Recensie The little mermaid ★★★★

Meer dan 30 jaar nadat Ariel het levenslicht zag in de Disneytekenfilm The little mermaid is er nu de live actionfilm die Rob Marshall regisseerde. Net zoals bij andere remakes, denken we o.a. aan The Lion King en Beauty and the beast, is het behoorlijk wennen aan deze adaptatie. De personages zien er nu eenmaal een stuk realistischer uit, verliezen wat (zeker in het geval van de dieren: de krab Sebastian, de zeemeeuw Scuttle en de tropische vis Flounder) aan menselijke trekken. Maar dat compenseert deze film dan weer door bijkomende humor te integreren. Ook nieuw zijn enkele songs die Alan Menken componeerde en Lin-Manuel Miranda (o.a. Hamilton) van tekst voorzag. Ze geven o.a. de zeeheks Ursula (Poor Unfortunate Souls), de prins Eric (Wild Uncharted Waters), de krab Sebasian, de zeemeeuw Scuttle (The Scuttlebutt) en de kleine zeemeermin (For the First Time) wat meer psychologische body die zeker welkom was.

Toegegeven, vooral in het begin, tijdens de onderwaterscènes hebben we alle moeite van de wereld met The little mermaid. Hoe vakkundig het allemaal gedaan lijkt, soms hebben we het gevoel dat de acteurs gewoon voor een green key hebben geacteerd en de rest van de effecten en achtergronden er nadien bij geanimeerd is. Hoe realistisch de film ook mag zijn, als je geen of nauwelijks luchtbellen naar de oppervlakte ziet gaan wanneer Ariel of haar vriendjes praten of zingen, zorgt dat ervoor dat het ongeloofwaardig wordt.

Aan de andere kant trekt de prent ook de surrealistische kaart (Under the sea, Kiss the girl) wat hier wel goed werkt. Om kort te gaan, we geraakten pas helemaal in de film van zodra er boven het wateroppervlak gespeeld werd. om kort te gaan, qua technieken en zwemmen vonden we de tweede Avatar technisch gewoon hoogstaander en geloofwaardiger dan The little mermaid.

De film trekt de ecologische kaart en is dus nog steeds actueel. Dat vormt, naast het feit dat Ariels moeder overleden zou zijn door toedoen van mensen, de grootste reden waarom haar vader, koning Triton, niet wil dat ze contact opzoekt met mensen. Om de heel eenvoudige reden dat hij haar niet wil verliezen. Maar Ariel blijkt een koppige tiener, of een jonge vinnige vrouw als je wil, die Triton moet leren loslaten. Ook hier zit dus een menselijk aspect verbonden dat het sprookje van Hans Christian Andersen veel realistischer benadert dan de tekenfilm, het empty nest syndroom in zekere zin.

Om kort te gaan, hadden we bij The little mermaid het gevoel vooral in het begin naar live action videoclips te kijken met onder andere het gevoelige ‘Part of Your World’ en het feestelijke ‘Under the Sea’ dat nu ook boven water een heerlijke evenknie krijgt met het gloednieuwe ‘For the First Time’.

Het is pas van zodra de actie zich op land afspeelt dat we helemaal meegezogen werden in het verhaal en de prent die naast de ecologische kaart ook duidelijk die van (gender)diversiteit en inclusie trekt ons wist te overtuigen. Het is dan ook wanneer Halle Bailey het best tot haar recht komt: wanneer ze voeten heeft maar (nog) geen stem (wat deze film slim invult door haar toch een nummer te geven dat ze vanuit haar innerlijke stem zingt).

Hoewel The little mermaid wat ons betreft bij momenten wat vinniger mocht, wist deze romantische klassieker in een live actionjasje ons moeiteloos mee te voeren. Kopje onder zien we deze Disneyprent dan ook niet meteen gaan.

< Bert Hertogs >

Update 29 mei 2023 | Wie de wind door het haar wil voelen waaien wanneer het ook stormachtig/winderig weer is in The Little Mermaid, kiest best voor de heerlijke 4DX-beleving. Terwijl het brute en onverwachte fel bewegen van de stoeltjes ons tijdens actiefilms wel eens bijna uit onze stoel - bij wijze van spreken - durft te slingeren, verloopt deze versie heel smooth. Geen enkele keer hebben we ons gestoord aan een overdreven fel effect.

Geuren, gespetter en het golvend bewegen van de zetels ondersteunen mee de beleving zodat je in geen tijd meegezogen wordt in de onderwaterwereld van The Little mermaid. Héérlijk ook om naast ons een klein meisje haar armen te zien rollen op ‘Diep in de zee’ dat Juneoer Mers en de cast hebben ingezongen. Al vond ze sommige stormscènes en die met Ursula toch wel wat eng en ging ze daarvoor bij haar mama zitten. The little mermaid is volgens Kijkwijzer geschikt voor kijkers vanaf negen jaar. Dat realisme (je ziet onder andere een geraamte onder water) heeft er ongetwijfeld mee te maken.

Wie voor de 4DX-versie kiest, kiest meteen ook voor de Vlaams-Nederlandse versie. Kennelijk is er geen zuiver Vlaamse versie ingesproken. Dat is vooral in het begin wennen, want dan hoor je vooral Hollands, of toch een duidelijke aanwijzing dat de vertaling door een Nederlandse - Hanneke Van Bogget - gebeurde.

De Belgische zangeres Lynn Mancel (die in het ensemble van Red star line de musical speelt) heeft de hoofdrol van Ariel ingesproken en ingezongen in de live actionversie van The little mermaid. Zij is naast die andere Vlaamse, Kirsten Cools (wiens gezicht in het echte leven ook wel wat lijkt op dat van Ursula), onder andere de sterkhoudster van deze Nederlands-Vlaamse nasynchronisatie.

Cools blijkt subliem in ‘Al die kommer en kwel’. Haar timbre past als gegoten bij deze nieuwe song. En Lynn Mancel? Die mag heerlijk dromerig klinken in ‘Dat is mijn wens’ en zet ook een uitstekende versie neer van het nieuwe ‘Voor het eerst hier’. 

Juneoer Mers, Jolien Praet, Juul Kolacny en koor zetten de sfeer goed in ‘Kus haar dan’ wat tot een ‘net-niet’ moment leidt tussen prins Eric en Ariel. Maar het hipste nieuwe lied is voor Mers en Praet met ‘De roddel’.