Recensie ON- ★★★1/2

Gefantaseerde absurde vormen. Die creëren Miguel Do Vale en Sander Deckx in ON-, een beeldende inclusieve dansvoorstelling naar een concept en choreografie van Danaé Bosman die naar een knappe finale toewerkt: een prachtig duet tussen de twee.

Zo’n veertig minuten duurt ON-. De voorstelling richt zich dan ook op zes-plussers. En het moet gezegd, die bleven de ganse tijd geboeid kijken. Veel heeft te maken met de vormen die op de bühne staan, een ronde bolachtige met groene frennen op, een wit en blauw gestreept smal rechthoekig doek dat bovenaan bolt, enkele (gele) vormen die zweven, een paar die op het podium liggen en later planken blijken met frennen over en vier wieltjes onder.

Het minste wat je dan ook kan gezeggen is dat ON- op wieltjes loopt. Al van bij de start is dat wanneer we die groene structuur naar links voor zien bewegen, vervolgens, naar rechts en dan terug naar het startpunt, zo een driehoek tekenend over de podiumvloer. Maar, minstens even belangrijk is dat die vorm ook draait om vooraan links ook even te schudden alsof die dat met de kont doet.

ON- is dus behoorlijk grappig ook. De woordeloze voorstelling prikkelt de fantasie van de kinderen die eigenlijk alle basisbewegingen van het theater te zien krijgen, voor-achter, links-rechts, hoog en laag. Bij het wit blauwe doek is dat bijvoorbeeld het geval, het kan groter worden en kleiner. De hoogte in gaan of net naar de grond toe komen maar ook wat ombuigen naar links bijvoorbeeld. Zo zien we het tegen de groene vorm komen waarbij het ineens lijkt of deze abstracte structuur een andere al even abstracte vorm troost biedt. Mooi.

Sander komt als eerste vanonder het groen gekropen, niet veel later komt Miguel tevoorschijn uit de wit-blauwe vorm, iets wat de allerjongsten kennelijk niet hadden verwacht. Vanaf dan kruisen elkaars lichamen zich, sluipen ze, rollen ze op hun planken tot Sander na verloop van tijd het podium oprolt in zijn rolstoel.

De toeschouwers reageren verbaasd, wat de sterkte ook is van het begin van de voorstelling omdat je de twee mannen als gelijken ziet. Je ziet de beperking van Sander dus niet, ook niet verderop in ON- omdat daar dan gebeurt wat in elke dansvoorstelling gebeurt, de ene leidt de andere, maar de rollen wisselen ook.

Zo is het Sander die stevig tegendruk levert via zijn wielen zodat Miguel hem niet verder naar achter kan duwen, maar met zijn benen steeds rechter komt te staan. Het is niet het enige grappige moment in ON-. Ook een choreo waarbij we hem ondersteboven met zijn hoofd gekneld tussen de benen van Sander rondgereden zien, is leuk. Kortom, het speelse dat altijd wel al in het werk van Danaé stak, komt ook in deze voorstelling aan bod waardoor haar boeiende danstaal als consistent en consequent leest.  

In de finale spiegelen de twee elkaars bewegingen tenslotte wat erg fris oogt net als het uitgangspunt zelf van ON- dat draait – niet voor niets komt de cirkelvorm ook een aantal keer terug in de choreo - om gelijkheid.

Sander studeert dit jaar af als Masterstudent Woordkunst aan het Koninklijke Conservatorium van Antwerpen. Niet alleen voor mensen als hij wordt het dringend tijd dat de podiumsector inclusiever denkt en dus ook meer inclusieve voorstellingen produceert. Het is o zo belangrijk dat kinderen op jonge leeftijd al meekrijgen en zien, dat iedereen het recht heeft om zijn talenten te tonen. Merci dus Danaé en Theater Froe Froe om de schouders daar onder te zetten. Want hoewel dit soort voorstellingen in het buitenland (zoals het VK) de normaalste zaak van de wereld zijn, heeft Vlaanderen nog een weg af te leggen.

< Bert Hertogs >

Credits:

Concept & choreografie: Danaé Bosman
Dans: Miguel Do Vale en Sander Deckx 
Muziek: Linde Carrijn
Advies: Mira Bryssinck en Marc Maillard 
Bewegingsadvies: Karolien Verlinden
Dramaturgie: Liesbeth De Clercq
Kostuums en scenografie: Elise Goedgezelschap en Leentje Kerremans
Lichtontwerp: Klaas Trekker

Coproductie met Theater Froefroe en in samenwerking met hetpaleis