Recensie Scrooge ★★★★1/2

Dé verrassing van dit najaar. Dat is Scrooge: a Christmas carol op Netflix. Stephen Donnelly tekende voor de regie van deze geanimeerde musicalfilm naar Charles Dickens’ klassieker. Voor het script stonden Leslie Bricusse en Stephen Donnelly in. Die eerste schreef ook de heerlijke bij momenten swingende muziek. Tapdansen op de doodskist van Ebenezer Scrooge (Luke Evans), verwijzingen naar animatieklassiekers zoals Frozen, Aladdin (Trevor Dion Nicholas’ “Who disturbs my slumber?” die de rol van het heden inspreekt) en Lady en de vagebond (de spaghettiscène) en dat allemaal ingebed in een universum dat wat weg heeft van het Marvel multiverse (het in- en uit magische cirkels stappen): deze film biedt het allemaal.

Want Scrooge reist inderdaad door de tijd, naar het verleden, het heden en de toekomst om zo tot inzicht te komen dat ie niet goed bezig is met zijn hebberig leven. Het verhaal, waar vaak naar teruggegrepen wordt tijdens de eindejaarsperiode, omdat die gaat over liefde, vrede en vrijgevigheid, blijkt nog steeds relevant én actueel. De kloof tussen arm en rijk vergroot immers door de inflatie, ook bij ons. En sommige mensen bouwen hun schulden op.

Wat deze Scrooge ook zo straf maakt, is dat niet van de minste acteurs hun stem verleenden aan de personages. Luke Evans neemt de hoofdrol voor zijn rekening. Daarnaast horen we Olivia Colman die als een kaars die van gedaante kan veranderen (en die als je wil ook wat doet denken aan Lumière) het verleden van Scrooge oproept. Een verleden waarin ie koos voor financiële zekerheid omdat zijn vader in de gevangenis beland was door de schulden die ie had opgebouwd. Daarom werkte hij ook op kerstavond in het pakhuis. Later werd ie verliefd op Isabel (Jessie Buckley), waar hij lang verloofd mee was. Maar hij bleef haar aan het lijntje houden en koos werk voor zijn privéleven waardoor hij haar uiteindelijk verloor. Verliezen lijkt dan ook de rode draad doorheen Scrooges jeugd. Zo bleek de gezondheid van zijn zus waar ie erg close mee was, bijzonder fragiel. Ze stierf in het kraambed. Scrooge heeft weliswaar ook geluk gekend, en ook het plezier van het kerstfeest ondervonden in zijn jeugd. Alleen is hij dat kennelijk met de jaren vergeten. “Je kan het verleden niet veranderen” zegt Colman “maar je kan er wel uit leren.” En of dat zo is. Scrooge draait dus om je te veranderen nu het nog kan en je open te stellen voor hernieuwde inzichten in barre tijden.

Openen doet Fra Fee (als Harry Huffman) deze heerlijke geanimeerde musical met het swingende ‘I Love Christmas’. Fee stond onder andere op The West End met The Ferryman en is er nu te zien in Cabaret. ‘Christmas Children’ wordt gezongen door Johnny Flynn die de rol van Bob Cratchit voor zijn rekening neemt. Hij is onder andere gekend van de films ‘Emma’ en ‘Operation Mincemeat’.

De duetten tussen Evans en Buckley (o.a. gekend van films zoals ‘Men’, ‘The lost daughter’, ‘The Courier’, ‘Judy’ en ‘Wild Rose’, series als ‘Chernobyl’ en ‘Fargo’ en recent de West End musical ‘Cabaret’), zijn bijzonder sterk. Denken we onder andere aan ‘Happiness’ en ‘Life Never Came’ waarin zij hem verwijt dat ‘later steeds wordt uitgesteld’ en hij niet inziet dat zijn relatie in tijdnood komt.

Trevor Dion Nicholas mag in een toffe song het leven bezingen in ‘I like life’. Hij zingt er onder andere in ‘Ik leef groot tot aan mijn dood.’ Amen. Giles Terera zingt een opgewekt ‘Thank You Very Much’ dat gemengd wordt met ‘For He‘s A Jolly Good Fellow’ in de toekomst wanneer Scrooge dood is terwijl fanfare/stoetsgewijs (met verwijzing naar de can can ook) de sobere doodskist weggereden wordt.

Dat alles zorgt ervoor dat Scrooge tot het inzicht komt om opnieuw met zijn leven te beginnen waarbij Evans het hoopvolle ‘I‘ll Begin Again’ mag zingen en het personage waar hij zijn stem aan verleent eindelijk zielenrust kan bezorgen.

Scrooge a Christmas carol is nu te zien op Netflix. Dé verrassing van dit najaar en dé ultieme filmtip om met het gezin tijdens dit eindejaar te bekijken. De animatieprent kent enkele griezelige scènes en is daarom geschikt voor kijkers vanaf zes jaar.

< Bert Hertogs >