Recensie Despicable Me 4 ★★★

Er komt wat sleet te zitten op de Despicable Me-formule als je het ons vraagt nadat we Despicable Me 4 in de cinema zagen. Zeker, hij is best genietbaar, maar hij komt o zo traag op dreef. Eigenlijk pas in de slotminuten, een stuk voorbij de pauze die Kinepolis inlast, wordt het geweldig. Vooral die achtervolgingsscène in de supermarkt wanneer een boze vrouw achter Gru’s vrouw aanzit, is hilarisch.

Maar Despicable Me 4 neemt wat ons betreft te veel tijd om het verhaal te zetten. Kort samengevat gaat deze geanimeerde komedie over Gru en Maxime Le Mal, een superschurk met een Frans accent. Wat blijkt? De twee hebben samen op dezelfde school gezeten, het Lycée Pas Bon. Gru heeft Maxime weten op te pakken enkele jaren geleden tijdens een alumni event waar Le Mal een prijs kreeg. Maxime slaagde erin om zichzelf om te toveren tot een super kakkerlak maar werd toch overmeesterd door de Anti-Villain League.

Maar enkele jaren later heeft Silas Ramsbottom, de directeur op rust van het AVL geen goed nieuws voor Gru. Maxime wist te ontsnappen uit de bijzonder streng bewaakte inrichting waar ie al die tijd vertoefde. Gru en zijn gezin, dat ondertussen is uitgebreid met een baby: Gru Jr. moet dus naar een safehouse in een residentiële wijk. Daar moeten ze schuilnamen gebruiken en valse identiteiten.

Maar Gru’s pientere buurmeisje Poppy ontdekt al snel zijn geheim. Ze kijkt naar hem op maar chanteert ’m tegelijkertijd. Zij wil samen met hem inbreken in zijn oude school om daar de honingdas van de hoogbejaarde directrice die zich meer dan kranig houdt in haar rolstoel, te stelen. Wanneer zij ontdekt dat Gru achter de diefstal zit, contacteert ze Maxime en geeft ze zijn coördinaten mee. Had ie zich maar moeten houden aan de afspraak met de AVL om zich low profile te houden.

De vete tussen Maxime en Gru dateert al van hun schooltijd zo blijkt. Maxime heeft het ‘m namelijk nooit vergeven dat ie zijn idee gestolen had om ‘Karma Chameleon’ van Culture Club inclusief kleurrijke pareltjes in het haar te zingen tijdens een talentenjacht. Valentina, Maximes vriendin, tevens een femme fatale, stelt dat het gewoon toeval geweest kon zijn. Of dat zo is, ontdek je in Despicable Me 4. Waarom Gru’s vrouw achternagezeten wordt door een boze vrouw in de supermarkt? Omdat Gru’s vrouw volgens haar nieuwe CV veel ervaring heeft als kapster. Tot ze al snel door de mand valt wanneer ze twee kleurmiddelen (roze en wit) met elkaar mengt, en er een chemisch proces ontstaat zodat de boel begint te smoren, een gat brandt in het haar van de klant en op den duur zelfs het brandalarm afgaat.

Gru’s schuilnaam is Chet, wat een heerlijke woordspeling oplevert: ‘Chit-chat, Chet’. Maar het moet gezegd dat de humor vaak ook in de details zit die de makers in deze prent hebben gestoken. Zo zien we Gru met een roze polo met daarop in groen een kleine schildpad geborduurd, wat een stevige knipoog richting een luxe sportmerk is. Het shirt van zijn buurman wanneer hij met hem gaat tennissen bevat dan weer een zwart logo met enkele vlakken wat dan weer verwijst naar een ander sportmerk. Zo wordt de draak gestoken met het snobisme van rijke mensen en tennis in het bijzonder.

En de Minions? Daarvan gaan er een aantal een experiment aan dat Ramsbottom voorstelt zodat ze Maxi Minions worden en zo de strijd mee kunnen aangaan tegen Valentina en Maxime.  Of om het met een nummer van Tears for Fears te zeggen, dat in deze film vakkundig verkracht wordt: ‘Everybody Wants to Rule the World’. Het is niet anders dan dat in deze film. Maar de vraag is maar wie er deze keer in Despicable Me 4 aan het langste eind trekt.

< Bert Hertogs >