Recensie Magic Mike’s Last Dance ★★

Magic Mike‘s Last Dance is de film te veel uit de Magic Mike-serie. De eerste prent vonden we nog zeer goed qua scenario en spel, de XXL-versie die daarna volgde al een stuk minder. Veel heeft uiteraard dan ook te maken met de voorspelbaarheid van de prent. In deze laatste film zijn de acteerprestaties van een bedroevend niveau, en voelen de dialogen (o.a. tussen Channing Tatum en Salma Hayek Pinault) vooral bijzonder cringe aan. Je merkt gewoon ook dat het initieel niet de bedoeling was dat deze film zou uitkomen in de cinema, maar op een streamingplatform gezwierd zou worden. Dat hadden de makers beter ook gedaan.

Het meest komische aan Magic Mike‘s Last Dance? Dat moet ongetwijfeld de hopeloze poging zijn om strippen te proberen verdedigen in de woke-context waar we nu in leven. Uiteraard gaat dat niet. Hier probeert regisseur Steven Sodenbergh de kijker mee te geven dat onderdanig gedrag best ok is mits daarvoor een consent gegeven wordt (in dit geval door de vrouw). Is dat dan ooit anders geweest? Verder trekt de prent de kaart van female empowerment. Punt is dat bij strippen mensen hoe je het ook draait of keert geobjectiveerd worden en dus herleid tot een lustobject. Dat valt voor geen meter te rijmen met welk woke-standpunt dan ook. Alleen al het feit dat men dat gegeven probeert goed te praten of (subtiel) naar de achtergrond brengen door de aandacht te verleggen, vinden we ronduit hilarisch.

In Magic Mike‘s Last Dance is het bedrijf van Mike Lane (Channing Tatum) op de fles gegaan door de pandemie. Nu klust ie bij als barman tijdens een liefdadigheidsevenement dat Maxandra Mendoza (Salma Hayek Pinault) organiseert. Van Kim (Caitlin Gerard) komt ze te weten dat hij een danser/stripper is. Het is ook een van de leukste scènes in de film waarin we Kim horen praten met Mike. Zij heeft nu een man aan haar zijde, en vertelt hem dat ze elkaar kennen van vroeger toen ie een politieagent was. Kims vriend heeft dan echter niet door dat Mike verkleed als politieagent op haar verjaardagsfeestje haar een persoonlijke strip-act gaf.

Max(andra) is toe aan wat ontspanning. Het is haar dag, week, maand, zelfs jaar niet. De relatie van de vrouw stond op springen. Maar in plaats van te scheiden, blijft ze ongelukkig naast haar man een leven leiden. Daarvoor heeft ze met hem een overeenkomst gesloten. Mocht ze immers voor een scheiding gegaan zijn, dan zou ze haar rijkeluisleventje verliezen. Ze vraagt Mike dus wat dat moet kosten, zo’n allerlaatste dans om van hem te krijgen. Ze gaat akkoord met 6.000 dollar waarop hij de woonkamer een klein beetje herinricht voor zijn act. De twee belanden uiteindelijk in bed. Alles wijst op een happy ending.

Max vraagt hem daarna om mee naar Londen te gaan. Daar heeft haar man Roger een theater (The Rattigan) waar al jaren een klassieker speelt waarbij het vrouwelijk hoofdpersonage de keuze heeft tussen twee mannen, armoede of rijkdom. Geluk of ongeluk. Het script vindt ze niet meer van deze tijd en dus bedankt ze de regisseur voor bewezen diensten. Mike zal de voorstelling dus mogen herwerken en moderner maken, met als insteek de verschillende opties die het vrouwelijk hoofdpersonage heeft. Uiteindelijk wordt de show een afspiegeling van Max’ leven. Haar man zal stokken in de wielen steken zodat die nieuwe versie er niet zou komen. Zij geeft het depressief op, maar Mike blijft stiekem doorwerken zodat ie in première kan gaan op zondag. Zadie (Jemelia George) zal o.a. de uitnodigingen versturen.

Tegenwerking van de lokale overheid komt er omdat er te veel veranderd moet worden in de geklasseerde theaterzaal in Londen. Maar daar heeft Mike een handige oplossing voor: de vrouwelijke ambtenaar Edna (Vicki Pepperdine) verrassen met een flash mob in de bus. Het levert een van de leukere, weliswaar korte choreografieën op van Magic Mike‘s Last Dance. De film sleept zich verder naar een best wel boeiende finale waarin we de ene act na de andere zien. Vooral die tussen Tatum en een ballerina (Kylie Shea in een rol die de mannelijke kijkers zal plezieren) onder de sprinklers is fenomenaal. Helaas wordt die af en toe onderbroken door flashbacks uit het begin van de film waardoor de flow van de performance onderbroken wordt.

Magic Mike’s Last Dance boeit dus vooral bij de laatste dans die we Mike zien doen op het grote scherm. Maar daar blijft het dan ook bij. Het plot is te licht, de personages weinig uitgewerkt waardoor de acteerprestaties nogal vlak zijn, maar een guilty pleasure voor vrouwen (én kennelijk ook mannen) is dit kennelijk wel, te horen aan de reacties tijdens en na de voorstelling!

< Bert Hertogs >