Recensie Jeanne Du Barry ★★1/2

Na een sterk bekeken live stream rond een juridisch proces waarin hij de hoofdrol speelde en dat in zijn voordeel uitdraaide, is Johnny Depp terug waar hij het best tot zijn recht komt: in de cinema. Jaren werd ie ten onrechte gecanceld blijkt nu en wist ie moeilijk nieuwe rollen te versieren door de negatieve perceptie die zijn ex rond hem gecreëerd had. Nu schittert ie als Louis XV in Jeanne Du Barry, een film die over imago gaat, hoe iemands entourage en de publiek opinie (on)menselijk met een medemens omgaat wanneer Louis XV kiest voor Jeanne Du Barry als zijn favoriete maîtresse. Depp blijkt subliem in zijn mimiek en heeft al met al niet zo gek veel tekst. En als ie die heeft, dan spreekt ie Frans dat hem al met al nog best goed af gaat ook. Hij heeft dan ook enkele jaren een relatie gehad met Vanessa Paradis waar hij de taal van Molière mee kon bezigen.

Het was regisseuse Maïwenn, die het gehad heeft met het hele #Metoo-gedoe, die tevens de titelrol voor haar rekening neemt, die Depp castte. Haar film mocht het filmfestival van Cannes openen. Naar aanleiding daarvan kon je bij Kinepolis terecht om de avant-première mee te maken met een glas cava in de hand. De grootste bioscoopketen van het land lijkt daarbij verder te experimenteren om haar bezoekers een exclusiever, premium gevoel te bezorgen (wat onder andere ook al aangeboden wordt in sommige zalen op o.a. Leicester Square in Londen). Wat ons betreft, is dat opzet geslaagd en smaakt dat naar meer.

Want bubbels die worden er ook wel gedronken in Jeanne Du Barry, waar we het hoofdpersonage Louis XV voor het eerst zien ontmoeten in de Spiegelzaal van Versailles. De prent wordt verteld door een off screen stem, wat al meteen voor een wat artificieel gevoel zorgt. Ook de fade ins en fade outs van verschillende scènes werkt na verloop van tijd wat tegen de film en vooral diens vertelritme.

Grotesk is ie dan weer wel. Zo valt er ook gewoon bij momenten behoorlijk wat af te lachen, omwille van de gewoontes destijds aan het hof, waarbij Jeanne o.a. medisch gekeurd werd (met de eendenbek om haar uterus te controleren bv.) voor ze seksuele betrekkingen mocht hebben met de koning, maar ook dat enkele de dauphin (Diego Le Fur) hem de rug mocht toekeren, en al de rest, ook zij, met snelle korte stappen achteruit moest gaan als ze de kamer waar hij ook was, mocht of moest verlaten.

Jeanne Du Barry gaat verder ook over de melancholie van de koning, over rouwverwerking en hoe zij toch tot aan zijn dood bij hem bleef. Hij kreeg de pokken. Rond Jeanne heerste destijds een schandaal omdat ze van gewone komaf was. Ze huwde een edelman om de juiste stand te bekomen zodat ze uiteindelijk toch een verkering met Louis XV kon hebben. Maar aanvaard werd ze daardoor niet door de roddelende vrouwen aan het hof. Het had heel wat voeten in de aarde suggereert deze film eer Marie-Antoinette (Pauline Pollmann) enkele woorden uitwisselde met de vrouw. Van zodra dat gebeurde, kon dat als een erkenning gezien worden. La Borde (Benjamin Lavernhe) zou haar gids zijn aan het hof die haar als het ware regisseerde, ook wanneer haar tijd gekomen was om zich terug te trekken wanneer haar geliefde op sterven lag.

Jeanne Du Barry wist zich hoewel ze van gewone komaf was op te werken, door te lezen, maar ook door er libertijnse gedachten op na te houden tijdens haar jeugd. Ze was al vroeg in haar leven het slachtoffer van vrouwelijke intriges, uit jaloezie, en zou uiteindelijk uitgespuwd worden, zowel door het hof na de dood van Louis XV omdat ze niet van adel was, maar ook door het gewone volk dat haar niet meer als een van hen beschouwde. Ze viel dus ergens tussen die twee in, waardoor ook zij door de Franse revolutie aan de guillotine eindigde. En Louis XV? Die zou eerder op zijn sterfbed zijn zonden ook moeten laten vergeven hebben door de Kerk, wat inhield dat ie pas op het allerlaatste moment, toen het niet meer anders kon, afstand moest doen van de relatie die hij had met Jeanne en dat allemaal om een plekje in de hemel te kunnen bekomen en zijn imago alsnog te zuiveren.

< Bert Hertogs >