Recensie Tourist LeMC - Onrust ★★★★1/2

Drie kinderen heeft Tourist LeMC ondertussen. De Antwerpse troubadour zit nu ook op tram vier, een lijn die hij niet kent en wellicht langs de Midas passeert, jawel die van de mechaniek. Kijk, zelfs in zo’n tekst zit al zo veel waarheid in, want vanaf je veertigste word je inderdaad vaak geconfronteerd met de eerste mankementjes van je gestel, de constructiefouten die niet meer te verbergen vallen, dat Johannes Faes er moeiteloos in slaagt om je interesse en sympathie op te wekken én vervolgens ook te behouden. Of zijn teksten allemaal authentiek zijn? Het antwoord levert ie zelf in zijn jongste theatershow waar hij ondertussen het tweede seizoen mee tourt: ja en nee.

Zeker, Tourist LeMC laat in zijn ziel kijken maar geeft ook mee dat hij deel uitmaakt van de showbizz en dat sommige zaken dikker aangezet worden, tot soms zelfs gewoon verzonnen. Toch kan je er niet om heen dat hoewel hij dus soms een loopje neemt met de werkelijkheid hij er boenk op zit in de manier hoe ie het leven bezingt omdat hij telkens de twee kanten toont, het dubbele en zelden voor een geïdealiseerde versie gaat.

Neem nu ‘Mijn stad’ bijvoorbeeld. Die song leest als een liefdesbrief maar tegelijkertijd ook als kritiek op het stadse leven, de stationsbuurt en de drugsproblematiek. Heerlijk is het wanneer ie even het heeft over de lucht, dat herhaalt en na verloop van tijd kucht. Zo zet ie zijn eigen nummer om dankzij een aangepaste tekst in sterk spel. Tourist LeMC spoort ons aan om ons openbaar te laten vervoeren, en wil dat net nu zijn wat een uitverkochte Lux in Kapellen deed: zich laten vervoeren.

Rechtsboven vanuit de rode pluche van een theaterzetel zien we Tourist LeMC zitten en filosoferen over het leven. Achter hem hangen twee doeken die het witte licht achter hem de zaal in spiegelen. Zelfkritiek levert ie meteen dat ie zich nog steeds een paljas vindt, maar ook wanneer ie ‘Och hier, hij spreekt een beetje Frans’ zegt.

Begeleid door toetsen, viool, gitaren, en troms laat Tourist LeMC een staalkaart horen van het materiaal dat ie de voorbije jaren uitbracht. Maar dan in andere arrangementen en soms aangepaste teksten gestoken zodat je nieuwe dingen erin kan ontdekken. Opvallend worden de instrumenten stevig versterkt, en de stemmen daarvoor gestoken in de geluidsmix zodat je werkelijk het kleinste detail kan horen.

Via het openingsnummer Troubadours waarin ie lijkt te verwijzen naar Zjef Vanuytsels De Zotte Morgen, komt ie bij Niemandsland waarbij zijn violiste tevens de lyrics meezingt. Een song over  verwachtingen, werkdruk en stress. De Nord synths en sax bepalen onder andere mee het klankbedje.

Wannes Van de Velde is nooit ver weg wanneer Tourist LeMC in ‘Miljonaire’ opnieuw een tegenstelling bezingt, de contradictie waarin we ons bevinden dat mensen aan de ene kant klagen over de koopkracht die door de inflatie omlaag gegaan is, maar aan de andere kant zich wel nog steeds merkkledij kunnen veroorloven en de aarde uitputten door hun nog steeds niet getemde overdreven drang naar massaconsumptie en kapitalisme waarbij duurzaamheid niet in hun woordenboek lijkt te staan.

Heerlijk is de pianoriff die we ontwaren in Bal aan de voet terwijl de wondermooie versie van We begrijpen mekaar met piano en akoestische gitaren smeekt om een symfonische versie. Tijdens ‘Bilan’ wandelt ie even tussen het publiek en stelt ie vast dat de tribune in de Lux behoorlijk steil is waarna ie een plekje vindt naast zijn leerkracht van het derde studiejaar. Niet dat ie het wil hebben over zijn jeugdtrauma’s, maar Tourist LeMC geeft ons wel fijntes mee dat die man een wandelstok in de kals had…

Na ‘De ander zijn wij’ volgt er luid applaus en tribunegestamp. Zo enthousiast is het publiek dus terecht na dit weergaloos optreden zodat het krijgt wat Tourist LeMC al had beloofd en voorspeld: enkele toegiften. Op ‘En Route’ klappen de fans mee op de maat van de muziek terwijl de violiste haar instrument met veel gevoel pizzicato bespeelt. Eerder ging Faes ook tijdens ‘Horizon’ in interactie met de fans en ging ie met hen muzikaal in dialoog. Finaal levert Tourist LeMC wederom een ijzersterk concert af van 90 minuten dat voorbijvliegt. Tijdens Onrust meandert Tourist LeMC tussen intiem, poëtisch en filosofisch, hanteert ie milde (zelf)kritiek, en overgiet hij dat alles vakkundig met een vleugje theater.           

< Bert Hertogs >         

De setlist:

1. Intro
2. Troubadours
3. Niemandsland
4. Spiegel
5. Barbaren
6. Mijn stad
7. Miljonaire
8. Meester kunstenaar
9. Deze nacht
10. Sporen
11. Bal aan de voet
12. Boussa
13. We begrijpen mekaar
14. Tramontane
15. Oprechte leugens
16. Bilan
17. Horizon
18. De ander zijn wij

Bis:

1. En route
2. Koning liefde
3. Outro brief van bobonne

Credits:

Wally: zang
Mitya Jansen: sax, keyboard, zang, percussie
Esther Coorevits: viool, bas, zang, percussie
Frederik Verbruggen: keyboard, gitaar