Recensie The Fall Guy ★★

Een compleet van de pot gerukte romantische actiekomedie. Dat is het Amerikaanse The fall guy geworden van David Leitch. De prent zet stuntmannen centraal, mensen die actief zijn in de filmindustrie maar die niet of nauwelijks anders onder de aandacht komen. Als een grote aaneenrijging van stunts voelt deze prent dan ook aan met een flinterdun romantisch verhaal als rode draad erdoorheen verweven maar vooral ook de intriges op de set zelf die tot achtervolgingen, explosies en diens meer leiden. Bij zo veel drukte laat je het geheel gewoon over je heen komen zonder dat het narratief wat met je doet. Liefhebbers van metalagen en -humor, verwijzingen naar quotes uit andere films (zo passeert onder andere ‘You shall not pass’ uit Lord of the Rings) komen echter wellicht meer dan voldoende aan hun trekken. Maar een goeie film zou meer moeten zijn dan een hoop Easter Eggs bij elkaar.

Stuntman van dienst, of doublure als je wil, is Colt Seavers (rol van Ryan Gosling). Die doet aan het begin van de prent nog eens een stunt over. Maar die loopt slecht af. Hij wordt dan ook afgevoerd naar het ziekenhuis. Een ongeval op de set dus. Later zal echter blijken dat het helemaal niet om een ongeval ging, maar om een ijdele acteur hem saboteerde uit jaloezie.

18 maanden later herstelt Colt nog van zijn val. Hij heeft namelijk een zwaar letsel opgelopen aan zijn rug. Hij heeft daarbij ook het contact met Jody (Emily Blunt) verbroken, waar hij mee werkte op de set, en gevoelens voor had die wederzijds bleken. Voor een nieuwe job als stuntman wordt ie overtuigd om toch terug in zijn oude rol te kruipen. Jody heeft namelijk haar eerste film beet als regisseuse, een sci-fi film met een liefdesverhaal waarin ze haar eigen gevoelswereld projecteert. Colt wordt verteld dat het Jody’s expliciete vraag was dat hij de stunts voor zijn rekening zou nemen, maar dat blijkt een leugen.

Wanneer ie op de set na een stunt waarbij ie 8,5 keer met een wagen rondtolde wat goed zou zijn voor een record, Jody tegen het lijf komt, blijkt dat ze helemaal niet opgezet is dat Colt in haar film komt stunten. Ze verwijt hem plots van de aardbodem te zijn verdwenen en haar met haar gevoelens alleen te hebben gelaten. Maar het mag duidelijk zijn dat ze nog steeds van hem houdt. Maar wel op zo’n manier dat ze hem behoorlijk test of hij nog geschikt is voor de job (zowel professioneel als privé zeg maar).

Hij van zijn kant voelde zich mislukt na zijn ongeval. Na een stunt die gelukt is, doet een stuntman zijn duim naar boven. In dit geval zou ie die naar beneden gedaan moeten hebben. Ondertussen blijkt dat de producer van Jody’s film achter een intrige zit waarbij ze een vriend van Colt om het leven liet brengen en nu blijkt Colt zelf in gevaar. Wanneer ze daarbij ook nog eens deep fakes creëert zodat het lijkt alsof Colt die moord op zijn geweten heeft, moet ie al stuntend zijn hachje proberen te redden in het ‘echte leven’ en tegelijkertijd zien dat Jody haar emotionele band met hem toch niet finaal doorknipt.

The Fall Guy levert hersenloos entertainment op, en niet zelden heb je het gevoel dat het spektakel, de actie, de stunts en de special effects bijzonder gratuit en van de pot gerukt aanvoelen zonder écht grappig te zijn. Wij zagen de prent in IMAX 2D. De meerwaarde ervan vinden we redelijk beperkt.

< Bert Hertogs >