Recensie The Flash ★★★1/2

De jongste superheldenfilm The Flash is best een onderhoudende maar ook wel lange prent geworden die nog weinig verrast. Het lijkt wel alsof het verhaal rond is bij de meeste superheldenfilms die het over het multiversum hebben en tijdreizen. In die zin dat we nog nauwelijks verrast worden door de storyline, laat staan op het puntje van onze stoel zitten om te weten hoe het allemaal gaat aflopen. Ook in deze die Andy Muschietti regisseerde, is het niet anders. Ook nu wordt de aarde bedreigt. In dit geval door generaal Zod.

The Flash heeft het wat gehad dat ie altijd de boel mag gaan opkuisen die Batman achterlaat. Ook nu weer mag ie terwijl ie op zijn energie boost/ontbijt aan de slag en leren we op hilarische wijze hoe een babyshower er letterlijk zou kunnen uitzien.

De prent geeft mee dat je niet mag sollen met het verleden want als je dat doet heeft dat impact op het verleden én de toekomst terwijl sommige kruispunten onvermijdelijk zijn. Voor welk alternatief scenario je dan ook gaat, je komt steeds op hetzelfde resultaat uit. Het lot, noemen ze dat ook wel.

The Flash (Ezra Miller) waagt zich er toch aan en luistert dus niet naar de goede raad van Bruce Wayne (Michael Keaton). Zijn kindertrauma wil ie oplossen. The Flash’ moeder Nora Allen (Maribel Verdú) werd namelijk in zijn jeugd thuis vermoord met een mes. En daarvoor zit zijn vader Henry (Ron Livingston) al jaren in de cel. Hij is voor deze moord veroordeeld maar blijkt onschuldig. Het enige probleem is dat er onvoldoende bewijs is die deze stelling kan tegenspreken.

Zijn zoon wil dat oplossen door in de tijd te reizen, en ervoor zorgen dat zijn moeder die bewuste dag de tomaten toch niet vergat in de supermarkt. Zo’n kleine verandering van wat er gebeurd is, kan al genoeg zijn zodat ze toch nog zal leven als ie een tiener is.

Zo gebeurt het ook en Barry Allen / The Flash belandt in 2013 aan wanneer ie 18 is. Er stelt zich echter al meteen een probleem. Wanneer hij in zijn ouderlijk huis arriveert, is er uiteraard een Barry aanwezig die wat aan de luie, over-verwende kant blijkt en nog eens irriteert ook omdat ie veel praat.

Wanneer The Flash weet welke dag het is, moet ie ervoor zorgen dat deze Barry exact op het juiste tijdstip in het chemielokaal zit zodat de bliksem kan inslaan. Lukt ‘m dat niet, dan zal ie immers nooit zijn superkrachten ontvangen hebben.

Maar daar gaat het al meteen mis. De achttienjarige Barry zal uiteindelijk de superkrachten krijgen van The Flash, maar die laatste verliest ze. Gevolg: de ene moet aan een hoopje ongeregeld uitleggen wat ie wel en niet kan doen, hoe hij door muren kan wandelen, wat ie moet doen als ie honger heeft vermits ie zijn eten snel verbrandt, en hoe ie er bijvoorbeeld voor zorgt dat ie zijn kleren niet verliest onderweg of in rook ziet opgaan, terwijl hij verder zelf nauwelijks wat kan doen buiten voor twee denken.

Terwijl The Flash altijd al wat moeite had om contact te maken met Iris West (Kiersey Clemons), een journaliste waar ie al jaren verliefd op is, blijkt zijn tienerversie heel wat sterkere sociale skills te bezitten dan hij. Sterker nog, in zijn studio heeft ie roommates en hij heeft gewoon een date met het meisje die avond. De komst van Zod zorgt er echter voor dat de voormalige en de huidige The Flash moeten zien te proberen het multiversum te herstellen en de tijdlijn.

Maar ook dat verloopt anders dan gepland, in Wayne Manor ontdekken ze een alternatieve versie van Batman. En die andere superheld die ze willen bevrijden uit een streng bewaakte gevangenis blijkt niet Superman maar wel een fel verzwakte Supergirl (Sasha Calle, de eerste latina die deze rol mag spelen) te zijn. Lukt het hen om Zod te verslaan? Of bevinden ze zich dan op een onomkeerbaar kruispunt? Dat ontdek je in The Flash waar de fans vooral zullen smullen van de alternatieve versies van superhelden die ze voorgeschoteld krijgen, zowel in de vermelding in het script als visueel. Via straffe AI en deepfake methodes en archiefbeelden wordt immers een alternatief superhelden universum opgeroepen, soms zelfs met acteurs daarin die nooit de rol hebben kunnen spelen, hoewel er met hen wel (concrete) plannen op tafel lagen.

< Bert Hertogs >