Recensie Strange Way of Life ★★★★★

Strange way of life van Pedro Almodóvar is een magistrale queer western die tot in de puntjes verzorgd is. Het is de tweede Engelstalige en tevens korte film (na ‘The Human Voice’ van drie jaar geleden) van de regisseur die hiermee gewoon de perfecte prent aflevert. Geen seconde te veel. Geen seconde te weinig duurt ie.

Op 31 minuten in totaal klokt Strange way of life af. Voor alle duidelijkheid: dat is met de aftiteling inbegrepen die op de achtentwintigste minuut start. Zelden hebben we trouwens zo’n intense 28 minuten aan een stuk beleefd in de cinema. Almodóvar schreef dit Spaans drama zelf. Het gaat in se over zelfaanvaarding.

Een kwarteeuw is het geleden dat Silva (Pedro Pascal) en Jake (Ethan Hawke) elkaar nog gezien hebben. Ze hebben elkaar ontmoet in Mexico met enkele hoertjes in een wijnkelder waar ze voor het eerst de liefde bij elkaar vonden en uiteindelijk twee maanden samen waren. Gaten schoten ze in een vat met rode wijn waaruit de drank rijkelijk begon te vloeien en de aanwezige vrouwen en zij zich aan laafden. Het is een prachtige korte zinnelijke maar tevens broeierige flashback scène die we dan te zien krijgen in Strange way of life. Hun wegen scheidden omdat ze het niet eens geraakten over de professionele en privérichting die ze uit wilden gaan.

De cinematografie van de prent is om van te smullen. Hoe Almodóvar met veel gevoel voor detail bijvoorbeeld de (erotische) spanning tussen de twee hoofdpersonages in beeld brengt, is magistraal. Maar ook in kleine zaken die nostalgische gevoelens oproepen, weet ie ons te prikkelen. Wanneer een van de personages een flesje parfum vastpakt bijvoorbeeld ruik je als kijker het bijna vanuit het scherm puur op basis van de suggestie en de inbeelding van de kijker waar ie beroep op doet.

Vakkundig werkt Almodóvar zijn personages uit en voorziet ie ze beetje bij beetje van meer psychologische body die Pedro Pascal en Ethan Hawke piekfijn neerzetten. Beiden leveren dan ook een glansrol af en zitten vanaf de eerste seconde in hun rol. In Strange way of life blijkt de schoonzus van Jake vermoord. Jake is de lokale sheriff en de hoofdverdachte is de zoon van Silva. Die probeert uiteraard via zijn homoseksuele charmes en door nostalgische gevoelens op te roepen zijn vriend te overhalen om zijn zoon te sparen.

De spanningsopbouw van Strange way of life is subliem met als dramatisch hoogtepunt de scène waarin de drie elkaar onder schot houden en de impasse compleet lijkt. Hoe gaan ze daar uit geraken? Komt de voorspelling van Silva over Jake uit wanneer die zegt: ‘Er komt een dag dat je mis schiet.’? En klopt het inderdaad dat je niet kan ontsnappen aan je lot? Dat ontdek je in deze grandioze korte film.

Strange way of life toont een breed scala aan emoties, van woede (inclusief verwijten zoals: ‘Je hebt nooit een hart gehad, je wil gewoon neuken!’, angst, (jeugdig) plezier over chantage en diep menselijk verdriet. Slechts één lied heeft de film gehaald, maar wat voor één. De overledene wordt in het begin namelijk bezongen in een door merg en been gaand ‘Estranha Forma de Vida’ van Caetano Veloso.

< Bert Hertogs >