Recensie Gumraah ★★★1/2

De allereerste Indiase film ooit die filmnews.be recenseert. Dat vraagt om een woordje uitleg. Op 2 april willen we de trein nemen van Amsterdam waar we Bloedbruiloft zagen richting Brussel. U leest het goed: wij verplaatsen ons op een zo duurzaam mogelijke manier. Probleem: onze trein is geannuleerd. Dus nemen we er een naar Rotterdam en vervolgens een naar Breda onder het motto zo zuidelijk mogelijk geraken in Nederland. In Breda blijkt een drieëntwintigjarige vrouw met Indiase roots in dezelfde situatie als ons te verkeren. We beslissen last minute om mee te gaan en haar alternatieve route via Roosendaal te volgen. In de trein praten we o.a. over macro-economie, over de diamantsector, over Dubai, over Bollywood en de Indiase film. Dat ik RRR moet zien en Pathaan onder andere klinkt het. Wat opvalt is de content die zij (o.a. via streamingdiensten) consumeert veel breder gaat, en haar wereld dus veel ruimer is dan de mijne. Plots komt het in me op dat het me al een tijdje opvalt dat Kinepolis Antwerpen Indiase films programmeert wat aantoont dat er een markt voor is. Ze moedigt me aan om er een te checken want het beeld dat een prent als Slumdog Millionaire gecreëerd heeft over India en films over India mag ook genuanceerd, vindt ze. Zo kom ik bij deze titel: Gumraah, een remake in het Hindi van de Indiase film Thadam uit 2019 waarin Tamil gesproken werd, met Aditya Roy Kapur in een dubbelrol.

Het moet gezegd, de regiestijl van S.S. Rajamouli is behoorlijk flitsend, met felle kleuren. Zeker in het begin voelt deze thriller als een stijloefening aan. Soms zijn de beelden zo scherp en worden de acteurs en actrices zo in beeld gebracht dat het een grote commercial met happy shiny people lijkt. Dan weer wordt er hypersnel en dynamisch gemonteerd zodat de videoclipstijl niet ver weg is. Doe daarbij een uitstekende sound die duidelijk luider afgesteld staat dan bij Westerse films, en je wordt in no time meegezogen in het verhaal. Een whodunit is Gumraah trouwens ook.

Nog voor de begingeneriek start, zie je in een relatief korte scène iemand vermoord worden door een man met een gele regenjas aan. Er zijn  geen camerabeelden. Tot een overbuur ondervraagd wordt en wat blijkt? Die heeft een smartphonefoto gemaakt net op het moment dat de dader op het balkon staat van het slachtoffer. Zo komt Arjun Sehgal (Aditya Roy Kapur) op de radar van de onderzoekers. Wanneer ie in de cel gestoken is, wordt een zatlap (Sooraj Rana, ook neergezet door Aditya Roy Kapur) binnengebracht die opgepakt werd bij een controle door de douane. Dat brengt de rechercheurs tot een gigantisch dilemma. De twee zijn namelijk lookalikes. DNA-onderzoek op het plaats delict, noch een speurhond … weet uitsluitsel te geven wie nu de dader zou kunnen zijn.

Wat we weten is dat Arjun de vrouw van zijn leven ontmoet had op het werk en er lang over gedaan had om de perfecte zin te vinden om met haar te daten. Haar aanbod blijft al die tijd open staan, hij moet er alleen in slagen de juiste zin te vinden. ‘Wil je een koffie met mij gaan drinken?’ blijkt dat alvast niet te zijn. Sooraj komt veel ruiger voor de dag, heeft net zogezegd een bankautomaat gekraakt en een crimineel gerold door die hem te bezorgen maar dan met fake geld in.

Shivani Mathur (Mrunal Thakur) leidt als inspecteur het onderzoek en wordt door de twee mannen bespeeld. Slaagt zij erin het raadsel tijdig te ontrafelen of wordt ze het slachtoffer van het manipulatieve gedrag van beide mannen? Dat ontdek je in Gumraah dat gaandeweg door steeds meer body te geven aan de verdachten en hun achtergrond te schetsen (zelfs tot hun kinderjaren toe, wat we soms wat een overload aan info vinden) spannender wordt. De plot twists volgen elkaar in sneltempo op naar het einde van de prent waardoor we niet anders dan kunnen concluderen dat ie verdomd slim in elkaar steekt. En ja, de overgang naar de muzikale scènes, gebeurt zo smoothly, veel meer naturel dan in de meeste Westerse films die we kennen.

< Bert Hertogs >