Recensie Heathers the musical ★★★★

‘You were mad’ en ‘You were the most incredible audience we had’. Het zijn maar enkele complimenten die de cast van Heathers the musical terecht aan haar publiek geeft na een zinderende voorstelling. Geen gewone. Neen, op vrijdagavond maakten we een sing-a-long versie mee die perfect op maat gemaakt is voor de die hard fans. Hoe zo’n voorstelling eruit ziet? Wel, de musical wordt gespeeld zoals ie altijd gespeeld wordt. Maar het bijzonder enthousiaste publiek – dat gilt, krijst, en applaudisseert na songs - krijgt uitzonderlijk de lyrics ook mee op papier. De in fluo geel aangeduide teksten mogen ze dan meezingen (of -brullen als je wil). Bij wat niet aangeduid is, wordt verwacht dat de acteurs en actrices die passages alleen voor hun rekening nemen. Op die manier ontstaat er een onwaarschijnlijke interactie tussen fans en cast die van de avond een wel heel speciale maken.

Fanevents (zoals die van Newsies die we recent meemaakten) bestaan al lang. Dan komen zij verkleed in hun favoriete personage naar deze musical en kunnen ze goedkoper merch kopen bijvoorbeeld. Maar een sing-a-long voorstelling gaat dus een stukje verder dan dat.

Eerlijk, wij vonden het idee wat surrealistisch om naar deze iets meer dan 10 jaar oude musical te gaan kijken die gebaseerd is op de gelijknamige film uit 1989. Waarom? Omdat het een zwarte komedie is over thema’s zoals pesten, chantage, moord, seksueel geweld en zelfmoord(poging). Niet meteen thema’s waarover je uit volle borst wil zingen. Maar het feit dat het een komedie is en er dus nogal licht over die zware onderwerpen gegaan wordt, maakt het uiteraard extra leuk.

Kort samengevat gaat Heathers the musical over de sociale rangorde aan het Westerberg High School. Aan de ene kant heb je de Heathers, drie zeventienjarigen die allemaal Heather heten en aangevoerd worden door Heather Chandler (Olivia Barnett-Legh in rood uniform). Zij is het prototype van de blonde bitch die over alles en iedereen gaat. Maar niet over lijken. Dat doet Veronica Sawyer (Miracle Chance die niet alleen overtuigt qua zang, denken we maar aan haar fenomenale prestatie in ‘I say no’ waarin ze moeiteloos haar hoge noten haalt, maar ook qua spel met die heerlijke mimiek/ogenspel van haar) die meegaat in de donkere wereld van J.D. (wij zagen Elliot David Parkes een overtuigende rol neerzetten als understudy) maar zich er uiteindelijk toch ook tegen verzet. En dan heb je nog de pestkoppen: Kurt (Seb Harwood) en Ram (Cristian Zaccarini) die het onder andere gemunt hebben op Martha Dunnstock (Katie Ramshaw) omdat die een maatje meer heeft.

De Heathers nemen Veronica in hun groepje wanneer haar talent om geschriften te vervalsen in hun voordeel uitdraait. Maar al snel breekt ze met het groepje wanneer Heather C. wreed is met haar vriendin Marta. De leidster van de Heathers dreigt Veronica’s reputatie aan diggelen te slaan. Radeloos trekt ze naar J.D. en heeft ze seks met hem.

Hij komt op het plan om Heather C. te vergiftigen met afvoerreiniger. Veronica zal een zelfmoordbriefje schrijven. Maar het resultaat is niet wat ze verhoopt hadden, Heather wordt daardoor, hoewel ze nu dood is, nóg populairder dan ze levend was. Heather Duke (Kia-Paris Walcott) neemt het leiderschap over en wordt nog een grotere tiran dan haar voorgangster.

Ook Ram en Kurt gaan gewoon door. Veronica wordt als een slet beschouwd wanneer ze vertellen dat ze seks met haar gehad hebben. Zij wil zogezegd hun natte droom laten uitkomen en spreekt met hen af op het kerkhof. Wat ze niet weet is dat J.D. echte pistolen bijheeft en de twee zo vermoordt tijdens de valstrik die ze mee opgezet heeft. Op hun begrafenis outen hun vaders zich als homo’s en kussen elkaar. Het vormt een van dé hoogtepunten, de avond voor de Pride in Londen plaatsvindt, wanneer Alexander McMorran en Alexander Service plots dassen en bretellen in regenboogkleuren dragen tijdens ‘My dead gay son’. Het resultaat is een langdurig oorverdovend applaus en zelfs gedeeltelijke staande ovatie. Heathers the musical gaat dan ook om diversiteit en inclusie. En is dus perfect geprogrammeerd in de Pride month in Londen.   

< Bert Hertogs >