Recensie A man called Otto ★★★1/2

De dramedy film A man called Otto die Marc Forster regisseerde werkt verrassend goed op beide emoties: een lach en een traan. Maar vooral, door het slimme scenario van David Magee die zich baseerde op de roman ‘A Man Called Ove’ uit 2012 van Fredrik Backman die 3 jaar later verfilmd werd door Hannes Holm, ga je op den duur deze knorpot in je hart sluiten. Omdat je beetje bij beetje meekrijgt hoe hij de man geworden is die hij nu is: nors. Niet meteen het type kortom waarvan je denkt dat ie een groot hart heeft.

Tijdens A man called Otto zien we het hoofdpersonage, magistraal neergezet door Tom Hanks, meermaals tevergeefs een zelfmoordpoging ondernemen. Net voor of tijdens zo’n poging zien we dan een flashback over zijn jeugd, maar ook onder andere over hoe hij zijn vrouw Sonya die lerares werd, ontmoette. Hoe ze afstudeerden, hij haar leerde kennen op de trein toen ze haar boek liet vallen op het perron, hoe hij haar ten huwelijk vroeg, en hoe hun trip naar de Niagara Falls verliep.

Otto is ondertussen weduwnaar zo blijkt. En niet alleen dat. Hij is ook vervroegd met pensioen gestuurd, dik tegen zijn zin. 63 is ie. Sommige kleine en grote tegenslagen heeft ie kennelijk niet verwerkt en blijft ie met zich meedragen. Reden waarom ie in de eerste instantie zo kort is met iedereen die in zijn buurt komt. Een zeker superioriteitsgevoel heeft ie ook. Vanuit zijn blik is bijna iedereen een idioot. En hoewel hij eigenlijk niet wil helpen, kan hij het niet helpen dat ie uiteindelijk toch – soms tegen beter weten in – zijn buren of wie er om vraagt, helpt.

A man called Otto gaat dus over rouwverwerking. Maar vooral ook over je aanpassen aan een nieuwe (levens)situatie. Het is een understatement dat er heel veel in Otto’s leven op korte tijd wijzigt: hij verliest zijn vrouw Sonya (Rachel Keller), wordt vervroegd met pensioen gestuurd, maar bovenal: hij wordt stevig op de proef gesteld door zijn nieuwe buren Marisol (Mariana Treviño) en Tommy (Manuel Garcia-Rulfo).

Vooral de hoogzwangere Marisol en haar dochters houden Otto een spiegel voor waardoor hij tot het besef komt dat zijn mindset niet goed zit. En verder is zijn relatie met Reuben (Peter Lawson Jones) nog voor ie ziek werd al jaren vertroebeld door een onnozel dispuut over automerken. Nog zo’n pijnlijke geschiedenis is hoe Otto uit het bestuur van de buurtvereniging gezet werd terwijl ie samen met Reuben destijds de regels mee heeft vastgelegd. Regels die hij zo veel jaar later, hoewel de maatschappij ondertussen veranderd is, nog steeds stevig bewaakt. Of dat nog niet genoeg is, draait een zoveelste zelfmoordpoging van hem helemaal anders uit: hij wordt zo waar een held, en het filmpje waarin hij iemand die van het treinperron valt redt, gaat zelfs viraal…

Bijzonder leuk is de openingsscène van A man called Otto waarin we hem een touw zien kopen van 1,5 m. 2 meter wordt hem aangerekend omdat het kassasysteem het niet anders kan. Hij escaleert dit tot de assistent-manager die er zeer junior uitziet. ‘U wou een langer touw?’ vraagt ze hem. Ge-wel-dig! Vooral ook omdat dit zo herkenbaar is…

< Bert Hertogs >