Recensie Inside ★★★★

Een masterclass acteren en dan niet in het minst als het gaat over gezichtsexpressie. Dat levert een alweer ronduit fenomenale Willem Dafoe af in Inside. Ben Hopkins schreef het scenario. De film werd geregisseerd door Vasilis Katsoupis en onze Gene Bervoets speelt er een kleine rol in. Hij is er trouwens samen met Dafoe in te zien in sommige scènes. En of dat geweldig straffe cinema oplevert!

De psychologische thriller Inside zoomt in op Nemo (Willem Dafoe). Dat is een kunstdief die drie werken van Egon Schiele in opdracht steelt in een zwaar beveiligde penthouse in New York. Eigenaar ervan is een kunstverzamelaar, het personage dat Bervoets neerzet. Die is niet thuis, en al lang niet meer thuis geweest zo blijkt uit de schamele voedselvoorraad die er nog aanwezig is. Want dat vormt uiteindelijk de grootste uitdaging voor Nemo.

Er gaat iets mis tijdens de operatie en kennelijk heeft ie de verkeerde code ingetikt om de voordeur te kunnen openen. Het gevolg is dat ie opgesloten wordt, het alarm loeihard afgaat en de lichten bijna stroboscopisch te keer gaan. Uitschakelen kan hij het systeem niet, dus zit er niets anders voor hem op om de luidsprekers en de alarmlichten een voor een uit te schakelen. De bedenking die je kan maken is dat er blijkbaar geen stil alarm afgaat. Je zou minstens verwachten dat in no time de eigenaar, de politie of op zijn minst iemand van de receptie voor de deur zou staan, maar dat gebeurt niet.

Nemo staat er helemaal alleen voor, hij probeert nog contact te maken via de walkietalkie met ‘Number 3’ die hem het penthouse heeft binnengekregen, maar die heeft kennelijk de biezen gepakt. Eén werk heeft ie trouwens niet gevonden, een zelfportret van Schiele. Daar gaat ie uiteraard ook nog verder naar op zoek. Maar het is vooral het ontregelde systeem dat de temperatuur regelt, dat hem het meest op de proef stelt in Inside. Na een tijd wordt het er makkelijk meer dan 40 graden. Vervolgens zal de temperatuur zakken tot een stuk onder de tien graden. Het toilet doorspoelen lukt niet, er is gewoon geen stromend water dus zijn uitwerpselen stapelen zich ondertussen op... Nemo zal dus moeten zien te overleven in bijzonder moeilijke omstandigheden (temperatuur + hygiëne) en dat nog eens met extreem beperkte voorraden voedsel en drank.

Ondertussen probeert ie van alles om te ontsnappen. De enige uitweg ziet ie via een lichtkoepel, maar dan moet ie wel behoorlijk wat kasten en ander materiaal dat ie er vindt bij elkaar brengen om zo hoog te geraken. Het is bijna een Toren van Babel die tot de hemel moet reiken die hij moet zien te construeren. Wanneer ie ervan afvalt en een been breekt, lijkt ie een vogel voor de kat net als de gewonde duif op het terras die hij opmerkt. Daar praat ie mee, en geeft ie instructies om naar het park te vliegen, om hulp te zoeken. Tevergeefs. De duif sterft en wanneer het sneeuwt, zien we dat er nog nauwelijks stoffelijk overschot overblijft van het beestje.

Waar Inside zo sterk in is, is de mimiek die we zien van Willem Dafoe. Die switcht tussen wanhoop en waanzin. Niet zelden hallucineert zijn personage. Nemo probeert zijn isolement te doorbreken door te kijken naar de bewakingsbeelden op tv (alle andere kanalen, zowel het sport- als pornokanaal leveren een storing op). Hij praat met Jasmine (Eliza Stuyck), de kuisvrouw, en schetst haar ook. Gefascineerd geraakt ie door haar. Zo ziet ie haar onder andere op de trap eten en wil ie weten wat ze op dat moment aan het verorberen is. Op den duur kent ie iedereen die er werkt en wordt het volgen van wie wat doet, ook al is dat soms voorspelbaar voor hem, als het ware zijn dagelijkse soap.

Nemo vernietigt sommige kunstwerken in het penthouse, of tekent er met een alcoholstift als een kind op. Verder zal ie zelf ook creëren door te gaan tekenen op de muren bijvoorbeeld, wat zijn state of mind (de eindeloze tunnel) helemaal weergeeft. Kunst gaat dan ook over creëren en vernietigen. Inside kent dus verschillende lagen, het is niet alleen een psychologische thriller, hij trekt ook de filosofische kaart over wat kunst is, wat niet en wat het belang ervan is, en als je wil kan je er ook een godsdienstige laag in ontdekken. Weet Nemo te ontsnappen of sterft ie?

< Bert Hertogs >