Recensie Indiana Jones and the Dial of Destiny ★★★1/2

Er is nu een vijfde deel van Indiana Jones in de bioscoop te zien. Of u daar op zat te wachten 15 jaar na de vorige prent is maar de vraag. Wij alvast niet om de heel eenvoudige reden dat we geen enkele andere Indiana Jones-film gezien hebben. Wat deze anders maakt dan alle andere? Het is de eerste keer dat niet Steven Spielberg maar wel James Mangold in de regiestoel zat. Maar ook: je hebt al jaren de pretparkattractie en nu dus een nieuwe film. Waarom die twee niet gewoon combineren, dachten we. En dus kozen wij voor de 4DX-ervaring wat ook maar sinds deze prent mogelijk is bij ons.

Gegibber met daarna een luidkeels uitgeschreeuwd ‘What the fuck!’ horen we halfweg Indiana Jones and the Dial of Destiny. Heerlijk is het om steeds naar zaal 2 te trekken van Kinepolis Antwerpen. Want er zijn altijd wel enkele toeschouwers voor wie het kennelijk hun eerste keer is dat ze een film bekijken terwijl hun stoeltjes bewegen en er andere effecten zoals gespetter, wind, rook en licht op hen losgelaten worden. Het gelach en de uitroep die we te horen kregen, volgt tijdens een te gekke achtervolgingsscène waarin we Harrison Ford in een tuktuk in een smal straatje dat trapsgewijs naar beneden gaat, zien rijden. Gevolg is dat het publiek danig door elkaar geschud wordt. Kijk, dat alleen al vinden wij zo leuk dat we deze 4DX-versie absoluut willen aanraden.

Want geef nu toe, deze Amerikaanse avonturenfilm waarbij er o.a. op het dak van een snel rijdende trein gestaan, gelopen en gesprongen wordt, is verre van geloofwaardig. Dus kan je het geheel beter als een rit in een attractie zien. Weliswaar eentje die bijna twee uur en half duurt maar nauwelijks verveelt, al valt de prent wel even stil.

Waarom deze Indiana Jones and the Dial of Destiny genietbaar is? Veel heeft te maken met het uitstekende trio: Harrison Ford,  Phoebe Waller-Bridge (Jones’ peetdochter Helena) en Mads Mikkelsen (Jürgen Voller). Mikkelsen zien we graag de slechterik spelen in films en ook hier brengt ie het er weer bijzonder goed van af als een nazi die achter de Apollo maanlanding zit, maar eigenlijk een groter doel blijkt te hebben.

In de jaren ’40 werd Voller al voor het eerst geconfronteerd met Indiana Jones toen die een deel van een artefact, een helft van het Antikythera-mechanisme van Archimedes onder de geroofde kunstschatten van de nazi’s aantrof. Jones wist het voorwerp van hem te ontfutselen, maar verloor het ‘zogezegd’ in het water onder een treinbrug. In realiteit heeft ie het altijd bewaard ook al vroeg Basil Shaw (de vader van Helena, neergezet door Toby Jones) hem het te vernietigen.

Shaw raakte er jarenlang zo gefascineerd door dat het hem tot waanzinnige theorieën dreef. Theorieën die Indiana Jones tot dan altijd als fictie had afgedaan. Maar wanneer Helena via een list het artefact van Jones steelt omdat ze met de verkeerde man verloofd is en gokschulden heeft, beseft ie gaandeweg dat er wel degelijk een groot gevaar is wanneer het volledige object in de verkeerde handen terecht komt. Want wanneer iemand er in slaagt het tweede stuk van het mechanisme te vinden en zo Archimedes toestel (dat als de eerste computer beschouwd kan worden) aan de praat weet te krijgen, kan het artefact de opening in de lucht aanduiden waardoor je kan tijdreizen naar een breuklijn in de tijd.

Waarom Helena dit artefact wil? Om het op de zwarte markt te verkopen zodat ze haar schulden kan afbetalen. Waarom Voller het wil? Om terug te keren naar 1939 zodat ie Hitler kan vermoorden en Duitsland op zijn eentje aan de overwinning kan helpen van de Tweede Wereldoorlog. Aan Indiana Jones om dit dus te proberen verhinderen wat best een lastige klus blijkt, omdat Voller bijna de ganse tijd hem te slim af is. Vraag is of deze slimmerik toch een cruciale berekeningsfout zal maken die allesbepalend is voor de geschiedenis.

< Bert Hertogs >