Recensie Tulpen uit Antwerpen ★★★★

Bart Peeters en Tim Akkerman zijn de eerste finalisten van Tulpen uit Antwerpen, de gloednieuwe muziekshow op Play 4 die er een verschroeiend tempo op nahoudt. Hulde aan de monteurs die de vaart in de show lieten ook al zakte die even in toen Bizzey zijn clubversie van ‘Domino’ bracht! Benieuwd of het programma op dit elan verder zal blijven gaan.

De no-nonsense stijl, de kern die bij de muziek ligt en niet bij het gelul voor en na een optreden en de daarbij horende mouwvegerij die je in programma’s als Liefde voor muziek wél ziet tussen de artiesten, werd zo veel mogelijk geschrapt. Helemaal een verademing is het dat je elk nummer van begin tot einde live gebracht hoort, zonder dat we daar een andere deelnemer een korte reactie op horen geven. Het concept van Tulpen uit Antwerpen is al even eenvoudig als geniaal: 3 Vlamingen steken een Nederlands nummer in een nieuw jasje, en 3 Nederlanders doen hetzelfde maar dan met een Vlaamse song.

Toegegeven, eigenlijk zouden we best wel 5 sterren kunnen geven aan dit nieuwe programma was het niet dat het idee om Kat door een hoelahoep te zien springen, onze fantasie zo op hol deed slaan dat we dat gewoon in de show hadden willen zien. Kat Kerkhofs mag dan wel 34 zijn, ze ziet er een stuk jonger uit op televisie. Haar presentatiestijl is fris, guitig en geëngageerd. Compleet wat anders dus dan die van Gert Verhulst die ongeïnteresseerd en zelfs soms wat cynisch overkomt in De tafel van vier.

De eerste aflevering van Tulpen uit Antwerpen kende ook een - al dan niet doorgepraat - relletje tussen Bizzey die stelde dat ie Bart Peeters niet kende. De zanger uit Boechout reageerde door subtiel zijn middelvinger naar zijn oog te brengen, maar de Nederlander had het door.

Openen deed Akkerman de show met – wat een lekker nummer! – ‘Hé lekker beest’ van Isabelle A. Een Bruce Springsteenachtige versie werd het. Daarna traden Cleymans en Van Geel aan die de gitaarriff uit U2’s ‘Where the streets have no name’ geleend hadden voor ‘Daar in dat kleine café in de haven’ van Vader Abraham. Het duo is er alweer in geslaagd een nummer naar hun hand te zetten waarvan je nu al weet dat het live op concerten zal scoren. Er zit een hoge meeklapfactor in en daarnaast heb je ook nog eens die aanstekelijke ‘oho’-melodie erin.

Het mocht niet baten voor hen hoe degelijk hun versie dan ook wel mocht zijn. Ze moesten hun meerdere erkennen in Bart Peeters die Leef! van André Hazes junior naar zijn hand zette met o.a. viool en akoestische gitaar met rustige momenten en periodes waar de boel helemaal mocht ontploffen. Eigenlijk volgt ie gewoon hetzelfde patroon qua muzikale opbouw als bij dancemuziek, maar dan in een folkjasje. Gevolg: in no time pakte hij Play Zuid in, de nieuwe uitvalsbasis van Play 4 en smeet ie zich helemaal zodat we zijn okselvijvers in zijn jeanshemd schoon zagen blinken toen ie de handen in de lucht stak en het publiek zo moeiteloos mee in zijn feeststemming kreeg.

Belle Perez mocht de avond afsluiten met haar versie van 1 nacht alleen van Doe Maar, een song, een schreeuw om rust om privacy. Terwijl de stemmen geteld werden van het publiek – de Vlamingen stemden op de beste Vlaamse cover, de Nederlanders op de Nederlandse – brachten Samantha Steenwijk en Bart Peeters een verbroederingsnummer: ‘Liefde voor muziek’ van Raymond van het Groenewoud. Samantha had eerder in het programma gekozen om ‘Ik wil je’ van de Kreuners te coveren. Een nummer dat een hit werd in Vlaanderen en Nederland.

< Bert Hertogs >