Recensie The greatest dancer van Vlaanderen ★★

Een tv-format dat je eerder verwacht op Ketnet (er deden dan ook bijzonder veel tieners mee tijdens de eerste aflevering) of een commerciële zender dan op één. Dat is The greatest dancer van Vlaanderen bedacht door Simon Cowell, de man achter X Factor en … got talent. Vandaar ook dat dit programma ook zo hard lijkt op die voorgaande. Met dat verschil dat het er nu nog totaal niet om spant. Pas over vier weken zal de jury een zwaar verdict moeten vellen. Want er kunnen maar 9 kandidaten door. 3 voor elke coach. Een geldprijs van 25.000 euro staat op het spel.

Tot dan is het het publiek, weliswaar aangestuurd door de coaches ook, die beslissen wie er door mag gaan naar de grote eliminatie. Wat al meteen opvalt, is dat het lijzige The greatest dancer van Vlaanderen de woke-kaart trekt van body positivity, van pussy power en racial awareness. In die mate dat we ons op den duur afvroegen of we naar een eredienst aan het kijken waren op één op zaterdagavond. En bij momenten leek secretaresse Fleur die alle deelnemers opving voor ze het podium op mochten, eerder de psychologe van dienst. Fleur is trouwens de casting director van het programma en Ketnetters kennen haar wellicht van Spring.

Dé vraag is maar of er – de verjonging van VRT indachtig – wel plaats is voor 50-plussers in The greatest dancer van Vlaanderen. Tijdens de eerste aflevering werden die er genadeloos uit gestemd. Dat ruikt naar leeftijdsdiscriminatie. Iets wat we de volgende afleveringen dus stevig in de gaten gaan houden!

Want hoe goed was Ivan, die dansende boekhouder van 51 die even kwam freestylen in de studio? Kijk, als je een grote glimlach op ons gezicht krijgt, je energie, en goesting om te dansen los door die spiegel breekt dan heb je hét.

Siska Schoeters liet acht jaar geleden optekenen dat ze haar kinderen wel eens als ‘kleine fuckers’ beschouwt. Een gelijkaardige bitcherige ‘Jullie hebben alles gegeven wat er in die lijfjes van jullie zat hé? Héhéhéhé ...’- reactie leken we bij haar te ontwaren na de fenomenale prestatie van Dragon, een dansteam uit Oudsbergen met 31 meisjes en 1 jongen. Wat zij brachten was duizend keer sterker dan wat we Baba Yega ooit op een podium zagen doen. Al moet gezegd dat de grootte van de groep in combinatie met prima timing en indrukwekkende techniciteit daar vooral mee te maken heeft. Heel veel energie en dynamiek stralen ze uit tijdens hun hip hopchoreo op ‘I’m a survivor’. Het moet zijn dat het publiek in de studio de ballen kent van dans, want pas op het laatste nippertje ging de wand open. On-be-grij-pe-lijk.

Vraag is bij The greatest dancer van Vlaanderen of het zich wel leent tot een introvertere en breekbare choreo, zoals die van de vijftienjarige Mattias die ondanks zijn gebroken rug blijft dansen. ‘Blessures horen bij een dansleven. Je leert je lichaam kennen, ervoor te zorgen en er respect voor te hebben, je limieten kennen en je wordt daarna een betere danser.’ zei de Belgisch-Colombiaanse coach Annabelle Lopez Ochoa die net als Niels Destadsbader wat miscast leek tijdens de eerste aflevering van The greatest dancer van Vlaanderen.

We zagen immers bijzonder veel acts die eerder in het kraam passen van Laurien De Munck (house, hiphop, commerciële dans en salsa). De vraag is echter of het wel allemaal goed zit met haar time management. Want ze gaf zich alvast tijdens de eerste aflevering op als danspartner voor de zestigjarige Cubaanse danser Juan Carlos die niet genoeg publieksstemmen haalde maar ook als babysit voor de super schattige Aaliyah, het dochtertje van de 27-jarige kandidaat Ivan Holy Pop die ’s nachts werkt als dispatcher bij een takelbedrijf om overdag o.a. te kunnen dansen, popping om precies te zijn. Voor zijn choreo – ‘precies een echte robot!’ – kreeg ie achteraf meteen een staande ovatie van het publiek.

The greatest dancer van Vlaanderen is even erg als X Factor en … got talent. Je voelt dat er kandidaten zijn zoals Ivan die zich als kijker ingeschreven hebben en kandidaten die de productie hoogstwaarschijnlijk zelf zocht en wist te overtuigen om deel te nemen (al dan niet via beloftes die op papier die op voorhand gedaan zijn) om het niveau van de show op te krikken. Voor alle duidelijkheid, dat wordt al jaren gedaan voor verschillende talentenshows die op de Vlaamse tv te zien zijn, bevestigen verschillende bronnen ons off the record. Soms durft een productie zelfs zo ver te gaan om een finaleplaats te garanderen zodat ze toch maar die ene act kunnen binnen halen. Of dat bij The greatest dancer van Vlaanderen ook zo is, kunnen we niet zeggen. Maar dat we ook over deze show bijzonder sceptisch durven zijn, daar mag je van op aan.  

Los daarvan mist het format vaart, urgentie, voldoende spanning, om écht goeie tv op te leveren. De eerste aflevering kwam daarnaast nog eens héél moraliserend en belerend over terwijl het leek alsof we voor de helft van de tijd naar de Kinderacademie keken dat in onze tijd tenminste méér talenten aan bod liet komen dan alleen maar dans. Nu leken we niet meer of niet minder naar iets erg vrijblijvends te kijken. En vooral: door de beeldwissels tussen act en shots van het publiek kwam een choreo en het verhaal dat de dansers wilden vertellen niet altijd even goed tot hun recht. Conclusie: dan is gokken wie er wat staat te zingen in een of ander pak op vtm een pakske boeiender. Of hoe dit zeker geen carrièrestap voorwaarts is voor Niels Destadsbader op tv.

< Bert Hertogs >