Recensie Ant-Man and the Wasp: Quantumania ★★★1/2

‘It’s never too late to stop being a dick’, ‘I have holes!’ en ‘If there‘s one thing life has taught me, it‘s that there‘s always room to grow.’ zijn maar enkele van de belangrijkste quotes uit Ant-Man and the Wasp: Quantumania, de jongste Marvel superheldenfilm van Peyton Reed. Zoals we gewend zijn van Marvel is ook deze zowel grappig, cheesy als spannend. En helemaal een te gekke rit wordt het in 4DX met die fel bewegende zetels.

Ant-Man and the Wasp: Quantumania gaat o.a. over je aan je beloftes houden. Maar ook over de machtshonger van Kang de veroveraar (Jonathan Majors) die heeldere universums van de kaart probeert te vegen tot ie verbannen werd naar Quantumrijk. Daar ontmoette ie Jane (Michelle Pfeiffer) die dertig jaar in het Quantumrijk leefde. Naast het multiverse (verschillende realiteiten en dimensies tegelijkertijd) bestaat er dus ook zoiets als het microverse in het Marvel Cinematic Universe: het Quantumrijk, een subatomair universum onder onze wereld dat buiten tijd en ruimte bestaat.

Na heel veel pogingen zijn Janet en Kang er in het verleden in geslaagd de Multiversal Power Core, de energiekern van zijn tijdstoel te repareren zodat ie niet langer in ballingschap moest leven en terug vrij kon zijn. Hij beloofde haar dat ze dankzij hem terug naar de aarde zou kunnen keren en dat ie deze planeet ongemoeid zou laten. Maar Janet heeft door een neurolink aan zijn stoel de beelden gezien welke man Kang werkelijk is en waartoe hij in staat is: een massale slachtpartij aanrichten waarbij hij verschillende universums en tijdslijnen weet te vernietigen. Net op tijd ziet ze het gevaar in zodat ze er alsnog voor kan zorgen dat ie niet uit het Quantumrijk kan ontsnappen door die energiebron zo groot te maken dat ie onbruikbaar werd.

Scott Lang houdt er een geweldig leventje op na. Wanneer hij voorleest uit zijn memoires trekt dat volle zalen. En wanneer ie een koffie wil, krijgt ie die gratis van een verkoper die denkt dat hij Spider-man is. Ant-Man and the Wasp knipoogt dus naar hoe relatief beroemd zijn is.

Langs dochter Cassie heeft onderzoek gedaan naar het Quantumrijk en samen met haar grootvader dr. Hank Pym een apparaat ontwikkeld dat contact kan maken met het rijk. Net wanneer Janet doorheeft wat dat kan betekenen, geraakt ze in paniek en schakelt ze het toestel bruut uit. Maar het signaal is wel degelijk opgevangen. Zo belanden Scott Lang / Ant-Man (Paul Rudd), zijn vriendin Hope van Dyne / Wasp (Evangeline Lilly), zijn dochter Cassie (Kathryn Newton), Janet en Hank (Michael Douglas) in het Quantumrijk - toegegeven die scène doet ons wat denken aan ‘Honey, I shrunk the kids’ uit 1989 - waar Janet niet bepaald geliefd blijkt, zeker niet bij Jentorra (Katy O‘Brian) een vrijheidsstrijdster die de onderdrukking van Kang beu is. In al die jaren is hij er namelijk in geslaagd een dictatuur te installeren. Janet, die meteen Lord Krylar (Bill Murray) gaat opzoeken, maar al snel vaststelt dat ie van kamp veranderd is, en dus deel is gaan uitmaken van dat van Kang, is daar mede verantwoordelijk voor vindt Jentorra.

Ant-Man and the Wasp: Quantumania gaat over of en hoe je een dictatuur kan doen laten vallen wanneer technocraten (mieren met groeimarge), vrijheidsstrijders en superhelden de handen in elkaar slaan. Maar of Kang na deze prent definitief verslagen is, is nog maar de vraag... Wordt (uiteraard) vervolgd.  

< Bert Hertogs >