Recensie 9,6 (een verweer) ★★★

De hoop vergroten (in de twee mogelijke betekenissen hiervan). Dat probeert het nieuwstedelijk met 9,6 (een verweer), de monoloog die Stijn Devillé schreef voor Sara Vertongen. Een straffe tekst tussen slam en spoken word leverde ie af. Alleen blijkt het thema, de klimaatverandering, een pak minder urgenter dan enkele jaren geleden.

Het punt van de klimaatbeweging lijkt volgens ons immers gemaakt, vandaar dat het wat vreemd is om een activistische voorstelling geprogrammeerd te zien. Anno 2024 heeft iedereen namelijk al ondervonden welke impact de opwarming van de aarde heeft, van snikhete zomers over wateroverlast door de hemel die maar blijft druppen.

Dat de monoloog de zaken ook opentrekt door fast fashion, corona en antivaxers te vermelden, en aan het begin ook te verwijzen naar 11 september en de bankencrisis, voelt het aan alsof 9,6 (een verweer), dat samen met Groupe Diane en Geel Hesje een trilogie vormt over protest en verzet, zelf niet goed weet waar precies de focus op te leggen. Wat ze wél aankaart is dat wij onze kop nog steeds in het zand steken. Al durven we die scherpe visie in vraag te stellen.

9,6 miljard. Met zoveel zullen we in 2050 zijn. Maar het was ook het verlies in dollar dat de Ever Given leed elke dag dat het het Suezkanaal blokkeerde, ondertussen alweer bijna 3 jaar geleden en eerlijk gezegd stak dat nieuwsfeit al ver in ons geheugen. Gitzwart kleurt 9,6 (een verweer), wanneer het terugblikt naar de oliecrisis, naar de val van de banken, naar de grenzen van de groei oei, de Val van de Berlijnse Muur en het feit dat we alles eigenlijk al wisten jaren geleden maar niet deden wat moest.

Maar de monoloog stelt ook dat het meisje met de twee vlechtjes (Greta Thunberg) door het ouder worden (ze is nu een twintiger) haar kinderlijke onschuld is verloren, wat net in haar voordeel werkte om haar punt te maken als klimaatactiviste ten opzichte van beleidsmakers. In de tekst van 9,6 (een verweer) zal ze zelfmoord plegen door van een gebouw te springen, tegen het harde beton knallen en wordt er aan de kaak gesteld dat haar gezicht als bekend persoon ondertussen kerstballen siert…

Gasprijzen die de hoogte in gaan, wat het effect op de wereld zal zijn als het een halve graad warmer wordt (2 graden opwarming in plaats van 1,5) met koraalriffen die verdwijnen net als het noordpoolijs en de daarbij horende stijging van de zeespiegel (waardoor miljoenen mensen hun woningen zullen verliezen), een lijstje met de 20 bedrijven die samen verantwoordelijk zijn voor 33% van de CO2-uitstoot wereldwijd, het casinokapitalisme, duistere machtspelletjes, mental coaching, het gedrag van mensen dat niet verandert door onder andere frequently flyer programma’s die vliegmaatschappijen hun klanten aanbieden zodat sommigen beloond worden omwille van hun hoge ecologische voetafdruk … het zijn maar enkele thema’s die 9,6 (een verweer) aankaart.

Sterk is de video van Walter Verdin (die rode pulserende lijn die na verloop van tijd beetje bij beetje dikker wordt en op den duur het ganse doorschijnende ledscherm rood kleurt) in combinatie met de muziek van Bert Hornikx en de eindmuziek van Joy Adegoke. Qua beeldspraak vinden we de vergelijking ‘De hemel lekt als een gesaboteerde gasleiding’ een van de sterkste momenten uit de monoloog, hoewel ook dit verwijst naar iets wat alweer 1,5 jaar geleden in de actualiteit was en ook nu al stevig op de achtergrond is gekomen omdat de Europese energiemarkt zich heeft aangepast.

Het neemt niet weg dat de boodschap van 9,6 (een verweer) niet te negeren valt. Het is goed geweest, al dat praten, preken, prevelen en palaveren. Als iedereen zijn steentje bijdraagt, dan komen we er misschien nog, stelt die.

< Bert Hertogs >