Recensie Monkey Man ★★★★

Een geweldige actiethriller is Monkey Man naar een verhaal van Dev Patel die tevens de hoofdrol voor zijn rekening nam én een puik regiedebuut neerzet. Patel ken je wellicht nog van Slumdog Millionaire uit 2008. Daarin speelde hij de hoofdrol toen ie nog een kind was.

In Monkey Man zien we hem met een masker van een chimpansee op vechten in de ring. De deal is dat ie steeds verliest. Zijn handen tonen littekens en het is al snel duidelijk dat het hoofdpersonage uit zijn huidige situatie wil geraken. Hij biedt zich dan ook aan om te werken in het luxebordeel van Queenie Kapoor (Ashwini Kalsekar). Hij gebruikt daarbij zijn handen om haar te overtuigen dat ie het vuile werk best wel wil opknappen voor haar. En zo geschiedt. Hij zal de vloeren mogen kuisen en neemt vanaf dan de naam Bobby aan dat naar een kuisproduct refereert. Later mag ie ook drugs in de VIP-ruimte aanbieden, of alcohol aan de gasten. In het luxebordeel wordt ie goeie vriendjes met Alphonso (Pitobash), een gangster die voor Queenie werkt en een opgefokte tuk-tuk heeft.

Het is daar dat ie gevoelens ontwikkelt voor sekswerkster Sita (Sobhita Dhulipala) die dat doorheeft en hem aanraadt iets anders van werk te gaan doen omdat ie onder andere jaloers zou kunnen worden of zou durven ingrijpen wat zijn en haar leven in gevaar kan brengen. De vrouw wordt helemaal niet goed behandeld door haar klant Rana Singh (Sikandar Kher) en daar heeft Bobby het al snel moeilijk mee. Maar niet alleen dat. Hij herkent hem als de moordenaar van zijn moeder en zint op wraak.

Rana Singh is namelijk een corrupte politiechef die op bevel van de meedogenloze spirituele goeroe Baba Shakti (Makarand Deshpande) het dorp waar Bobby met zijn moeder Neela (Adithi Kalkunte) woonde, uitmoordde en in brand stak zodat Baba het land in zijn bezit kon krijgen. Bobby overleefde het echter, maar hield er hevige brandwonden aan zijn handen aan over toen ie zijn in de fik gestoken vermoorde moeder probeerde vast te nemen.

Bobby zint dus op wraak. Het is duidelijk dat het zijn plan is om zowel de confrontatie met Rana als met Baba aan te gaan. Maar die staan er niet alleen voor. De vergelijking tussen Monkey Man en John Wick is snel gemaakt. In beide films zien we bijzonder veel 1 op 1-gevechten, is de geloofwaardigheid soms ver zoek omdat de held er (vaak) alleen voor staat en weet ie toch te overleven ondanks de tegenstand die bijzonder zwaar is omdat ze met véél meer zijn. Hét verschil echter is dat John Wick ons te clean is, en we in die filmreeks een psychologische laag missen, die gelukkig wél in Monkey Man te zien is. Een kindertrauma in combinatie met jarenlange vernedering doen Bobby hunkeren naar de ultieme overwinning waardoor je hem dat als kijker ook gunt, ook al wordt het knap lastig om vanuit zijn underdogpositie aan aanzien te winnen (terwijl de corrupte politie hem ook op de hielen zit).

Bijzonder veel actie, een streepje erotiek, straffe acteerprestaties van onder andere Dev Patel en een flitsende regie maken van deze Monkey Man een geweldige film die helemaal tot zijn recht komt in de cinema. Dit is wellicht dé verrassing van het voorjaar wat ons betreft. Al moet gezegd dat de twee uur durende film halfweg even onze aandacht verloor omdat ie dan even lijkt stil te vallen. Toch is ie het ontdekken waard.

< Bert Hertogs >