Recensie Spiessens spijbelt ★★★

Kamiel Spiessens is terug en de single landbouwer, die er volgens onze buren in de zaal jonger uitziet dan in de jaren ’90, bewijst dat ie helemaal mee is met zijn tijd. Met Spiessens spijbelt houdt ie namelijk zijn eerste klimaatconferentie. Onder het motto ‘Het isj niet moeilijk’ (zijn hit uit de jaren ’90 die hij ook zingt tijdens zijn show) wil ie zijn publiek informeren over o.a. de klimaatverandering, het verlies aan biodiversiteit en ons overtuigen duurzamer te gaan leven: ‘Hoe meer je niet doet, hoe beter voor het klimaat.’ Een klimaattwijfelaar is ie niet langer. ‘Het enige dat nog s(c)eptisch is, is mijne put.’ aldus Spiessens. De voorstelling is alleen wat aan de lange kant, ze duurt zo’n 2 uur en half inclusief pauze, waardoor die meermaals ook wat inzakt. Liever zouden we een gebaldere versie met het allerbeste in verwerkt van zo’n anderhalf uur, 100 minuten max. gezien hebben. Want het materiaal dat Chris Van den Durpel bijeen schreef is wisselvallig. We horen waanzinnig straffe dingen maar hij gaat soms ook wat makkelijk en vaak over tot publieksinteractie.

Vooral het ledencongres van de ‘Spiessens Spijbelaars’, een vereniging die hij uiteindelijk herdoopte tot ‘Kamiels Groene Beweging’ en daarna het quizje ‘De ecologisjte mens ter wereld’ in het tweede deel vonden we behoorlijk slepen. Het moet zijn dat Van den Durpel toch nog graag wat improviseert. Veel hangt dan wel af van de toeschouwer die dan zijn tegenspeler wordt of zo’n scène meer dan een vrijblijvende babbel wordt. Zelden oversteeg het dat in Sint-Niklaas waardoor het voor ons als vulling aanvoelde, en ja ook wel als een inkakmoment.

Heeft het te maken met de snelheid die stemmenimitator Guga Baul ondertussen al jaren maakt in zijn shows? Wellicht speelt dat ook mee waarom we Chris’ jongste show bij momenten wat voelden slepen. Nu bon, een blik in de Stadsschouwburg van Sint-Niklaas leerde ons ook dat Spiessens voor een iets ouder publiek speelde dan datgene dat Baul aanboort: 40-plussers en ouder en die leken allemaal het best naar hun zin te hebben gehad. Zij die Van den Durpels gloriejaren op TV1 gezien hebben in hun jeugd of daarna zat met andere woorden in de zaal.

Waar Spiessens spijbelt erg goed in is, is de infotainment-kaart die de voorstelling trekt. Wij hadden bijvoorbeeld nog nooit van de natteboltemperatuur gehoord. Dus ja, we hebben ook iets opgestoken. Soms neigt de show dan ook richting educatie - hoe speels dat bij momenten ook gebracht wordt - waardoor het komische wat ondersneeuwt, of wijkt ie af van het klimaatthema om zijn show wat te verrijken. Een van de beste scènes in het eerste deel is onmiskenbaar die waarin hij het heeft over zijn bezoek aan de sauna. Met zijn kleren aan en bril op zijn neus zag ie geen fluit. Maar ook: hij begrijpt niet dat mensen hun kleren uitdoen om daar te zweten. Logischer zou zijn om de kleren aan te houden, niet?

Niet alleen thematisch gaat ie bij momenten wat breder, ook zijn typetjes zoals Sylvain Van Genechten (‘Is’t eten nog niet gereed?’) en Jimmy B(io) (‘Once you go brown you only go down’) die even langskomen in de video, zorgen voor de welgekomen afwisseling. Vooral in de imitaties van onder andere ‘onheilsprofeet’ Steven Van Gucht (inclusief mimiek met de ogen) en Herman Brusselmans zagen we hoe haarfijn de komiek deze BV’s geanalyseerd had. Van den Durpel mocht wat ons betreft dan ook gerust nog meer de kaart trekken van nieuwe stemimitaties.

Over ‘lgbtqia+’ liet Spiessens optekenen dat ie niet weet wat dat is. ‘Ik heb altijd leren typen op een azerty-klavier’ klinkt het heerlijk. Ook de grap over de klimaatbetoging – ‘Fuck each other, not the climate!’ - in Brussel waar hij aan deelnam vonden we zeer geslaagd. Aan Brussel-Noord merkte hij namelijk dat ‘de vrouwen zich al goed aangepast hebben aan de klimaatverandering.’wat hun kledij betrof waarna hij daar met een vrouw kennismaakte en vervolgens afscheid van haar nam met de woorden ‘hoerevoir’.

Andere thema’s die hij aansneed in Spiessens spijbelt waren o.a. het koningshuis: ‘De betaling gebeurt zoals het liefdesleven van Filip en Mathilde: contactloos.’ en de grotere variatie aan broden die je tegenwoordig kan krijgen in vergelijking met vroeger. We hebben altijd al een zwak voor taalhumor gehad. Die grap rond speltbrood vonden we dan ook erg geslaagd. Ook wanneer ie het had over meel en in zijn lijstje o.a. ‘e-mail’ en ‘zagemeel’ stak, wist ie een glimlach op ons gezicht te toveren. Goed gevonden! Maar het meest hilarisch vonden we zijn ‘Als de noot het hoogst is, dan zijde naar een sopraan aan het luisteren.’

< Bert Hertogs >