Recensie Priscilla ★★★1/2

Priscilla, het feministische biografische drama van Sofia Coppola naar Priscilla Presleys leven met the King of rock ’n roll toont in eerste instantie een totaal andere tijdsgeest dan de onze. En daar schort het wat ons betreft aan bij het bekijken van deze prent. Elvis komt er namelijk bekeken vanuit een 2024 bril niet al te best uit. Coppola mocht de context, de samenleving van toen dus gerust wat beter kaderen want wie Elvis-fan is, woke of een jongere kan na het zien van Priscilla een zekere degout ontwikkelen ten opzichte van een van ’s werelds grootste sterren ooit. En het ergste daarbij is dat ie zich niet eens meer kan verdedigen.

Elvis leert Priscilla namelijk kennen in Duitsland wanneer ie zijn legerdienst uitzit en al beroemd is. Hij is dan 24, zij zit nog in het derde middelbaar. Te jong dus om een relatie mee te beginnen. Toch kussen ze op de mond wat alvast tot een eerste maar lang niet laatste verbijsterde reactie leidt uit de mond van enkele tienermeisjes die achter ons zitten.

Verder dan dat wil hij niet gaan terwijl zij wel zin lijkt te hebben in meer. Hij weet het vertrouwen te winnen van haar ouders en spreekt af dat ie haar komt oppikken en op een deftig uur ook zal thuisbrengen. Ze oogt en klinkt veel volwassener voor haar leeftijd, al behoort ze zeker niet tot de slimsten van de klas.

Wanneer zijn legertijd voorbij is en hij terug naar de States keert, mag Priscilla zijn legerjas houden en rijdt ze met hem mee naar de luchthaven waar heel wat fans hem opwachten. Door de afstand verwatert het contact tussen de twee maar Elvis zal wel platen opsturen of een kaartje bij speciale gelegenheden. En dan komt uiteindelijk de vraag na enkele maanden om naar een concert van hem te komen. Hij zal de vliegtuigtickets betalen en de verantwoordelijkheid op zich nemen. Priscilla die veel gevoel heeft voor mode en make up wordt steeds verliefder op hem maar moet haar verliefdheid delen met zo veel vrouwelijke fans én vrouwelijke collega’s van Elvis. Moeilijk heeft ze het dan ook met de boekjes wanneer die Elvis koppelen met een actrice of zangeres.

Uiteindelijk zal ze bij hem intrekken op voorwaarde dat ze naar een katholieke school gaat in de VS en daar haar diploma haalt. Deels omdat ze geen groot licht is maar vooral ook omdat de omstandigheden niet gunstig zijn, er is gewoon te veel afleiding in Graceland, wordt het kantje boordje met dat afstuderen. Ze zal het uiteindelijk moeten hebben van een deal die ze sluit met haar buurmeisje in de klas. Ze mag spieken bij haar in ruil voor een uitnodiging op een van de feestjes bij Elvis.

Wie Priscilla ziet, ziet de jaren ’60. De cinematografie (het kleurgebruik), de decors, maar vooral: de kleedjes (alleen al die mini modeshow die Priscilla, bijzonder gevoelig neergezet door Cailee Spaeny die terecht op het jongste filmfestival in Venetië de prijs voor beste actrice won, mag lopen voor Elvis en zijn maten in Graceland is de moeite!) zijn een streling voor het oog. Maar de paternalistische tijdsgeest wordt te weinig gekaderd. Wie die context niet meekrijgt of onvoldoende begrijpt, ziet Elvis als een controlefreak die geen tegenspraak duldt. Hij bepaalt wat Priscilla draagt. Ook al vindt ze dat ze goed staat met een kleedje met een print op of eentje in goud en bruin; als hij dat maar niks vindt, gaat het terug naar de winkel. En als hij wil dat ze haar haar zwart verft, zal het ook gebeuren.

Hij is dus de man die bepaalt wanneer, waar en met wie. Die Priscilla die zin heeft in seks met hem lang op haar honger laat zitten tot hij de tijd daar rijp voor vindt. Die het niet toestaat dat ze na de les nog wat gaat bijklussen (net als haar leeftijdsgenootjes) want nee, zij moet er voor hem kunnen zijn wanneer hij in Graceland is en dus te allen tijde beschikbaar zijn. Ook mag ze geen aandacht zoeken bij de fans of de pers door te dicht bij de toegangspoort met haar hondje die ze van hem gekregen heeft te spelen om de tijd de doden wanneer ie alweer weken aan een stuk een film aan het inblikken is of op tour is. Elvis zal kortom bepalen wanneer hun relatie openbaar gemaakt wordt en zal haar lang op de proef stellen.

Priscilla moet het dan ook maar dulden dat ie er andere relaties op nahoudt dan met haar, mag geen contact hebben van zijn vader met de vrouwen die voor Elvis werken en zijn fanmail (al dan niet inclusief nylonsok) beantwoorden. En dan is er nog steeds die dreiging dat ie haar elk moment buiten kan zetten, al dan niet als gevolg van zijn stemmingswisselingen onder invloed van medicatie, drugs en alcohol.

Al vroeg zal ze zelf met zijn sterke medicatie geconfronteerd worden, wanneer ie haar een zware slaappil geeft waardoor ze twee dagen aan een stuk zich in dromenland bevindt. Iets waar ze niet blij om is achteraf omdat ze zo twee dagen niet met hem beleefd heeft. Maar na verloop van tijd realiseert Priscilla dat haar droomhuwelijk toch geen droom is. Ze leven naast elkaar, alles staat in het teken van Elvis, en zij mag de ganse tijd niet veel meer dan in een gouden kooi op hem wachten, wat uiteindelijk mee de reden zal zijn waarom ze van hem zal scheiden …

< Bert Hertogs >