Recensie Greatest Days ★★★★★

Greatest Days is een heerlijke feelgood jukeboxmusical. Dat ie vijf sterren van ons krijgt, hoeft niet te verbazen voor al wie onze site al enkele jaren volgt. Ruim 4 jaar geleden gaven we de musical The Band in Londen namelijk 4,5 ster. En wil nu net Greatest Days toch wel gebaseerd zijn op The Band zeker? Voor Take That-fans is dit absoluut een must-see. En voor mensen zoals wij gewoon een guilty pleasure. Wat het helemaal leuk maakt, is dat deze film een hilarische cameo bevat met de huidige leden van de legendarische boysband ‘Ze doen ook hun best!’ die we deze zomer nog live in Hyde Park in Londen aan het werk zagen.

Wie filmnews.be volgt, weet dat wij ongeacht het genre vooral kijken naar de spanningsboog van een film. Blijft die ons van begin tot einde boeien met andere woorden? Dat is de vraag die wij centraal stellen. Het kan best zijn dat mensen Anatomie d’une chute een fantastische film vinden en een terechte winnaar van de Gouden Palm. Feit is dat wij bijna twee keer in slaap vielen toen we die prent zagen hoewel de filmpers er dus laaiend enthousiast over is.

Het pretentieloze Greatest Days zal nooit een filmprijs winnen. Nochtans weet deze film ons wél van begin tot einde te boeien. Sterker nog, minstens vier keer kregen we kippenvel waarvan twee keer ook de tranen in onze ogen schoten. Kijk, dat is wat goeie cinema doet, emoties oproepen. Op dat vlak levert deze film die Coky Giedroyc regisseerde naar een script van Tim Firth een heerlijke rollercoaster op aan emoties die uit het leven gegrepen zijn. Wellicht ook omdat ie voor een deel afspeelt in de jaren ’90 en we onze jeugd voorbij zien flitsen, weet ie ons zo te raken. Los van de tijd waarin de film zich afspeelt, is ie wellicht erg herkenbaar voor iedereen.

In Greatest Days volgen we de vijf tienermeisjes Rachel (Lara McDonnell), Heather (Eliza Dobson), Claire (Carragon Guest), Zoe (Nandi Sawyers-Hudson) en Debbie (Jessie Mae Alonzo). Ze zijn alle vijf fan van de boysband The Boys, kennen hun lyrics en dansjes, en hebben er alles voor over om hen live aan het werk te kunnen zien. Wanneer ze een nieuwe single uitbrengen en die videclip voor het eerst getoond wordt op tv, zitten ze uiteraard ruim op tijd voor hun tv toestel want dat willen ze niet missen.

En hoewel ze grote fan zijn van The Boys, durven ze toch ook wel eens iets doen wat eigenlijk niet mag. Een opname maken op een cassettebandje van een uitzending bijvoorbeeld. Maar hey in de jaren ’90 deed iedereen dat, later trouwens met beschrijfbare cd roms en daarna volgden illegale downloads (al dan niet met virussen erbij) of streams.

25 jaar geleden is het ondertussen dat die vijf jeugdvriendinnen elkaar nog gezien hebben. Hun wegen scheidden door een dramatisch voorval nadat ze samen The Boys live aan het werk hadden gezien. Wanneer Rachel (Aisling Bea) een wedstrijd op de lokale radio Clitheroe wint en ze naar het reünieconcert van The Boys kan in Athene met vriendinnen, twijfelt ze of ze haar voormalige jeugdvriendinnen daarvoor zal laten uitnodigen door het station. Een kwarteeuw heeft ze geen contact meer met hen gehad wat dan ook behoorlijk lang is. Maar vooral: de wonde, het trauma dat ze destijds hebben opgelopen blijkt nog niet verwerkt of geheeld.

Greatest Days, dat we vele malen sterker vinden dan Mamma Mia! hoewel beide films qua plot niemendalletjes zijn, integreert op een slimme manier de heerlijke songs van Take That. De prent gaat onder andere over inclusie, dat als je niet vooruit gaat, je achteruit gaat in het leven, en boort verder onderwerpen aan als je angsten overwinnen, en dat je best ook gelukkig kan zijn ook al leef je niet je jeugddroom. Het is – no kidding – van de Smurfen en het verloren dorp geleden dat een prent als Greatest Days zo veel emoties wist los te weken bij ons. We herhalen het graag: voor Take That fans is dit een absolute must see. Voor alle anderen die zouden twijfelen, 1 tip: durf toegeven aan een guilty pleasure. Enjoy!

< Bert Hertogs >