Recensie Freedom Forever ★★★★1/2

Een weergaloos optreden. Dat zette Antwerpenaar Ivann Vermeer neer met zijn tribute aan George Michael  die deze kerst al weer 8 jaar niet meer onder ons is. Vermeer bewees dat ie niet alleen in het hoge register moeiteloos George Michaels moeilijke stukken kan zingen, maar combineert ook de gospel, de soul, de melancholie, de zwaarte in sommige donkerdere teksten met het spel- en zangplezier tijdens groovy, funky en discosongs. Dat ie meermaals een staande ovatie ontving voor beide, was niet meer dan verdiend. Wat. Een. Productie! En hoe veelzijdig bleek deze zanger wel?

Piece of cake moet Ivann Vermeer gedacht hebben om een van de beste mannelijke vocalisten van de laatste jaren een eer te bewijzen. Feit is dat George Michael coveren verre van eenvoudig is, omdat je van verschillende markten thuis moet zijn en je stemtimbre dat brede register ook moet aankunnen. Hij deed dat met verve. Nochtans had ie aan het begin van de avond meegegeven dat het niet zijn bedoeling was om een imitatie neer te zetten of de lookalike uit te hangen, toch kwam ie verdomd dicht bij het origineel aanschurken. De enige song waar ie wat op safe leek te spelen was ‘Everything she wants’. Hoewel we ervan overtuigd zijn dat Ivann dat lied ook in de originele toonaard kan zingen, koos ie – wellicht ook omdat het nog maar het begin van de show was en ie nog wat vertrouwen moest tanken – om het Wham!-nummer naar beneden te laten transponeren. Het was voor zover wij weten ook de enige song waarbij ie voor die keuze ging.

Wat Freedom Forever, dat zoals de titel al doet vermoeden als een ode voor vrijheid las, zo overweldigend maakte, was dat deze productie maar liefst zo’n 30 man op de bühne had staan en dat terwijl de gemiddelde tributeshow het moet stellen met twee man en een paardenkop! Zo kwam de Australiër C.J. Marvin speciaal over naar de Lotto Arena om met Ivann ‘Don’t let the sun go down on me’ te zingen. Marvin staat op 25 april 2025 in de Stadsschouwburg Antwerpen en een dag later in Kursaal Oostende met The Elton Show, een tribute show rond de heerlijke muziek van Elton John. Dit duet zat live zo goed tussen beide heren dat dit nu al vraagt om meer, om een vervolg in de Stadsschouwburg.

Of dat nog niet genoeg was, voegde Ivann Vermeer ook nog wat gospel toe aan Freedom Forever door een tien(!)-koppig gospelkoor uit te nodigen om hem naast zijn twee vrouwelijke backings en mannelijke backing bij te staan tijdens een magistraal ‘One more try’ dat voornamelijk begeleid werd door piano en orgel. Slechts heel miniem hoorde je de beatring en een zachte tik op de troms tijdens die song. Zo subliem was de geluidsmix dat het kleinste detail goed te horen viel. Ivann ging met het publiek in interactie door hen ‘Freedom!’ te laten scanderen tijdens Freedom 90, een song waarbij iedereen spontaan recht veerde en mee in de handen begon te klappen. Iets wat ie in het eerste deel ook al onder andere succesvol bereikte tijdens ‘Faith’.   

Exquis, dat was de live versie die we voorgeschoteld kregen van ‘Jesus to a child’ met live dwarsfluit die de toon mocht zetten en een bloedmooie act aan de aerial straps met grand ecart in de lucht en waarbij we op het einde de rug van de contortionist/acrobaat over de riemen zagen hangen. Een bijzonder sterk beeld leverde dat op dat verwees naar de gekruisigde Jezus. De theatrale kaart die George Michael live ook durfde te bewandelen, trok Freedom Forever tevens in het begin van het tweede deel. Tijdens ‘I want your sex’, begeleid door een vette trompet- en saxpartij, knipoogde de show naar het toiletincident van de Britse zanger toen die in een openbaar toilet betrapt werd. In het daaropvolgende ‘Outside’ loeiden de sirenes net zoals bij Michaels shows en trok de lichtshow de rood-blauwe kaart.

7 dansers, waaronder 4 vrouwen en 3 mannen, telden we op het podium. De vrouwen mochten hun lekker zwoele moves bovenhalen in hun zwarte latexbroeken tijdens ‘Faster love’. Dé grote (her)ontdekking van de avond was ongetwijfeld voor velen ‘Star People’. ‘Ik wist niet dat dat van hem was’, zei onze buurvrouw die met haar vriendin naar de Lotto Arena was afgezakt, en heel secuur met haar smartphone de juiste hoogtepunten van de avond vastlegde. Genieten met de grote G was het om zien hoe Ivann Vermeer er schijnbaar moeiteloos in slaagde om de sfeer op te roepen van een rokerige club om één uur ’s nachts met een zanger die een half glas whisky in de hand had. Bas, piano en drums bepaalden het klankbedje dat in het begin vooral het midden- en lage register aansprak van de zanger. Maar via de bridge trok de song plots open en mocht Ivann andermaal tonen hoe beheerst hij ook die hoge noten aankan.

George Michael zelf coverde ook tijdens zijn carrière songs van anderen die hij zich helemaal eigen maakte. Zo ook met het fenomenale ‘I can’t make you love me’ van Bonnie Raitt, hier met een prachtige saxsolo wat andermaal een bloedmooie versie opleverde. Die sax mocht ook het einde van het eerste deel inluiden toen we de muzikant plots op onze tribune zagen opduiken en ie via improvisatie uiteindelijk aan de eerste noten van ‘Careless whisper’ kwam die enthousiast onthaald werden, van zodra het publiek de melodie herkende. Ivann Vermeer hield tijdens de song een hoge noot heel lang aan wat mee het gejoel en de over verdiende staande ovatie achteraf verklaart.

‘Father figure’ werd nog zo’n geweldige uitvoering die – terecht – nadien een stevig applaus ontving. Een akoestische gitaarsolo en een acrobatische act op handstandstokken maakten onder andere van deze live versie een pareltje net als het bijzonder gevoelig en melancholisch gebrachte ‘A different corner’ waarin Ivann Vermeer prachtig gestalte gaf aan Georges angst, een song die de performer als gegoten paste. Die gevoeligheid stond in schril contrast met de uitgelaten partysfeer waar ie moeiteloos naar switchte met onder andere het funky en groovy ‘Club Tropicana’ waarin we zelfs even de vibraslap hoorden.

Zeker, op het einde kende Freedom Forever helaas even enkele geluidstechnische issues. Tijdens ‘Somebody to Love’ leek het geluid even enkele keren een beetje weg te faden en bij toegift ‘Last Christmas’ hoorden we storende krakende geluiden. Maar dat neemt niet weg dat de show verder gewoon om duimen en vingers van te likken was. Niet meer dan terecht dus dat de fanclub van George Michael deze tribute show dik ok vindt.

Om kort te gaan: Freedom Forever: ‘I think it’s amazing. Ta ta da da’.

< Bert Hertogs >   

 Deel 1:

1. Free

2. Praying for Time

----------------------------------------------------

3. The Edge of Heaven

4. Fastlove (pop-versie)

----------------------------------------------------

5. Everything She Wants

6. Star People

----------------------------------------------------

7. Kissing A Fool

----------------------------------------------------

8. I Can’t Make You Love Me

9. Father Figure

10. A Different Corner

11. Wham! RAP Medley

12. Faith

13. Careless Whisper

Deel 2:

14. I Want Your Sex

15. Outside

16. Amazing

17. Jesus To A Child

----------------------------------------------------

18. One More Try

----------------------------------------------------

19. Freedom 90

20. Killer / Papa Was A Rolling Stone

21. Don‘t Let The Sun Go Down On Me

----------------------------------------------------

22. I‘m Your Man – Freedom – Wake Me Up Before You Go Go

----------------------------------------------------

23. Somebody to Love

Bis:

24. Last Christmas