Recensie Dumb Money ★★★

Telkens ik met de trein naar Brussel rijd, zie ik dat ene spandoek. Een waarin je allemaal kleine visjes de krachten ziet bundelen en mooi de vorm aannemen van een grote haai die op hen afstevent. Door zich zo te organiseren komen zij als opgetelde deeltjes groter uit dan de haai waardoor die verschrikt wegzwemt. Het is exact die techniek, hoe je door slim te zijn vanuit een haast onmogelijke startpositie en die toch in jouw voordeel kan ombuigen, waar het om draait in Dumb Money.

David vs. Goliath kan dus gewonnen worden door David. Dat is ook het verhaal van Dumb Money, een verwijzing naar particuliere beleggers die peanuts voorstellen voor de beurzen. Tot die kleine beleggers zich massaal in 2021 achter Youtuber en belegger Keith Gill (Paul Dano) als Roaring Kitty scharen. Hij had aandelen gekocht van de verliesmakende videogamewinkel GameStop en deed zo het tegenovergestelde van enkele hedgefondsbeleggingsbedrijven die in januari van dat jaar short gingen op dit aandeel. Zij gingen ervan uit dat GameStop zou sluiten en anticipeerden dus dat het verkopen van aandelen hen geld zou opbrengen. Roaring Kitty deed het tegenovergestelde, argumenteerde waarom en bleef zijn volgers transparant informeren over zijn beleggingsportefeuille.

Wanneer je zoals die hedgefondsbeleggingsbedrijven short gaat op een aandeel, leen en verkoop je de aandelen onmiddellijk. Je wil dan dat aandeel later terugkopen tegen een lagere prijs. Omdat de aandelen geleend zijn, moet de short-seller ze uiteindelijk teruggeven. De uitlener krijgt de aandelen terug en daarbij nog eens een eventuele rente en een dividend.

Wie short gaat, maakt winst wanneer men minder uitgeeft om de aandelen terug te kopen dan wat ie ontving toen hij ze verkocht. Maar als het plots (tegen de verwachtingen in) goed gaat met het aandeel (zoals dat van GameStop door de actie van Roaring Kitty) en de prijs van die aandelen stijgen, verliest diegene die daarop short ging geld in plaats van dat ie er aan verdient. Sommigen kopen dan de aandelen die ze leenden, ook al staan ze hoger geprijsd in de hoop om zo hun verlies te beperken als de prijs van het aandeel nog verder zou blijven stijgen.

Roaring Kitty zorgde voor dat laatste scenario toen ie een hele boel amateurbeleggers online wist te overtuigen om het tegenovergestelde te doen (aandelen kopen en niet verkopen zodat de prijs ervan stijgt) en wou zo dergelijke beleggingsbedrijven die wanneer ze eigenlijk azen om een bedrijf op de fles te laten gaan, een lesje te leren. Achter zo’n bedrijf als GameStop zitten namelijk duizenden mensen die er voor werken. Wanneer zij straks op straat zouden komen te staan, zou dat in sommige gevallen kunnen betekenen dat ze kunnen fluiten naar hun pensioen.

Gills actie kan je dus niet alleen zien als een beleggingsbeslissing om het hedgefondsen even knap lastig te maken, het is vooral ook een solidariteitsactie ten opzichte van GameStop en zijn werknemers. Vandaar ook dat dit zo’n succes was, omdat er emotie mee gemoeid was. De gewone man, waar Wall Street tot dan toe mee lachte, liet zijn sterkte zien door zich te organiseren.

Dumb Money is namelijk een denigrerende uitdrukking uit de financiële sector die verwijst naar de kleine belegger. ‘Smart money’ wordt gebruikt voor institutionele beleggers. Maar als kleine beleggers zich zo gaan organiseren als groep en massaal uit sympathie hun spaargeld gaan steken in hetzelfde aandeel, kunnen ze het niet alleen de hedgefondsen knap lastig maken (in de GameStop-zaak verloor een partij ettelijke miljarden) maar ook het platform waarop het aandeel (relatief goedkoop) gekocht en verkocht kon worden. Sindsdien houdt Wall Street mogelijke online hypes in de gaten, want zo dom is die particuliere belegger dus niet altijd. Omdat er zo veel mensen hetzelfde aandeel kochten, steeg de prijs. En omdat die zo snel steeg, wisten die particuliere beleggers een short squeeze te realiseren. Na een tijd moesten die hedgefondsbeleggingsbedrijven namelijk aandelen kopen om hun short posities op GameStop te kunnen coveren en hun verliezen te gaan beperken.

In 104 minuten weet regisseur Craig Gillespie (o.a. ‘I, Tonya’, ‘Cruella’ en de serie ‘Pam & Tommy’) in deze biografische film heel goed de beleggingswereld uit de doeken te doen voor wie daar misschien niet zo vertrouwd mee is en Dumb Money ook nog eens van voldoende spanning te voorzien. Zeker wanneer beleggers plots het aandeel niet meer kunnen kopen (omdat het platform in geldproblemen zou komen) en Roaring Kitty een tijd niks van hem laat horen (omdat de kanalen waarmee hij communiceert tijdelijk even gesloten worden voor hem en er een onderzoek opgestart wordt), weten sommige particuliere beleggers niet wat ze moeten doen. Is ie eruit gestapt en heeft ie veel geld verdiend? Of is hij toch blijven zitten en trouw gebleven aan zijn idealen waar zijn ganse beleggerscommunity hem in volgde? Tot dan probeerde zijn community met comments als ‘Hold’ en ‘Diamond hands’ anderen te overtuigen om erin belegd te blijven. Maar plots is dat niet meer mogelijk en moet iedereen zelf keuzes maken…

Sommige particuliere beleggers hebben nooit verkocht (zoals een verpleegster die puur op basis van solidariteitsgevoelens besliste), anderen maakten veel winst en konden bijvoorbeeld hun studieschuld meteen terugbetalen of een huis kopen. Terwijl een paar miljardairs sindsdien miljardair af zijn. Of hoe de gewone man eigenlijk zelf voor wat meer gelijkheid kan zorgen in onze wereld. Maar daarvoor moet ie zich wel durven te verenigen en een risico nemen…

< Bert Hertogs >