Recensie Talk to me ★★1/2

Met Talk to me hebben regisseurs Danny en Michael Philippou een middelmatige bovennatuurlijke horrorfilm afgeleverd. Deze Australische prent is namelijk enigszins voorspelbaar, maar wringt zich qua script en dialogen na een tijdje ook iets te veel in vreemde bochten.

In de openingsscène zien we hoe Cole (Ari McCarthy) op een feestje de deur inramt van de kamer van zijn broer Duckett (Sunny Johnson). De kerel heeft zich opgesloten en blijkt zichzelf gepijnigd te hebben. Zijn broer brengt hem naar buiten, de gasten filmen alles met hun smartphone. Duckett blijkt het onderwerp van spot. Maar niet lang. Hij steekt namelijk zijn broer neer en daarna duwt ie het mes in zijn eigen voorhoofd.

Wat blijkt? Hij heeft te lang een gebalsemde hand die vol geschreven is, aangeraakt waardoor geesten zich in het lichaam van de levenden kunnen nestelen. ‘Talk to me’ is de eerste zin die men tijdens een spel zegt zodat men de geest kan zien en ertegen kan praten wanneer de levende de hand vasthoudt. Vervolgens moet de speler van het spel ‘I let you in’ zeggen terwijl er een kaars brandt. De speler wordt normaal gezien ook vastgebonden op een stoel omdat ie zich anders zou kunnen kwetsen. Heel belangrijk is dat iemand de tijd in het oog houdt. Meer dan 90 seconden mag zo’n sessie namelijk niet duren, want anders blijft de geest in je. Op het einde van de sessie moet de kaars ook uitgeblazen worden.

Het spel blijkt enorm populair onder de jeugd. Of toch alleszins onder jongeren die met hun smartphones de reacties vastleggen wanneer een geest in het lichaam van een van hun vrienden of vriendinnen kruipt. Die filmpjes gaan in geen tijd viraal omdat ze grappig tot bijzonder angstaanjagend zijn.

Talk to me leest vooral als een lange traumaverwerking voor Mia (Sophie Wilde). Zij heeft enkele jaren geleden haar moeder Rhea verloren door een overdosis en blijkt zelf ook al geëxperimenteerd te hebben met drugs. Het vormt mee de reden waarom Sue (Miranda Otto), de moeder van haar beste vriendin Jade (Alexandra Jensen) en haar broer Riley (Joe Bird), nogal weigerachtig staat tegenover haar aanwezigheid in huis. Ze denkt dat ze een feestje gaan houden. Maar dat is eigenlijk niet het geval. Concreet zullen ze opnieuw het spel spelen. Een dag eerder heeft Mia een geest in haar lichaam toegelaten. Daarbij werd echter de tijd uit het oog verloren. De geest die kwaadaardig was voor Riley heeft dus bezit van haar genomen en dat heeft een impact op haar waarnemingsvermogen...

Riley is te jong om aan het spel deel te nemen, vindt Jade. Maar hij wil het toch. Wanneer ze even weg is, stemt Mia toe. De afspraak is dat ze zijn sessie inkorten tot 60 seconden. Maar dan blijkt hij de geest van Rhea te zien, en Mia langer in contact met haar dode moeder te willen blijven. Het gevolg laat zich raden: Riley geraakt bezeten en zal zijn hoofd kapot willen rammen. Mia heeft het nu helemaal verkorven bij Jades moeder. Vreemd is het dat ze toch na verloop van tijd het vertrouwen terugwint en toegang krijgt tot de ziekenhuiskamer waar Riley ligt. Ze wil de sessie kort overdoen want ze denkt dat ze de kaars zijn vergeten uit te blazen toen. Maar dan ziet ze welke kwellingen de broer van haar beste vriendin moet doorstaan, op dat moment onvoldoende beseffend dat ze zelf de controle over haar lichaam en geest steeds meer verliest…

< Bert Hertogs >