Recensie Badje vol met stroop ★★★★

Nostalgie is een hardnekkig virus. Dat weet viroloog Steven Van Gucht als geen ander. Guga Baul en Jonas Van Thielen blijken er duidelijk mee besmet. In Badje vol met stroop eren ze hun comedy-icoon: Urbanus, en rijgen ze het ene weetje na het andere over tv-programma’s uit hun jeugd met hetzelfde gevoel voor detail dat een archivaris heeft. Dat Samson en Gert en Urbanus (die laatste in Koko Flanet-outfit) te zien waren in de begrafenisspecial van Florke (Ann Petersen) in Thuis bijvoorbeeld. Dat Gert Verhulst de inspiratie vond voor het personage van Alberto (Koen Crucke) bij Koko Flanel waar die laatste ook een homoseksueel personage speelde, zijn maar enkele ervan. Hun gevoel voor detail? Dat ze zagen dat Urbanus bij Thuis zijn iconisch jasje uit Koko Flanel droeg. De twee doen tijdens hun voorstelling aan publieksparticipatie. Zo mogen de toeschouwers kiezen tussen de films Hector en Koko Flanel die ze zullen naspelen. Tijdens de première in Schouwburg Noord werd het Koko Flanel, al moet gezegd dat er tussendoor ook bijzonder veel uitgeweid werd.

Toen de twee aanbeland waren bij Nolle Versyp, werd bijvoorbeeld de link meteen gelegd naar zijn rol in Thuis als dokter Dré, wat op zijn beurt weer een muzikale associatie opriep met de rapper Dr. Dré en diens ‘The next episode’. Aan zo’n gigantisch snel tempo werd van het ene op het andere thema gesprongen. Grandioos was de medley/mash up met intro’s van jeugdprogramma’s die Badje vol met stroop liet horen.

Guga’s imitaties waren zoals steeds ook nu weer hilarisch. Vooral toen ie een snelcursus ‘Uitweiden’ bracht en het verschil aantoonde tussen de stijl van Warre Borgmans die kennelijk er steeds in slaagt om terug on topic te geraken, terwijl zijn collega Peter De Graef daar niet in slaagt en zich daarin verliest. Dit was humor van de bovenste plank die we geserveerd kregen, waar we ons een deuk om gelachen hebben.

Guga Baul imiteerde aan het begin van Badje vol met stroop ook Gert Verhulst die foeterde dat ie het n-woord niet mocht uitspreken. Voor de gelegenheid stond dat voor ‘naburige rechten’. Mochten de twee 100 keer verwijzen naar Studio 100 dan zou hun budget erdoor gevlogen zijn, wat gevolgen zou hebben voor de rest van de show. Aan een snel tempo zag je de teller de hoogte in gaan. In die mate dat je aanvoelde dat het niet goed zou komen…

Een andere uitdaging die de twee onderling hadden was telkens wanneer ze een (flauwe) woordspeling deden (zoals de link tussen het personage ‘Philemon Persez’ uit de Collega’s en ‘Moet dat nu per se?’), ze een (stevige) slok moesten drinken uit de zeer grote beter chocomelk die op het podium stond. Dat in combinatie met het feit dat er tot twee keer toe een toeschouwer op het podium geroepen werd, maakte Badje vol met stroop gewoon een heerlijke ontspannen avond. Guga mocht dan ook even verwijzen naar Matroesjka’s: ‘You want to make money? Awel then you fuck!’

Tussendoor werd het acteurswereldje niet gespaard. Zo zei Guga dat Britt Van der Borght ‘Tine (Embrechts n.v.d.r.) van den Aldi’ is, en beweerde ie dat Won Ton Ton ooit een hit had met ‘Allah and Rachid’) (dat verdacht sterk klinkt als ‘I lie and I cheat’ n.v.d.r.). Ook op onvoorziene omstandigheden waren de twee blijkbaar voorbereid. Zo bleef Guga even steken met de draad van zijn akoestische gitaar achter een stoel wat Jonas bracht bij de legendarische sketch van ‘Liliane en den draad’ uit ‘In de gloria’.

Badje vol met stroop stond ook stil bij de gezegdes die Urbanus naar zijn hand zette zoals ‘Beter 1 vogel in de hand, dan geen hand’ en ‘Wie A zegt moet pijn hebben.’ Verder deden de twee aan ritmische gymnastiek met een rood lint op de ‘Red ribbon walz’ van Dirk Brossé uit Koko Flanel en werd het richting finale weer dolkomisch toen Guga tv koks imiteerde zoals Jeroen Meus en Piet Huysentruyt en onder andere een wel zeer verrassende afbeelding bovenhaalde voor ‘rozemarijn’.

Het mag duidelijk zijn, de twee hebben lak aan al het woke-gedoe dat tegenwoordig gebezigd wordt en ze bekritiseerden dat ook treffend door een politiek correct synoniem te zoeken voor ‘in de pot roeren’ bijvoorbeeld. Twee toemaatjes serveerden ze. Zo speelden ze dé finale tussen Urbanus en Bea Van der Maat uit de bewuste film en hoorden we toen het zaallicht aan was ingesproken commentaar in de voicemail. Dat ging dan van Herbert Flack (‘Once you go Flack you never go back’), over Peter De Graef tot Dany Verstraeten die ooit Bob Dylan heeft ontmoet …

< Bert Hertogs >