Waarom 5 MIA’s voor Pommelien Thijs een zwak resultaat is

5 MIA’s won Pommelien Thijs tijdens de zestiende editie van de MIA’s. Je zou daar gelukkig om kunnen zijn maar tegelijkertijd mogen er ook een paar alarmbellen afgaan bij haar en haar entourage.

Ze won namelijk enkel in de publiekscategorieën ‘Album‘ (voor Per ongeluk), ‘Nederlandstalig‘, ‘Pop‘, ‘Solo artiest‘ en ‘Hit van het jaar 2023‘ (voor ‘Erop of eronder’). De sector wist haar werk blijkbaar minder te smaken en blijkt (nog) niet mee te gaan in de hype. In de sectorcategorieën ‘Artwork‘, ‘Auteur/componist‘, ‘Live act‘ (die helemaal terecht naar Charlotte Adigéry & Bolis Pupul ging) en ‘Videoclip‘ moest ze dan ook anderen voor laten. Dat is toch wel pijnlijk zeker voor een artieste die zich van haar veelzijdigste kant wil tonen en heel erg betrokken is bij alle zaken die deel uitmaken van haar werk, het schrijven van een lied, over de styling (ook van haar hoes), het in elkaar timmeren van een live set tot het draaien van een videoclip.

5 op 9 dat betekent ook dat je 55% scoort. In onze tijd moest je minstens een voldoening (60% dus) halen in de hogeschool en op de universiteit. Zo niet mocht je in september nog eens terugkomen en tweede zit doen.  Wij zijn dus niet onder de indruk van de slechts 5 MIA’s die Pommelien Thijs won. Dat andere media dat anders zien heeft ontegensprekelijk te maken met het feit dat onder andere zij en het onderwijs de lat, het niveau verlaagd hebben en dus nogal snel tevreden zijn.

Er is kortom werk aan de winkel voor Pommelien Thijs. De uitdaging zal worden om vernieuwend te blijven terwijl ze eigenlijk een model volgt van recycle, make, use, reuse, remake waardoor het dejà vu-gehalte al snel om de hoek komt kijken. Maar vooral ook zal ze moeten leren om trouw aan zichzelf te blijven. Dat doe je niet door bij #Likeme liedjes van Marco Borsato te zingen en als solo artieste ze af te zweren. Want dat rijd je je geloofwaardigheid voor zover je die al had, helemaal aan diggelen.

< Bert Hertogs >