Recensie #LikeMe the final concert ★★1/2

5 jaar heeft het liedje geduurd van #LikeMe maar nu is de cast uitgezongen. 64.000 toeschouwers zwaaiden in het Sportpaleis het concept dat Thomas Van Goethem bedacht (nu ja, eigenlijk is ie gewoon de mosterd gaan halen bij o.a. Grease, Glee en High School Musical) uit. In het beste geval belandt #LikeMe straks in de opbergdozen van kinderen als iets om te koesteren dat deel uitmaakt van hun jeugd. In het slechtste geval zien we straks een massa #LikeMe merchandise op het stort belanden, in de afprijsbakken (buiten aan het Sportpaleis stond er trouwens al een Outlet merchandise stand in een zwarte container) en op rommelmarkten en garageverkopen aangeboden worden.

Die kaart van de opbergdoos trekt #LikeMe the final concert de ganse tijd. Zowel op het B-podium als het hoofdpodium zien we verschillende kubusvormige ledstructuren waaruit de castleden tevoorschijn komen of finaal ook in verdwijnen. Nadat Slongs als opwarmer van dienst op de video te zien is: ‘Jullie zijn al even enthousiast als mijn leerlingen op maandagmorgen’, kon de show echt beginnen.

Maar klaarblijkelijk was Fabric Magic nog niet helemaal klaar voor haar eerste laatste show. Een fout met de video zorgde ervoor dat we Xavier Taveirne wel hoorden maar niet zagen. Verder bleek de linker vuurwerkspuwer niet helemaal open te staan op het hoofdpodium en bleek er een timing issue voor het linker team bij ‘Soldiers of love’. Die groep stond gewoon te laat op hun plek met drie witte lichtgevende staven in de vorm van een driehoek.

Het probleem met #LikeMe the final concert is vooral dat Van Goethem zo veel mogelijk van die 112 nummers in de show wou steken. Het gevolg was dat je erg fragmentarische zaken te horen kreeg die dan ook niet de verwachte ambiance wisten te genereren bij de fans. Maar vooral: omdat de artiesten de ganse show zo hard bezig zijn met camerastandpunten en hun moves, is er gewoon geen tijd om contact te maken met de fans. Dat merkte Camille bijvoorbeeld tijdens ‘Het is over’ toen enkele kindjes haar een tekening wilden geven. Aannemen kon ze die niet, maar ze wou het wel, wat toch wel erg pijnlijk is zowel voor die kinderen als voor Camille zelf …

Het geluid van haar hakken stond overduidelijk op tape omdat dat niet synchroon te horen was met haar passen. Vocaal bleek ze ça va, maar ook nu weer gaf ze een indruk ademhalingsissues te ondervinden. Verder gaan we niet in detail haar prestatie beoordelen, over enkele weken zien we haar Magie-show immers in dezelfde concertzaal, en de West-Vlaamse heeft het al moeilijk genoeg tegenwoordig. Als Xander De Rycke in ‘Houdt het voor bekeken’ stelt dat Camille “er uitziet als een airbrushtekening op de botsauto‘s” en de kijkcijfers van de telenovelle Milo op vtm langs geen kanten die van Sara weet te bereiken, gaan we daar geen schepje bovenop doen anders dreigt ze straks een mentale inzinking te krijgen. Wat we wél constateren, is dat we ondertussen niet meer de enige zijn die Camille durft te bekritiseren.

Tijd dan maar om de focus te verleggen op een ander. Wat te denken van Pommelien Thijs (Caro)? Kijk, mocht er een tv- of muziekaward bestaan voor ‘Meest opportunistische artiest van het jaar’, we zouden die sowieso aan Pommelien geven, al heeft ze natuurlijk met feministe Jamie-Lee Six die recent in een vrouwonvriendelijke klucht speelde vol clichématige genderhumor wel een te duchten concurrente.

Waarom wij Pommelien een opportuniste vinden? Wel, enkele weken geleden zagen we ze bij het Echo records festival aan het werk als voorprogramma van Bazart in het Sportpaleis. Wanneer ze ‘Nu wij niet meer praten’ inzet met ‘Zing jij nog steeds mee met liedjes van Marco’ zie je haar al een tijdje met haar wijsvingertje het ‘nee’-teken doen, waarop haar trouwste fans stevig ‘Nee!’ uitbrullen. Pommelien geeft daarbij dus impliciet aan dat ze Borsato gecanceld heeft. Zeker, de man is in beschuldiging gesteld, maar nog niet veroordeeld. En zo lang dat niet gebeurd is, geldt in een democratie/rechtstaat dat je onschuldig bent tenzij het tegendeel bewezen is. Met haar actie lijkt ze hem dus al te veroordelen. Dat is bijzonder, want klinkt het in het themalied van #LikeMe niet ‘Veroordeel niet’?

En nu we toch bezig zijn, als dat je statement is als artiest, waarom zien we Pommelien Thijs dan met Ann Van den Broeck hét kippenvelnummer uit #LikeMe the final concert: ‘Afscheid nemen bestaat niet’ van Marco Borsato zingen in duetvorm? Helemaal pijnlijk voor Pommeliens geloofwaardigheid is het dat ze hét gezicht is van een tv-serie waarin bijzonder veel Borsatonummers te horen zijn. Alleen al in de finale van het afscheidsconcert passeren ‘Wie’ en ‘Rood’ bijvoorbeeld.

En dan is er nog ‘Voor haar’ dat Maksim (Vince) feilloos zingt (we schreven eerder al vorige zomer dat ie vocaal erg gegroeid is) aan de witte vleugel, visueel ondersteund door een massa smartphonelichtjes terwijl ie neerdaalt op het B-podium. Ook daar zit met ‘En zelfs hoe mooi Borsato al z‘n liedjes voor haar zingt’ een verwijzing naar Marco in de tekst.

Wie trouwens Maksim van dichtbij wil zien, kan best naar de linkerkant van het balkon gaan, daar staat een ladder die hij beklimt terwijl ie een zwarte cape draagt zodat de fans hem niet zouden herkennen wanneer Francisco Schuster ‘Hart verloren’ zingt en vervolgens een praatje slaat met iemand random in het publiek om tijd te winnen voor Maksim.

Het zijn dat soort interventies alsook een vreemde mash up van ‘Mooi ’t leven is mooi’ met ‘Mooi weer vandaag’ door Liandra (Merel) en Megane (Nona) die voor de absolute dieptepunten zorgen van #LikeMe the final concert, naast de wat platte sound van de songs die zoals in ‘Nee oh nee’ dynamiek missen. Dé vocale verrassing van de show, daar tekent Danny Dorland (Scott) voor wanneer ie onder andere wandelend op het middenplein van achter naar het B-podium ‘Ik voel me zo verdomd alleen’ zingt.

Een voorbeeld hoe vreemd een mash up wel klinkt tijdens #LikeMe the final concert? Het homo-erotische (CO2-jets, groene belichting, visuals van aangedampte ruiten) ‘Zo macho’ gaat na een tijdje over in Luc Steeno’s ‘Een vrouw is’ en ‘Diep’ van Get Ready wat leidt tot de tekst ‘Een vrouw is dieper dan de diepste zee’. We zijn niet zo zeker of dat wel vrouwvriendelijk is.

Wij noteerden twee magische momenten tijdens #LikeMe the final concert. Naast ‘Afscheid nemen bestaat niet’, dat al een vroeg emotioneel hoogtepunt bleek waarbij Ann Van den Broeck ook de toeschouwers meegaf dat je kanker (in tegenstelling tot haar personage Kristel, de moeder van Caro) kan overleven, verwijzend naar haar eigen situatie dat ze recent kankervrij verklaard is, was er dat ene ultieme duet nog tussen Maksim en Pommelien dat een krop in onze keel bezorgde, en dé break up song voor Vince en Caro in #LikeMe is: ‘Mag ik dan bij jou’ van Claudia de Breij.

< Bert Hertogs >