Recensie What Ever Happened to Mr. Pete ★★★

Hoe we ons verblijf zouden quoteren bij What Ever Happened to Mr. Pete in corso? Wel, we zouden een drie geven. De voorstelling van het Zuidelijk Toneel trekt de surrealistische kaart door het publiek in twee te delen. De ene groep ziet een aaneenrijging van scènes links, de andere rechts in hetzelfde decor maar dan gespiegeld. Daardoor hoor je onder andere toeschouwers aan de andere kant lachen terwijl er niks te lachen valt aan jouw kant. Met deze productie roept het unheimliche gevoel van desolate eenzaamheid in de laatste levensfase op. Een fase waar je onder andere geconfronteerd wordt met inhalige mensen die zich voordoen alsof ze het goed met je voorhebben en je vooral alle comfort willen bieden.

Passeren onder andere de revue in What Ever Happened to Mr. Pete, een vrouw die op weg is naar de tandenbeurs met haar collectie tanden. Ruilen doet ze ze. Ze heeft er zelfs nog een van Elvis. Over haar eigen tanden? ‘Ik heb ze allemaal nog.’ Daarna duikt plots een man van kleur op die op een opklapbaar massagebed gaat liggen. Mr. Pete krijgt crème op de handen gespoten en vervolgens ziet ie er niets anders op dan het witte goedje op de man uit te smeren en in te wrijven, ook door met de zijkant van zijn handen even te kloppen.

De ganse tijd kijk je tijdens What Ever Happened to Mr. Pete naar een hoofdpersonage dat een warrige indruk maakt, die het zich allemaal laat gebeuren maar au fond niet al te best lijkt te beseffen wat ie allemaal meemaakt. Leeft ie nog, is het een droom, een nachtmerrie, of zweeft ie ergens in het voorportaal voor ie de uitgang van het leven bereikt heeft? Dat laatste lijkt toch wel het geval wanneer er over successie gepraat wordt met hem. Of ie allergisch is, wordt hem ook gevraagd tijdens een welkomgesprek. Het levert een van de grappigste woordspelletjes op wanneer men van hem wil weten hoe intolerant ie voor schaaldieren is op een schaal van 1 tot 10.

Voor een teruggetrokken bestaan kiest de man duidelijk. Zo wil ie al zijn maaltijden eten op de kamer en past ie voor de gemeenschappelijke ruimte. Later zal ie de croissants prijzen. Een goed exemplaar, daarvan besef je niet dat het gemaakt is uit bladerdeeg, zo stelt ie. De man wordt ook bijgepoederd en gevraagd of ie er wel bleek genoeg uit ziet. Eerder klonk het dat er ‘niet gediscrimineerd wordt’, terwijl zijn lichaamskleur zo net benadrukt wordt. Een medewerker blijkt dan weer nadien de klos en hekelt het feit dat zijn vrouwelijke collega op het einde van de dag iets in zijn schoenen geschoven heeft.

Een danspaar komt in trainingspak de kamer in om zich daar om te kleden en klaar te maken voor een danswedstrijd. Ze dansen apart samen en hij blijkt daar vooral niet (helemaal) klaar voor. Veel vrijheid blijkt Mr. Pete niet te krijgen, een vaste telefoon wordt geïnstalleerd voor slechts 1 gesprek. Aan de andere kant van de lijn klinkt het dat de batterij bijna leeg is (van de smartphone) waardoor What Ever Happened to Mr. Pete, dat de inspiratie vond in het werk van Harold Pinter, Samuel Beckett, Luis Buñuel en David Lynch, aantoont dat er een grote kloof is tussen de mogelijkheden van de buitenwereld en de beperkende wereld waarin Mr. Pete vertoeft.

‘Dit is je laatste kans!’ klinkt het dreigend uit de mond van een vrouw die aangevuurd wordt door een man. Mr. Pete lijkt zich van geen kwaad bewust, weet niet waarover het gaat, en stelt met lede ogen vast dat de relatie tussen hem en hen beëindigd wordt: ‘Als wij niets meer van jou kunnen ontvangen, hoef je niets meer van ons te verwachten.’ luidt het ongeveer. Of hoe het leven voor sommigen te reduceren valt tot ruil(deals). Een repetitief simpel indieachtig riedeltje horen we met ‘Everything is fine in heaven’. Is de man dan toch al dood?

Margreet komt langs om het over diëten te hebben met hem. Ze benadrukt dat ‘eten’ in ‘diëten’ zit maar ook ‘eet’ in haar eigen naam. Passeren onder andere: het suikerarm dieet, alles eten maar dan gewoon verbranden (door te bewegen), het eet de helft dieet, paleodieet (enkel datgene wat je zelf in de natuur vindt), vastendieet, en Montignaccen al corrigeert ze zichzelf daarbij dat het niet echt om een dieet gaat maar om een levensstijl, lekker Frans met wijn en zo. Tussen de regels door hekelt de diëtiste dat mannen meer mogen eten dan vrouwen bij het Weight Watchers dieet. De man kiest uiteindelijk voor het eet de helft dieet. ‘Als ik dan hoger krijg, mag ik dan bijbestellen?’ vraagt ie kort daarna droogjes. Het is het vervreemdende What Ever Happened to Mr. Pete dat Sarah Moeremans regisseerde ten voeten uit.

< Bert Hertogs >