. Money‘s Too Tight (To Mention) (cover The Valentine Brothers)
3. If You Don‘t Know Me by Now (cover Harold Melvin & The Blue Notes)