Recensie Broker ★★

Een tergend trage film. Dat is Broker van de Japanse regisseur Hirokazu Kore-eda die recent La vérité en Shoplifters creëerde. Traag, in die zin dat er een filmliefhebber halfweg de prent het voor bekeken hield. Ook wij zagen maar liefst twee keer (na drie kwartier en na anderhalf uur) op onze klok, en da’s minstens een keer te veel. Nochtans geeft Broker pas helemaal op het einde zijn geheimen prijs en zie je dan pas het hele plaatje wanneer je als kijker de cruciale info meekrijgt welke keuze Moon So-young (Lee Ji-eun) gemaakt heeft.

Moon So-young is een sekswerker die een moord heeft begaan in Broker. Ze heeft een baby en is op de vlucht wat net iets makkelijker gaat zonder baby Woo-sung (Park Ji-yong). Dus gaat ze naar de vondelingenschuif van de lokale kerkgemeenschap. Maar in plaats van het erin te leggen, legt ze het op de grond. Twee politiedetectives Soo-jin (Bae Doona) en Lee (Lee Joo-young) houden de vrouw in de gaten vanuit hun wagen. De ene zal de jonge vrouw volgen om te weten te komen waar ze woont, de ander gaat naar de baby en legt het in de vondelingenschuif.

Dong-soo (Gang Dong-won) en Sang-hyeon (Song Kang-ho die voor deze rol de prijs voor beste acteur won op het jongste filmfestival van Cannes) werken voor de lokale kerkfabriek. Die laatste zit in slechte papieren. De maffia wil dat ie bijvoorbeeld hun bebloede hemden proper krijgt en Sang-hyeon heeft ook kennelijk hoge schulden bij hen. Als ie die niet snel terugbetaalt, zal hij zijn verlieslatende handwasserij moeten sluiten en wordt die vervangen door een andere zaak.

Sang-hyeon ziet er dan ook niets beter op om soms babies die te vondeling gelegd worden te verkopen via de illegale adoptiemarkt aan mensen die een kinderwens hebben, maar geen kinderen kunnen krijgen. Vandaar de naam van deze film: Broker. Woo-sung, een jongetje, dat Moon So-young heeft achtergelaten, nemen ze mee en de videobeelden van de detective die het kind in de vondelingenschuif legde, wissen ze. Maar dan komt de moeder na enkele dagen toch terug en haar baby vragen die uiteraard niet terug te vinden is tussen alle andere kinderen. Ze heeft ook haar naam en telefoonnummer niet achtergelaten, wat het ook moeilijk maakt om te verifiëren of zij wel een kind te vondeling gelegd heeft.

Hier vinden we Broker al wat vreemd. Bij ons nemen vrouwen namelijk een puzzelstuk mee dat in een envelop zit waardoor later aangetoond kan worden dat zij het kind te vondeling gelegd hebben. Het is weinig waarschijnlijk/gebruikelijk dat medewerkers van een vondelingenschuif een ouder gaan verwijten dat ze hun gegevens niet hebben achtergelaten. Uiteraard wensen zij niet geïdentificeerd te worden vermits ze dan vervolgd zouden kunnen worden voor wat ze gedaan hebben.

Ook vreemd is dat de mannen uiteindelijk de vrouw ontmoeten. Ze stemt in dat ze mee op zoek zal gaan op voorwaarde dat ze een deel van het geld krijgt. Ze wordt echter ook benaderd door de politiedetectives die de twee mannen volgt. Wat kiest ze, in ruil voor strafvermindering? De twee mannen in de val lokken? Of kiest ze voor het geld dat hun illegale adoptie kan opbrengen en de vriendschap, ja zelfs de gezinsband die in zekere mate ontstaat tussen hen drieën en het jongetje Hae-jin (Im Seung-soo) dat uit hetzelfde opvangtehuis komt als Dong-soo en stiekem in hun busje geglipt is om zo de trip mee te maken? Het moet gezegd, haar keuze is op zijn zachtst gezegd opmerkelijk. Los daarvan is er nog een illegale kinderhandelaar die het gemunt heeft op Woo-sung omdat de moeder van de man die Moon So-young vermoordde het kind, haar kleinkind dus, koste wat het kost bij haar wil hebben. Zonder dat je het goed beseft als filmkijker wordt er eigenlijk hoog spel gespeeld en is de inzet de toekomst van een kind in een hebberige maatschappij waarbij kinderen als baby al moeten voldoen aan schoonheidsidealen. Woo-sungs wenkbrauwen worden op den duur bijvoorbeeld bijgekleurd omdat adoptieouders daar commentaar op hebben.

Broker kent echter ook een behoorlijke continuïteitsfout. De twee mannen hebben schulden. Vandaar dat ze een kind willen verkopen. Dat krijg je niet gerijmd met de trip die ze afleggen, vele kilometers rijden ze immers met een busje, ze nemen de trein, overnachten in hotels, gaan naar de kermis/een pretpark, eten goed, kopen luiers enz. en betalen steeds de rekening voor 5 …

< Bert Hertogs >