Recensie Evil dead rise ★★★

De jongste bovennatuurlijke horrorfilm die in de zalen te zien is, is die van Lee Cronin die Evil dead rise schreef en regisseerde.

In de openingsscène zien we hoe Jessica (Anna-Maree Thomas) onder invloed komt van een demon, het haar van haar vriendin Teresa (Mirabai Pease) scalpteert en Caleb (Richard Crouchley) onthoofdt. Op het einde van Evil dead rise zien we hoe die demon zich meester heeft gemaakt van Jessica.

We gaan namelijk een dag terug. Beth (Lily Sullivan) blijkt gitaartechnicus van een band. Backstage op een optreden ontdekt ze in de wc dat ze zwanger is, wat haar later in Evil dead rise de bijnaam ‘stinkende groupie slet’ oplevert. De prent kan je dus ook gedeeltelijk als een metafoor zien, de horror van het ongewenst zwanger zijn en alles dat erbij komt kijken, fysiek en mentaal.

Beth bezoekt haar zus Ellie (Alyssa Sutherland) die net met haar partner gebroken heeft, in LA. Wanneer haar kinderen Danny (Morgan Davies), Bridget (Gabrielle Echols) en Kassie (Nell Fisher) terug thuiskomen met pizza vindt er een aardbeving plaats. Maar dat blijkt niet zo maar een aardbeving. In de grond van de parking gaapt plots een gat. Een oude bankkluis is zichtbaar. Danny geraakt helemaal geïntrigeerd, gaat er in en vindt een boek dat met tanden gesloten is, enkele vinylplaten en religieuze tekens zoals kruisbeelden.

Het boek blijkt de Naturom Demonto te zijn, het boek van de dood dat vroeger onderzocht werd door een priester. Zijn bevindingen liet ie vastleggen op vinyl. Wat blijkt? De demon valt niet te doden, niet met een mes, vuur, of een wapen. Ellie zal de eerste, maar lang niet de laatste zijn, die het slachtoffer wordt. Weet Beth zich te beschermen tegen haar? En kan ze haar neefje en nichtjes in veiligheid brengen of is ze daar niet (helemaal) tegen opgewassen?

Evil dead rise gaat er naarmate de horrorfilm vordert helemaal over. Lees: waanzinnig veel liters bloed, zwarte en witte smurrie, maden, wormen en nog meer van dat fraais komen over het scherm. Liefhebbers van splatterfilms gaan dus hun hartje kunnen ophalen. Anderen, zoals wij, vinden dat over the top-gedoe gewoon amusant, ook omdat het ‘m soms aan suspense ontbreekt in de prent en je meermaals het gevoel krijgt dat de film wel een claustrofobisch sfeertje wil creëren door het kleurgebruik en de belichting, maar daar niet altijd in slaagt.

Veel heeft ook te maken met het script zelf van Evil dead rise dat wat ongeloofwaardig overkomt omdat de hoofdpersonages, ook al zijn ze gehinderd door de schade die de ‘aardbeving’ in het appartementsblok veroorzaakt heeft, ons iets te weinig moeite lijken te doen om te ontsnappen aan hun lot. Op den duur maakt dan ook de huivering plaats voor een brede grijns op ons gezicht en een ‘yeah right’-attitude.

< Bert Hertogs >