Recensie Disney’s Aida ★★★★

Na ‘The Bodyguard de Musical’ trekt Stage Entertainment opnieuw de kaart van de sterke, strijdlustige vrouwen met hun productie van ‘Disney’s Aida’ in het AFAS Circustheater in Scheveningen. Gebaseerd op de gelijknamige opera van Giuseppe Verdi vertelt deze musical het verhaal van de Nubische prinses Aida die door de Egyptische legerkapitein Radames als slavin  meegenomen wordt naar het hof van Amneris, de dochter van de doodzieke farao van Egypte. Radames moet van zijn vader trouwen met prinses Amneris, maar is eigenlijk verliefd op Aida. En zo ontstaat een driehoek die voor heel wat spanning gaat zorgen. April Darby mag de rol van modebewuste Amneris vertolken en levert hierbij een meer dan puike prestatie af. En toch is het Gaia Aikman die in de rol van Aida helemaal de sterren van de hemel zingt. Haar ‘Gezegend Nubië‘ gaat recht naar je hart om zich daar als een warme gloed te nestelen, terwijl ‘Vergeet hem‘ je naar de keel grijpt. Het duet ‘Ergens in de sterren‘ dat ze samen met Naidjim Severina brengt raakt dan weer de romantische ziel.  Dit laatste nummer kent u waarschijnlijk beter als ‘Written in the Stars’. Componist Elton John had er in duet met LeAnn Rimes in 1999 nog een bescheiden hitje mee. Vocaal en visueel is Aida een zinnenprikkelende voorstelling.

‘Disney’s Aida’ is geen nieuw product. De voorstelling van Disney Theatrical Productions ging in 2000 al in première. En toch is de productie zoals Stage Entertainment ze nu op de planken zet echt wel vernieuwend. Mede onder invloed van regisseur Schele Williams werd het verhaal dichter bij de historische waarheid gebracht en werd de plot aangepast aan nieuwe inzichten inzake de positie van de vrouw in het Nubische rijk. Zo is het niet de vader, maar de moeder van Aida die heerst over Nubië. Als gevolg hiervan is ook de positie van prinses Aida veel belangrijk dan in de oorspronkelijke versie. Het verhaal gaat dus meer dan ooit over twee sterke vrouwen die kans maken om de machtigste persoon van hun land te worden: Amneris en Aida. 

Niet alleen het verhaal kreeg een make-over, ook de arrangementen werden voor de gelegenheid opnieuw onder handen genomen. Men heeft in de nieuwe instrumentatie een veel prominentere rol gegeven aan percussie. Wanneer Qshans Thode als Mereb zingt over hoe hij Aida herkent als prinses en niet zomaar als een eenvoudige slavin, voel je in de muziek veel meer de verbondenheid met Afrika doorklinken waardoor het geheel een authentieker karakter krijgt. 

In ‘Dans van de Mantel’ voel je die veranderingen in het arrangement ook echt volledig tot zijn recht komen.  Waar vroeger de klank van het gewone drumstel het rockgehalte moest verhogen, heeft die nu het gezelschap van conga’s. Zo wordt de klankkleur getransponeerd van een Europese kilte naar de Afrikaanse passie. Voeg daar de sterke prestatie van Gaia Aikman aan toe en je krijgt echt een knaller van een nummer. Haar uithaal op de eindnoot kreeg niet voor niets een geweldig applaus van het aanwezige publiek. 

Nog zo’n geweldig nummer, is ‘Gezegend Nubië‘. Wat start als een zacht lied in een Afrikaanse sfeer groeit gestaag uit tot een groepsnummer dat alle kenmerken gaat vertonen van opzwepende gospel. Gaia Aikman en het ensemble brengen het gevoel van hoop en empowerment over dat recht naar je hart gaat en je spontaan doet meegaan in het ritme van de song. Het is opnieuw een geweldig nummer waarin componist Elton John optimaal gebruik weet te maken van de kracht van de muziek. Het is alleen jammer dat deze kracht niet consequent aanwezig is in het eerste deel. 

Vooral voor de pauze heeft ‘Disney’s Aida’ last van het jojo-effect: een geweldig nummer wordt opgevolgd door eentje van dertien in een dozijn. Daarna komt weer een heel goed nummer dat gevolgd wordt door iets middelmatig. Het jammere daarbij is dat het absoluut niet ligt aan de uitvoerders. Er is voor deze productie van ‘Disney’s Aida’ enorm sterk gecast. 

We vertelden al over heerlijke prestaties van Gaia Aikman en dan hadden we het nog niet over ‘Vergeet hem‘ en ‘Ergens in de sterren‘. In dat eerste nummer bezingt ze hoe Aida haar geliefde Radames maar beter zou moeten vergeten. Je hoort de pijn van de keuze tussen hart en verstand. Je voelt de hardheid van de verscheurende keuze tussen liefde en verantwoordelijkheid. Gaia staat op dat moment alleen op een leeg podium en krijgt alle aandacht op zich. Ze moet het lied met al zijn emoties ook volledig zelf dragen en slaagt daar met brio in. Het nummer wordt met zoveel kracht en uitstraling gebracht dat het je werkelijk naar de keel grijpt. 

‘Te ver gegaan‘ zou dat ook moeten doen, maar mist op de een of andere manier die magische toets. Het is een apotheosemoment waarbij Aida, Amneris en Radames samen in de spots komen om hun twijfels te bezingen. Zowel Gaia Aikman, April Darby als Naidjim Severina geven het beste van zichzelf, klinken vocaal heel mooi en sterk samen, maar … in de vertaling is iets van de magie van dit nummer verloren gegaan. 

Dat probleem is er absoluut niet bij ‘Ergens in de sterren‘. Gaia Aikman en Naidjim Severina klinken heerlijk samen en de romantiek van het nummer komt volledig tot zijn recht. Buiten een fonkelende sterrenhemel heb je verder niets nodig om je volledig onder te kunnen dompelen in een golf van liefde. En meer krijgen ze van decorontwerper Bob Crowley ook niet. 

Deze productie van ‘Disney’s Aida’ heeft een erg gestileerd en minimalistisch decor gekregen … en we zijn er helemaal weg van. In combinatie met het lichtontwerp van Natasha Katz weet het decor voldoende visuele tools te bieden om de verschillende locaties duidelijk te ensceneren zonder dat het de aandacht wegneemt van het spel en het verhaal. “Less is more.”: is hier absoluut van toepassing en Bob Crowley toont zich hierin duidelijk een meester. 

De afwezigheid van overbodige decorelementen geeft ook heel wat ruimte voor de danschoreografieën van Darell Grand Moultrie. De combinatie van Afrikaanse dansinvloeden, moderne dans en gechoreografeerde gevechten leveren heel gracieuze dansscènes op die perfect passen in het geheel.

Het enige moment dat er eigenlijk relatief veel decorstukken op de scène staan, is wanneer April Darby ‘Mijn pakkie an’ zingt. Het arrangement kreeg een soul-toets mee in de baslijn, maar tegelijk ook het vrolijke van de conga’s en de dwarsfluit. April Darby geeft het geheel een opzwepende sfeer en gaat vocaal stevig de hoogte in. Als prinses van Egypte laat ze zich in extravagante jurken uitdossen terwijl ze ondertussen met haar stem het publiek inpakt. 

Je wordt als toeschouwer in ‘Disney’s Aida’ door Stage Entertainment getrakteerd op twee sterke vrouwen: de Nubische troonopvolgster Aida die in de persoon van Gaia Aikman vocaal heel sterk wordt neergezet en de Egyptische troonopvolgster Amneris die in de vertolking door April Darby zowel in spel als zang een evenwaardige tegenstandster is. Wie zal uiteindelijk het laken naar zich toe weten te trekken? Wint het hart of de plicht t.o.v. de natie? 

< Sascha Siereveld > 

Cast:

Aida (dochter van de koningin van Nubië) - Gaia Aikman

Radames (kapitein van het Egyptische leger) - Naidjim Severina

Amneris (dochter van de Egyptische farao) - April Darby

Zoser (vader van Radames) - Robin van den Akker

Mereb (Radames Nubische bediende) - Qshans Thode

De kandake (koningin van Nubië, moeder van Aida) - Joanne Telesford 

Credits:

Muziek: Elton John

Liederteksten: Tim Rice

Script: Linda Woolverton, Robert Falls, David Henry Hwang

Gebaseerd op ‘Aida’ van Giuseppe Verdi

Vertaling liedteksten: Martine Bijl en Ryan Van Der Heijden

Vertaling script: Orihana Calcines en Ryan Van Der Heijden

Regie: Schele Williams

Choreografie: Darell Grand Moultrie

Decor- en Kostuumontwerp: Bob Crowley

Lichtontwerp: Natasha Katz

Producent: Stage Entertainment Nederland  i.s.m. Disney Theatrical Productions