Recensie K3 ★★

Het moet zijn dat we ondertussen de gezegende leeftijd bereikt hebben te denken dat vroeger alles beter was en de jongere generatie stukken zwakker is dan de onze. Bij het optreden van K3 op Parkhappening in Schoten, konden we ons niet van die indruk ontdoen dat dit ook wel eens zou kunnen kloppen.

In onze tijd duurden festivaloptredens van Studio 100 steevast langer dan ocharme een halfuurtje. Het moet zijn dat wij als kinderen beter waren om onze aandacht erbij te houden dan de huidige kids. Maar vooral: in onze tijd, 23 jaar geleden trad de originele bezetting van K3 al op Parkhappening in Schoten op, waren Karen, Kristel en Kathleen gewoon heldinnen. Dansen, zingen en acteren, dat deden ze gewoon. Niet moeilijk dan ook dat ze in verschillende musicals speelden. Voor Marthe en Hanne duurde het trouwens zeven jaar eer ze voor het eerst zich daaraan mogen wagen. Eerlijk? Wij houden ons hart vast voor wat volgend jaar komen zal.

Toen Josje nog maar net de ‘nieuwe blonde van K3’ geworden was, stond een hoogzwangere Karen op een cirkelvormig hellend podium te dansen en te zingen. In die zin dat haar choreo’s wel aangepast moesten worden omdat die dikke ballon die ze met zich meedroeg haar nauwelijks bewegingsvrijheid gaf. Maar vooral: Karen was van de generatie sterke vrouwen die je bij wijze van spreken van het podium moést sleuren of ze was blijven doorgaan met het risico dat haar water live tijdens een concert zou breken. Het mag duidelijk zijn: Hanne zit zo niet in elkaar. Die zwaait al gauw met een doktersbriefje. En ze blijkt lang niet de enige bij de huidige K3.

In die 25 jaar K3 heeft Studio 100, vermoeden we, nog nooit zo veel doktersbriefjes op hun bureau ontvangen van K3-leden. Want ook Marthe sukkelt al maanden met een knieblessure. Deze zomer zette ze enkele optredens deels zittend op een kruk neer. In Schoten had ze geen kruk nodig maar bleek dat ze nauwelijks danst waardoor je niet zelden het gevoel kreeg dat zij de frontvrouw was centraal staand en de twee anderen haar backings die tevens net als de vier achtergronddansers dansten. Wat ons verder opviel was dat de danspasjes van Hanne redelijk basic leken trouwens. Die schwung, het ‘spring-in’t-veld’ gevoel dat ze ons bezorgde met ‘Trouwen’ tijdens haar auditie bij ‘K3 zoekt K3’ zeven jaar geleden is gewoon helemaal weg. Je ziet nu iemand op het podium staan haar job uit te oefenen en verlangen dat op het einde van de maand haar wedde gestort wordt. Kortom: Studio 100 mag overwegen om die twee oudste leden stilaan af te schrijven en op te schrijven in het dichtstbijzijnde woonzorgcentrum.

Julia daarentegen compenseerde ruimschoots wat haar oudere K3-collega’s nauwelijks meebrachten: K3 magie met een subtiele portie seks. In haar witte hyper korte broekje en met een wit en blauw shirt aan shakete ze tijdens ‘Fata morgana’ met die bolle boobies van der en schudde ze zwoel met haar kont, dat zelfs een ascetische aseksueel prompt ergens leven zou voelen waar die nog nooit eerder leven gevoeld heeft. Het deed ons er meteen ook aan denken dat een K3-optreden recenseren als muziekjournalist eigenlijk altijd al wat aangevoeld heeft als een ascetische aseksueel die naar porno kijkt. Ongeacht hoe het met haar knie is, Marthe is sowieso altijd al de stijfste hark van K3 geweest, maar nu werd dat nauwelijks bewegen nog opvallender dan anders.

Of ze hun inspiratie om te openen met ‘Waterval’ gevonden hadden bij het barslechte weer net voor ze aan hun set begonnen, weten we niet. Feit is dat de felle stroom water die van de witte tent naar beneden kwam aan de zijkanten behoorlijk wat weg had van een waterval.

‘Oh wat leuk allemaal dat jullie met zo veel zijn gekomen. Alles goed met jullie?’ klonk het redelijk standaard als bindtekst om K3 daarna uiteraard niet tevreden te horen zijn om de publieksreactie: ‘Slapen jullie nog allemaal?’ Vreemd vonden we dat, want de kids hadden net wél al stevig zitten kelen.  Liever hadden we iets positiever uit hun monden gehoord, iets in de trant van ‘Wow. Dat was al heel luid! Maar kunnen jullie misschien nog wat luider?’

Tijdens Pina Colada gingen de handen van K3 gekruist boven hun hoofden, en daarna mochten wij knorren waarna ze zelf hun knorgeluidjes bovenhaalden. Dat ze live beter zijn in knorren, bewees de fel meegeklapte en -gezongen medley ‘Alle kleuren’ en ‘Loko Le’ dat na ‘Vleugels’ volgde. Op het einde van ‘Loko Le’ viel ineens op dat het geluidsvolume van hun zang (wanneer hun micro’s open stonden) een stuk hoger stond wanneer ze dicht naar elkaar gingen dan eerder tijdens het nummer, wat mogelijk aangeeft dat de backingtrack het meermaals overnam tijdens het concert.

Tijdens afsluiter ‘Oya lélé’ gaven Hanne en Julia hun collega Marthe een ‘stiekeme zoen’ op de wang, een nummer dat de fans ook konden meeklappen en meezingen. ‘Jullie waren een toppubliek’ klonk het na exact 30 minuten. Konden we ook maar zeggen dat K3 in topvorm was… Want nee, dat waren de meiden - op Julia na - niet.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Waterval
2. Fata Morgana
3. Pina Colada
4. De 3 biggetjes
5. Vleugels
6. Alle kleuren / Loko le
7. Oya lélé