Recensie Wicked little letters ★★1/2

De veertienjarige Ierse Alisha Weir zagen we recent nog de titelrol spelen in Matilda de musical. Een naam om te onthouden want straks zal ze ook te zien zijn in Abigail. In Wicked little letters speelt ze Nancy, de dochter van Rose (Jessie Buckley). Zij wil gitaar leren spelen maar stelt vast dat haar moeder daar niet al te enthousiast om is. Een en ander heeft te maken met een burenruzie. Edith Swan (Olivia Colman) waar Rose nochtans mee bevriend was, blijkt nog bij haar dominante ouders te wonen en is hyper religieus opgevoed. Ze delen onder andere een zinken bad om in te baden. En gezien er in het Britse Littlehampton van 1920 nog geen sprake was van isolatie, hoort de buurvrouw ook wanneer Rose seks heeft. Niet alleen hoort ze dat, het kruisbeeld dat aan haar muur hangt begint zo danig te trillen dat het elk moment kan vallen…

De komst van Rose, een Ierse, in de buurt werd niet bepaald op gejuich onthaald. Toch ontfermde Edith zich over haar. Maar ondertussen is er iets geknakt en haar rechttoe rechtaan, soms brute stijl doet vermoeden dat zij achter de brieven zit die verschillende buurtbewoners via de post ontvangen. Het zijn korte briefjes, scheldpartijen vol obscene zaken. Dat er naar Rose gekeken wordt, vindt de vrouw zelf vreemd. Waarom zou ze immers een brief versturen (ze zit er zelf niet echt warmpjes in) als ze gewoon op de man of vrouw af haar gedacht kan zeggen?

Toch zijn ze ervan overtuigd op het politiecommissariaat wanneer Edith klacht neerlegt dat Rose de dader is. Ze sluiten haar dan ook op. Maar Gladys Moss (Anjana Vasan) verdiept zich in de zaak, stelt vast dat het handschrift van Rose niet overeenkomt met de krullende letters die in de brieven voorkomt, wat eerder wijst op iemand van een andere klasse dan Rose. Wanneer enkele buurtbewoners Roses borg van 3 pond betalen, zetten ze samen met Gladys een plan op om de dader op heterdaad te betrappen. Wanneer de zoveelste brief aankomt bij Edith sterft haar moeder. Je kan dus stellen dat de brievenschrijver onrechtstreeks een dode op het geweten heeft.

Ondertussen is duidelijk dat Rose te veel te verliezen heeft, niet alleen haar vrijheid maar ook de voogdij over Nancy. Waarom zou ze dan die brieven (blijven) schrijven? Wicked little letters dat Jonny Sweet schreef naar aanleiding van een waargebeurd schandaal uit de jaren ’20 en Thea Sharrock regisseerde is een onderhoudende mysterieuze zwarte komedie. Jammer is dat ie te oppervlakkig blijft. De mogelijke beweegredenen, de psyche van de dader en slachtoffer Rose worden onvoldoende in de verf gezet zodat je ook nauwelijks meegesleept wordt door het verhaal dat dan ook niet onder de huid kruipt. Colmans en Buckleys acteerprestaties zijn ook te gewoontjes om het niveau van deze 13 in een dozijnfilm te overstijgen. De prent is dus ok om te bekijken op een doordeweekse avond, maar niet meer dan dat. Zelfs geen must als je het ons vraagt.

< Bert Hertogs >