Festivalzomer 2024: tijdelijke dip of voorbode van malaise?

Er zijn verschillende redenen waarom het aanbod aan festivals dit jaar niet je dat is. De Amerikaanse dollar staat sterk. Dat in combinatie met hoge reiskosten voor artiesten en crew maakt het onder andere voor de Amerikanen best wel een lastige onderneming om op wereldtour te gaan. Het verklaart ook mee, naast de inflatie in Europa waarom de ticketprijzen voor muziekliefhebbers gestegen zijn.

Veilig

Daarnaast blijkt de lokale Amerikaanse concertmarkt zelf te boomen. Waarom zou je dan een risico nemen en over de plas gaan als je op veilig(er) kan spelen als artiest of band door op je continent te blijven? Maar niet alleen aan de kant van de artiest zijn de kosten gestegen, ook de operationele kosten van festivals swingen tegenwoordig de pan uit waardoor ze liever geen risico nemen in een jaar dat veel grote namen thuis lijken te blijven en de andere die wel beschikbaar zijn een aardig prijskaartje bovenhalen. Laten we namelijk ook niet vergeten dat sommige artiesten gewoon liever in de studio werken aan nieuwe muziek dan dat ze op tour willen gaan. Want dat laatste kan hen mentale problemen bezorgen.

Shift?

Sommige trendwatchers menen dan weer dat er een shift aan de gang is die wel eens het einde zou kunnen inluiden van de grote eclectische muziekfestivals. Kleine festivals die een nichepubliek aanspreken, headlinershows in stadia … dat is waar Gen Z en andere generaties volgens hen steeds meer naartoe willen gaan. Zij denken dat er weliswaar nog wel uitzonderingen gaan zijn, verwijzend naar grote festivals die draaien rond beleving en gemeenschapsvorming. Maar de vraag is maar of die analyse wel klopt.  

Tijdelijk of niet?

Dit jaar verkocht Coachella, het belangrijkste festival in de VS, namelijk niet uit. Ook hier worden dezelfde verklaringen bovengehaald: de prijzen zijn gestegen, het aanbod aan artiesten/bands is minder dan andere jaren en de concert- en festivalmarkt zou wel eens verzadigd kunnen zijn. Andere trendwatchers denken dan weer dat 2024 gewoon een minder jaar is voor het grootste festival in de VS wat de normaalste zaak is van de wereld. Je kan niet altijd pieken, klinkt het. En ook: dat waait wel over. Zij calculeren dit, in tegenstelling tot de doemdenkers die wél grote wijzigingen lijken te zien in de muziekconsumententrends, als een dipje in een curve die traditioneel op en neer gaat. Het voorbeeld van Coachella zou je dan bij uitbreiding als een tijdelijk maar wel globaal issue kunnen zien.

En dan nu de sport…

Laten we niet vergeten dat dit jaar ook de Sportzomer der sportzomers plaatsvindt met als hoogtepunt ongetwijfeld de Olympische Spelen in Parijs. Reden waarom er in die weken geen festivals kunnen plaatsvinden in de Franse hoofdstad en er dit jaar bijgevolg onder andere geen editie plaatsvindt van Lollapalooza Paris. Voor sommige artiesten is Frankrijk mogelijks een belangrijke muziekmarkt om er op te treden, hoewel voor alle duidelijkheid vooral het VK en Duitsland dat zijn in onze contreien.

Zekere voor het onzekere

Het is zeker zo dat er een gebrek aan headliners is dit jaar. Dat doet ook eendagsfestivals bij ons zoals Werchter Boutique en TW Classic kiezen voor het zekere boven het onzekere. Zij vinden dit jaar niet plaats. De kanttekening die daarbij weliswaar gemaakt mag worden is dat Bruce Springsteen dit jaar terug te zien is in Werchter, P!nk opnieuw optreedt met haar show van vorig jaar maar dan in het Koning Boudewijnstadion en AC/DC een headlineshow speelt in Dessel.

Al met al blijkt het dus met de grote kanjers wel mee te vallen in ons land. Al oogt het lijstje van festivals die dit jaar (opnieuw) niet doorgaan wel indrukwekkend. Onder hen: Linkerwoofer, Brussels Summer Festival, Core Festival, TW Classic en Werchter Boutique. Daarnaast vindt er tevens geen Summer Edition plaats van Night of the Proms in Koksijde. En ook de Proximus Pop-up Arena in Middelkerke opent straks niet opnieuw de deuren.

Wat het ook is, een tijdelijke dip of de voorbode van een grotere malaise: 2024 zal de geschiedenisboeken ingaan als het jaar dat er minder festivals werden georganiseerd. Het jaar van de grote correctie na de knaldrang (als die al plaatsvond na de coronacrisis) waarbij de consument kennelijk selectiever is en ook durft afwachten tot het laatste moment voor die een ticket koopt.

< Bert Hertogs >