Recensie Play4 grote winnaar Kastaars! ★, Camille Dhont grootste verliezer

Dat de Vlaamse mediasector een van de achterlijkste is ter wereld bewees ze nog maar eens in het Studio 100 pop up theater. Eerst en vooral door terug een show door de strot te rammen van de Vlaamse mediagebruiker door tegelijkertijd op verschillende zenders hetzelfde aan te bieden. Wie wou wegvluchten kon net zoals in de fijne jaren ’80 onder andere terecht bij de Nederlandse televisie, Netflix of Disney+ of een avondwandeling in het park maken. Maar die misten dan wel wat volgens ons een primeur is in de Vlaamse televisiegeschiedenis. Een programma dat op één uitgezonden werd en dat tot twee keer toe onderbroken werd door een reclameblok met allerlei trailers en boodschappen van algemeen nut.

Want wie zit er in godsnaam te wachten - behalve al wie in de mediasector tewerkgesteld is zelf - op een bij momenten behoorlijke cringe musicalshow ter eer en glorie van de mediapersoonlijkheden die in het digitale tijdperk kennelijk krampachtig hun best doen om aan de Vlaamse consument wijs te maken dat ze nog relevant zijn? In een tijd dat onder andere influencers, Youtube- en TikToksterren al jaren de nieuwe BV’s zijn en al meerdere generaties bijna uitsluitend daar hun nieuws en entertainment zoeken, voelt het wat aan als tijd en energie steken in een (traditionele media)sector die de volgende jaren wellicht nog forse klappen zal mogen incasseren.

Ondertussen wordt er steeds minder lineair naar televisie gekeken, blijken streamingdiensten (die niets meer en niets minder dan online videotheken zijn, ‘waar is de tijd van de Videoland en de Superclub?’, bedenken we ons in een nostalgische bui) - duh – eerder een concurrent voor tv dan voor de cinema te zijn, met als gevolg dat de kijkcijfers dit tv-seizoen dramatisch de dieperik in doken. In die zin dat wij dit gegeven prompt wilden nomineren voor ‘beste drama van 2022’.

Wat de Kastaars - ‘amaai da’s echt zwaar!’ - die slechts één keer gewonnen kunnen worden per tv-productie of persoonlijkheid, he-le-maal niet meer van deze tijd maakt, maar wel tekenend voor een sector die nog steeds onvoldoende inclusief is, (wegens te wit, te mannelijk, en mensen met een fysieke of mentale beperking zijn er bij ons in tegenstelling tot het buitenland bijna helemaal niet te zien) is de gekozen naam voor de opvolger van de Vlaamse Televisiesterren die op hun beurt de opvolger waren van het Gouden Oog. Een kastaar is namelijk een mannelijk woord, en staat voor een forsgebouwde kerel, een belhamel, een deugniet, een sjarel, een sloeber. ‘Hoe kunnen vrouwen en non-binairen zich daar in herkennen?’ vroegen we ons al meteen af toen de naam van deze awards begin december bekend gemaakt werd.

Toegegeven, qua persoonlijkheidsbeschrijving past die naam weliswaar volledig voor bijna iedereen die actief is in de mediawereld. Overigens, de enige awardshow die televisiesterren in the picture zette die er ooit toe deed in Vlaanderen was het Gala van de Gouden Bertjes, uitgezonden op oudejaarsavond van 1988 tot 1996. Het is ondertussen dus al 27 jaar dat we de heerlijke humor van Herman Van Molle moeten missen. Het Gala van de Gouden Bertjes was eigenlijk absurde televisie: het combineerde zelfrelativering (toen wisten ze nog wat dat was aan de Reyerslaan) met haar vedetten in de bloemetjes zetten. Het was kortom al even absurd als een recensie lezen over pakweg de Mia’s 2022 op concertnews.be. Een site die beweert dat die prijzen irrelevant zijn terwijl het medium er wél aandacht aan heeft besteed ...

Wat de Kastaars die qua niveau van humor nog niet tot aan de enkels geraakten van het Gala van de gouden Bertjes vroeger vooral zo zielig maakt, is dat de massamedia vooral aan zelfbediening doen. Toen we de shortlist met de genomineerden bekeken, leek het alsof enkel zij goeie en succesvolle podcasts, radio en tv kunnen maken. Laat het duidelijk zijn: dat is een misvatting. De kritiek op de Kastaars dat de onafhankelijke spelers in de manier waarop het Vlaamse publiek bevraagd wordt, geen schijn van kans maken om het uiteindelijk te halen, is dus gewoon terecht. Zo starten de Kastaars al meteen met de vraag of ze wel representatief zijn. Hoe rijm je het feit dat het publiek 5 van de 8 Kastaars! aan Play4 geeft terwijl de zender op enkele kijkcijferkanonnen na niet in de buurt komt van wat VTM en één bereiken? Hoe geloofwaardig zijn de Kastaars! dus?

Oubollig met een showtrap en al zo begon de Kastaars! Koen Wauters bleek dan ook nog eens overduidelijk te playbacken tijdens het openingsnummer. ‘Vanavond zijn wij allemaal één’ klonk het alvast best grappig uit de mond van Danira die zo de VRT-kaart trok maar ook haar twee mannelijke collega‘s overtrof qua presentatiestijl. Ze kwam zeer vlot, spontaan en ad rem over terwijl Koen Wauters tegenviel. Hij struikelde wel eens over zijn zinnen en kwam van alle drie de presentatoren redelijk gecrispeerd over. Gustaph bracht ‘Warrior’ van Oscar and the wolf in een aangepaste versie voor de ledschermen die het decor van Blokken opriepen om zo de genomineerden aan te kondigen in de categorie ‘deelnemer van het jaar’. Bart Cannaerts won de allereerste Kastaar! voor zijn deelname aan ‘De allerslimste mens ter wereld’.

Camille schitterde overigens in afwezigheid bij de Kastaars! Hoewel ze ook in deze categorie genomineerd was voor haar deelname als Miss Poes in ‘The masked singer’ greep ze naast de prijzen. Het stond dus in de sterren geschreven dat ze ook de Kastaar! voor online videoreeks niet zou winnen met ‘Welkom in mijn leven’. Het ziet ernaar uit dat de Wevelgemse dus op voorhand wist of op zijn minst een indicatie had dat ze niet tot de winnaars zou horen. Eerder lieten BV’s ons weten dat als je niet opgebeld wordt door de tv-productie kort voor de uitzending om te polsen of je toch zeker aanwezig zal zijn, dat dat een goeie graadmeter is of je minstens 1 prijs in de wacht wist te slepen. Ter info: Camille trad in Wieze op toen de Kastaars live uitgezonden werden. 

Jamie-Lee Six zag eruit alsof ze haar plechtige communie aan het doen was met naast haar Rik Verheye. Ze kwam behoorlijk houterig over en haar grapjes duidelijk afgelezen van de autocue zodat ze uiteraard ook niet werkten. Wij vragen ons nog steeds af wat de Vlaamse media in Six ziet. Voor Verheye bleek ‘de meest gegoogelde vragen’ vervolgens een leuke tongbreker. ‘De kroongetuigen’ van HLN werd uiteindelijk bekroond als de beste podcast en Average Rob won de Kastaar! voor beste online videoreeks.

Alle vurige situaties weet Rudi Vranckx goed te doorstaan, vandaar dat ze Maureen Vanherberghen naast hem hadden gezet, zo verwees de Heldin naar het voorval op het Gala van de Gouden K’s waarbij een stuk van haar haar in de fik vloog wat wij nu al nomineren als ‘beste mediamoment van 2023’. Vervolgens zong Niels Destadsbader ‘Ik neem er één’ in een stuk van het decor van ‘Vergeet Barbara’ - de show bleek dus tamelijk budgetvriendelijk samengesteld - om die categorie aan te kondigen. Eerder bleek de zanger tijdens de show weer heel wat taalhumor uit zijn mouw te schudden. Tegen Gert Verhulst zei ie dat ie een probleem had met zijn das toen ie met hem in de zetel zat. ‘Het zou een pak anders zijn mocht ik dit seizoen in een pak kruipen van The Masked Singer.’ klonk het ook. De award voor opvallendste nagellak tijdens de Kastaars! zouden we zo geven aan Eva De Roo. Zij koos voor een fel lichtgroene kleur. De warmste week werd weliswaar niet het beste mediamoment, dat werd Philippe verlaat ‘De mol’. ‘De les blijft: als het efkes niet gaat, het is niet zo erg’ zei Gilles De Coster daarover.

De categorie ‘Beste fictie’ werd uitgereikt na een aangepaste versie van ‘Lekker blijven hangen’. ‘Hebde ooit kunnen regisseren?’ vroeg Barbara Sarafian met een kwinkslag aan Erik Van Looy wanneer ie zei dat ie terug zin had om dat te doen nu er terug iets te winnen valt. ‘Beste fictie’ is een zeer brede categorie geworden met politiereeks Chantal, de dagelijkse soap Familie, de comedyreeks Nonkels en de spannende serie Undercover. Nonkels won erg verrassend die Kastaar! Jelle De Beule droeg de prijs op aan de recensenten (de serie werd niet zo hoog aangeprezen door hen). Héérlijk.

Roomies (VRT MAX) won de juryprijs. Ahlaam Teghadouini droeg die award op aan ‘alle jongeren die met zichzelf strugglen, hoe ze moeten liefhebben en zichzelf moeten liefhebben.’ Met ‘Alle stemmen van de radio’ zong Pauline een aangepaste versie van haar ‘Uit mijn hoofd’ om de Kastaar! voor ‘het beste radioprogramma’ in te leiden. De act zat ontzettend goed in elkaar met 4 radiostudio’s die als een rad ronddraaiden. Pauline zong zoals steeds loepzuiver en zag er alweer uit om door een ringetje te halen. Maarten & Dorothee van Q Music wonnen de Kastaar! Het kan best zijn dat ze bij Q Music goeie radio maken, maar toch. Wij stemmen elke ochtend in de week af op ‘Sven & Anke’ bij Joe. ‘Ik zou dit niet met iemand anders willen doen dan met u’ zei Dorothee aan Maarten en die beaamde. Al tien jaar zijn ze elkaars sidekick en ze willen er kennelijk nog eens tien jaar bij doen.

Jani Kazaltzis gaf de Kastaar! voor ‘Doorbraak van het jaar’ aan Gloria Monserez. Een terechte overwinning is dat. Monserez is bij verschillende zenders aan het werk wat wellicht ook in haar voordeel speelde. Hugo Sigal zong begeleid door Miguel Wiels aan de piano een nummer om alle BV’s die vorig jaar overleden zijn te eren. De visuals eindigden met zijn eigen Nicole waardoor zijn optreden een staande ovatie van het publiek kreeg. Da’s de derde keer op een week tijd dat Sigal opgevoerd wordt in een awardshow (Gala Van de Gouden K’s, de Mia’s en nu de Kastaars!) om voor emo-tv te zorgen. Met alle respect voor de gevoelens van rouw die gepaard gaan bij zulk verlies, maar dit voelt heel erg aan als het maximum aan media exposure halen uit een verlies. En dan hebben we het nog niet over de vele één tweetjes met een homoseksuele journalist van een populaire krant en Peter Van de Veire en diens nieuw ochtendradioprogramma ‘Goeiemorgen, morgen’.

De vier genomineerden voor de Kastaar! voor beste Mediapersoonlijkheid zongen in een pak als aap (Fien Germijns), radijsje (James Cooke – ‘De mooiste radijs die ik ooit heb gezien’ aldus Gert Verhulst), papegaai (Dieter Coppens) en cycloop (Tom Waes) ‘Word ik straks dan een icoon?’: een gelegenheidsversie van Pommelien Thijs’ Hit van het jaar: ‘Ongewoon’. De prijs ging uiteindelijk naar James Cooke.

Nora Gharib kondigde de carrièreprijs aan. En die Kastaar! ging naar de man die he-le-maal voldoet aan de beschrijving van wat een kastaar is en hoort te zijn: Bart Peeters. Niet meer dan terecht won ie ‘m. Als je ziet met wat voor een klasse de Boechoutenaar deze week de MIA’s presenteerde, bewijst dat dat ie nog steeds incontournable is. De man haalde anekdotes boven. Zo wist ie dat in zijn tijd bij De Droomfabriek Tina Turner nog gewoon naar Studio 3 op de VRT kwam. Lees: het waren tijden dat internationale sterren de Vlaamse media nog belangrijk vonden om promo te voeren. Nu weten ze wel beter, Vlaanderen, en bij uitbreiding België is een veel te kleine afzetmarkt voor muziek. En dat lijkt onomkeerbaar.

De raspresentator leek zich ook te willen excuseren omdat ie soms de wereld schoner voorstelt dan dat ie is. ’Rudi Vranckx dat zijn de helden van de tv nu’ zei ie verwijzend naar de waanzinnige dingen die er nu in de wereld gebeuren.  Dat was een mooi gebaar dat Vranckx duidelijk wist te waarderen. Maar net in onzekere tijden, in tijden van crisis is het soort entertainment dat Bart brengt belangrijk. Omdat het even doet vergeten en doet ontspannen. Met ‘zonder toelating van de kijkers ben je niets. Merci.’ bedankte Bart de kijkers thuis.

Jonas Van Geel kroop voor de gelegenheid nog eens in de huid van Bart. ‘Proficiat met uw gouden K-astaar’ zei Van Geel die ‘Peeterkesgewijs’ zong, een voor de gelegenheid aangepaste versie van ‘Lepeltjesgewijs’. ‘Waarom kan het voor mij nooit zot genoeg?’ zong ie daar o.a. in voor ie aan ‘She goes nana’ beland was. Toen ie verwees naar de Droomfabriek dook alvast een eerste verrassing op: Sabine De Vos, een van Barts co-presentatrices. ‘Ik heb alles gegeven. Mezelf gebleven. Mijn lange leven.’ klonk het verder op de tonen van ‘Konijneneten’ terwijl ook Natalia hem bezong en de kijker meegaf dat ie al veertig jaar zorgt voor de zon op televisie.

Als laatste Kastaar! werd de publieksprijs uitgereikt voor ‘Beste televisieprogramma’ die Anne en Willy mochten aankondigen. Metejoor en Louise zongen ‘Wie wint de Kastaar?’, een bewerking van diens ‘Wat wil je van mij?‘ waarbij ze de genomineerden: The Masked Singer, De mol, Down the road en James de musical aankondigden. Die Kastaar ging uiteindelijk naar de Mol. Het maakt Play4 dé grote winnaar van de Kastaars. 5 op de 8 publieksprijzen gingen immers naar de kleinste commerciële zender. Meteen brandden twee vragen op onze lippen: Hoe hebben ze dat geflikt? En zijn de Kastaars dan wel representatief?

< Bert Hertogs >

Publieksprijzen:

Beste televisieprogramma

De mol, Play4

Beste radioprogramma

Maarten & Dorothee, Q Music

Beste fictiereeks

Nonkels, Play4

Beste online videoreeks

Average Rob

Beste podcast

De kroongetuigen, HLN

Beste deelnemer aan een programma

Bart Cannaerts in “De allerslimste mens ter wereld“

Beste mediamoment

De onverwachte wending: Philippe verlaat “De mol“ (Play4)

Beste mediapersoonlijkheid

James Cooke

Juryprijzen (Nora Gharib, Malin-Sarah Gozin, Yasmien Naciri, Goedele Liekens, Ingeborg Sergeant, Amir Bachrouri, Bert Geenen, Sam De Graeve en Tim Van Aelst onder Luc Appermont als juryvoorzitter)

Doorbraak van het jaar

Gloria Monserez

Carrièreprijs

Bart Peeters

Juryprijs ’22

Roomies