Recensie Grease De Hitmusical ★★★★

Je zou het niet zeggen, maar de musical ‘Grease’ is al meer dan vijftig jaar oud. Jim Jacobs en Warren Casey schreven hem in de vroege jaren ’70 van de vorige eeuw. En toch loopt het opnieuw storm voor de productie die Albert Verlinde met zijn cast ten tonele brengt. Het geheim? Wat ons betreft ligt het aan de tijdloze thema’s van verliefdheid, groepsdruk, vriendschap, school en rebellerende tieners en de muziek die ondertussen in het collectieve geheugen van onze cultuur is geslopen. Wie heeft er nog nooit gehoord van ‘Summer Nights’, ‘Greased Lightnin’ en ‘You’re The One That I Want’? Toegegeven, het is soms een beetje wennen om die liedjes in het Nederlands te horen, maar Allard Blom heeft ze heel goed vertaald en ze blijven absoluut overeind. Voeg daar nog de heerlijke choreografie van Daan Wijnands aan toe en je hebt ook visueel een feestje om van te genieten. Ad van Dijk voegde links en rechts nog wat beats toe aan de arrangementen en ‘Grease’ is weer helemaal mee met zijn tijd.

Het verhaal is genoegzaam bekend. Danny Zuko komt na de schoolvakantie terug bij zijn makkers van de T-birds en schept daar op over zijn zomerliefje. Dat blijkt niemand minder te zijn dan het nieuwe meisje op school: Sandy Dombrowski. Sandy merkt een groot verschil tussen de romantische kerel waarmee ze mooie zomernachten beleefde en deze gladde versie van Danny. Sandy blijft hopeloos verliefd op Danny terwijl die initieel heel koel reageert. Onder invloed van Betty Rizzo, de leidster van de Pink Ladies, probeert Sandy los te komen van haar ‘brave’ imago. Danny op zijn beurt gaat stilaan ontdooien en gaat zelfs aan sport doen om terug bij Sandy in de gratie te vallen. Uiteindelijk komt alles goed en gaan ze samen naar de kermis. 

De show start al met een knaller van een nummer: ‘Grease Is The World’. De Grease-letters gaan naar boven, de live-band is zichtbaar en vooral … de sfeer zit er al meteen flink in. ‘Grease’ schiet uit de startblokken, neemt in feite een vliegende start en weet dat tempo ook aan te houden. De verschillende liedjes volgen elkaar in vrij snel tempo op en er zitten geen al te zware dialogen in de voorstelling. 

‘Die Zomernacht’ (vertaling van ‘Summer Nights’) is het tweede nummer uit de musical en meteen al één van de bekendste liedjes. Sandy en Danny bezingen elk hun interpretatie van wat er zich die zomer afspeelde en hun medestudenten moedigen aan om verder te vertellen. Voor het eerst gaan Sanne Den Besten en Tristan van der Lingen in duet. Het resultaat is wat ons betreft niet overweldigend. Sanne komt in de samenzang niet sterk genoeg door en Tristan was niet overweldigend. Onze verwachtingen lagen hoger. 

Sanne Den Besten speelt haar rol als alternate van Sandy heel goed. Ze is heel erg overtuigend in het neerzetten van een beetje schuchter en net iets te naïef meisje. Misschien niet verwonderlijk dat ze een ongelooflijk fijne en breekbare uitvoering van ‘Hopeloos Verlang Ik Naar Jou’ (de vertaling van ‘Hopelessly Devoted to You’) weet neer te zetten.  Naar het einde toe gaat Sanne Den Besten het verlangen toch iets meer uitschreeuwen en blijkt ze toch stevig genoeg uit de hoek te kunnen komen. Iets later brengt ze nog een reprise van dit nummer en krijgen we bijna kippenvel van emotie. 

In de reprise van ‘Sandra Dee’ zingt Sanne Den Besten even samen met Esmée Dekker, die de rol van Betty Rizzo vertolkt. De klankafstelling van deze twee stemmen samen zit wel goed. Het volgt naadloos op ‘Het Zou Erger Kunnen Zijn’.  Dit is het moment om volop te genieten van wat Esmée Dekker ten tonele brengt. In deze onvervalste smartlap klinkt de verbittering en de furie heerlijk door om vervolgens heel gevoelig te worden. Eindigen doet ze met een ferme uithaal op de eindnoot. Esmée Dekker zet een heerlijke Rizzo neer die net sympathiek genoeg is om geliefd te zijn, maar ergens toch een heel duister kantje heeft. 

Dit staat in schril contrast met Eugene Florczyk, gespeeld door Luuk Haaze. Hij is de absolute kluns van dienst en zorgt keer op keer voor de komische noot. Luuk is geweldig! Hij weet de grens te bewandelen tussen pure slapstick en een geloofwaardig personage. Het is niet de eerste keer dat we een productie van ‘Grease’ zien, maar het is wel de eerste keer dat het personage van Eugene zo in het oog springt. Ook de combinatie van Eugene met Miss Lynch, gespeeld door Marjolijn Touw, werkt gewoon. Die twee houden de toon van de voorstelling luchtig en komisch. 

Wiliam Spaaij speelt de rol van Vince Fontaine/Teen Angel. Ook hij levert net als Tristan van der Lingen zeker geen slechte prestatie af, maar ook hier geldt dat onze verwachtingen hoger lagen. ‘Hoofd In De Wolken’ is vooral heerlijk omwille van de choreografie van Daan Wijnands. Hij laat het ensemble met spiegels rond Teen Angel en Frenchy draaien en dat levert een heerlijk spel met licht en reflectie op. 

Het valt trouwens vanaf de start van deze productie van ‘Grease’ op dat de dansjes geweldig goed in elkaar steken. In menig andere uitvoering krijg je tijdens ‘Die Zomernacht’ een kant voor jongens en een kant voor meisjes. Hier kiest Daan Wijnands voor een veel dynamischer beeld waarin de groepen ook van kant veranderen en de tribunes waarop Sandy en Danny zitten soms net dicht genoeg komen om hun zomerse avonturen ook uit te beelden. Daan is in zijn choreo’s heel dynamisch en dat maakt dat je als toeschouwer heel veel te zien hebt. ‘Greased Lightnin’ is ook zo een geweldig moment waarbij de dans rond de auto van Kenickie heel toffe beelden oplevert. 

‘Grease’ mag dan al de vijftig voorbij zijn, maar het lijkt wel of de musical in deze productie van Albert Verlinde een tweede jeugd heeft gevonden. Het bruist en swingt langs alle kanten. 

< Sascha Siereveld > 

Cast:

Sandra “Sandy“ Dombrowski: Sanne Den Besten

Betty Rizzo: Esmée Dekker

Frenchy: Cheyenne Latul

Marty: Joanne Rozal

Jan: Maxime Karsten

Danny Zuko: Tristan van der Lingen

Kenickie: Jonathan Vroege

Doody: Jules Avery

Sonny: Beau Jones

Roger: Gino Korsèl

Miss Lynch: Marjolijn Touw

Eugene Florczyk: Luuk Haaze

Patricia “Patty“ Simcox: Kaylee Peters

Charlene “Cha-Cha“ DiGregorio: Elise Wanner

Vince Fontaine/Teen Angel: Wiliam Spaaij

Creatives:

Script, muziek en liedteksten: Jim Jacobs en Warren Casey

Vertaling: Allard Blom

Regie: Servé Hermans

Choreografie: Daan Wijnands

Arrangementen: Ad van Dijk

Muzikaal leider: Marco Braam

Lichtontwerp: Marc Heinz

Geluidsontwerp: Maarten Houdijk

Decor- en kostuumontwerp: Joris Van Veldhoven

Producenten: Albert Verlinde, Matthijs Bongertman en Jaco Kaasschieter