Recensie Elemental ★★★

Elemental, de computergeanimeerde romcom van Pixar die Peter Sohn regisseerde valt wat tegen. Dat komt omdat de film wat sleept en het moraliserende toontje er te dik op ligt. Om kort te gaan: wie hetzelfde niveau verwacht van het verfrissende Inside Out dat alweer 8 jaar oud is, zal toch wel enigszins teleurgesteld de zaal verlaten.

Wat beide prenten gemeen hebben? Ze zoomen in op menselijke emoties. Bij Inside Out gaat het over het opgroeien als kind en alles wat daarbij komt kijken: een dasboard dat groter wordt staat symbool voor een grotere verscheidenheid aan emoties, maar sommige herinneringen die daaraan gekoppeld zijn worden ook na een tijdje in het onderbewuste opgeslagen. Andere worden gewoon afgevoerd wegens niet langer nuttig.

In Elemental staan de vier elementen centraal: water, lucht, vuur en aarde. Zij vinden elkaar in Element City waar ze samen maar eigenlijk ook wat naast elkaar leven. Ember is een vuurelement. Zij zal ooit Fireplace, de winkel van haar vader Bernie overnemen wanneer de tijd daar rijp voor is. Haar vader gaat met de jaren achteruit. Hij hoest zwarte rook uit. Het moment is dus bijna daar voor ze de winkel zelf zal mogen runnen. Maar elke stap daarnaartoe slaagt ze er niet in om haar temperament onder controle te krijgen.

Wanneer een tiener een gratis vuurstokje wil, dat ene dat je gratis krijgt wanneer je er een gekocht hebt, gaat ze door de rooie. Maar ook andere klanten maken het haar best lastig. Het is maar de vraag hoe ze het ervan af gaat brengen op de eerste dag van de solden. Dan staat ze er helemaal alleen voor om sommige items van een rode bol te voorzien en de massa klanten te woord te staan.

Wanneer ze uitbarst in de kelder veroorzaakt ze een leidingbreuk. Op die manier komt er water in het huis dat haar vader Bernie vroeger zelf opgeknapt heeft en gekocht omdat ie toen ie naar Element City migreerde te maken kreeg met vreemdelingenangst. Water,  da’s net iets waar vuur gedoofd mee kan worden en dus niet zonder risico...

In het water komt het waterelement Wade tevoorschijn. Ember en Wade voelen zich al snel aangetrokken tot elkaar ook omdat ze zo verschillend zijn. Opposite attracts. Maar hun liefde is wel oprecht en 100%. Mooi zijn de scènes in Elemental waar ze aftasten hoe ze met elkaar kunnen omgaan en elkaar aanraken zonder de ander in gevaar te proberen brengen. En ja, op commentaar zoals ‘Je bent heet’ reageert Ember terecht met een afkeurende blik.

Op zich heeft Elemental dus veel te bieden als romcom, maar helaas slaagt de film er niet in om vaart te maken, laat staan origineel en grappig te zijn. Naast xenofobie gaat de prent ook over welke impact het op een kind kan hebben als je uitgesloten wordt. Zo wou Ember als kind Vivisteria bloemen gaan bewonderen die perfect alle elementen kan verdragen. Maar de supposten dachten daar anders over en lieten geen vuur toe.

Verder gaat Elemental ook over de liefde (van ver) al kunnen ruiken en je eigen pad uitstippelen, ook al wijkt dat af van datgene wat je ouders voor ogen hadden met je. Als je wil kan je daar een anti-paternalistische laag in zien, die pleit dat jongeren zelf initiatief nemen en zelf hun toekomst mogen bepalen. In de soundtrack horen we onder andere ‘Kernkraft 400’ van Zombie Nation en ‘Steal the show’ van Lauv passeren. Om kort te gaan: Elemental is geen elementaire Disney/Pixar film wat ons betreft. Hij komt gewoon te weinig onder stoom. Maar onderhoudend is ie wel.

< Bert Hertogs >