Recensie Dans der Vampieren + interviews Anne Van Opstal, Sébastien De Smet en Sara Gracia Santacreu

Vampieren zijn in. Altijd geweest trouwens. Gaande van middeleeuwse Slavische mythes over Bram Stoker’s Dracula tot het klassieke filmpersonage van Nosferatu. Vampieren zijn sexy en hot. Getuige de boeken en verfilmingen van Stephenie Meyer’s Twilight-reeks. Of de nieuwe lingerielijn van modeontwerpster Marlies Dekkers. En ergens daartussen, in de nevelen der tijd, creëerde de Poolse regisseur Roman Polanski in 1967 een cultfilm, The Fearless Vampire Killers. Het cultgehalte moest men zoeken in de ongewone combinatie van zwarte komedie en Hammer Horrorfilms. ‘Stof voor een musical’ dachten onze oosterburen eind jaren ’90. Het werd dus hoog tijd dat dit vleermuisspektakel in ons landje zou opduiken, meer bepaald in de Antwerpse Stadsschouwburg.

Interview met Anne Van Opstal (Sara)

Interview met Sara Gracia Santacreu (1st understudy Sara + ensemble (Sara)

Het verhaal gaat als volgt: ’De bloedmooie Sarah wil van haar saaie leven af en vlucht naar het kasteel van de charismatische Graaf von Krolock, waar de vampieren een groot bal voorbereiden. De knotsgekke professor Abronsius en zijn lieve en beetje naïeve assistent Alfred doen er alles aan om Sarah van de ondergang te redden. Zo komen ze van het ene hilarische avontuur in het andere terecht. Laat ze zich, in ruil voor een kleine vampierenbeet, verleiden tot het eeuwige leven? Of zal ze de verleiding kunnen weerstaan…’    

Het moet gezegd zijn: de Vlaamse subsidies waren wel besteed. Enerzijds imposante decorstukken en dito kostuums (beiden door de Hongaar Kentaur bedacht), anderzijds uitgekiende belichting en een groot projectiescherm, dat het verhaal de nodige sfeer en omkadering gaf. Tijdens akte 1 werd het filmverhaal quasi nauwgezet gevolgd, alleen de droomscène met de rode laarsjes en de vlucht naar het woud was een eigen interpretatie. In akte 2 werd er nog meer vrijheid genomen met het originele verhaal. Het tempo zat wel goed en de belichting werd suggestief gebruikt wat een extra sfeerschepping met zich meebracht. Over sfeer gesproken: uit het onverwachte doken er ook nog vampieren op tussen het publiek. Waar en wanneer mag u zelf gaan uitvissen.

Hoofdrolspeelster Anne Van Opstal is zeker een openbaring. In haar eerste grote rol in een topproductie zet zij zonder schroom de rol neer van een rusteloze, naïeve Sarah, dit gecombineerd met een heldere en krachtige stem. De stemkwaliteit van Hans Peter Janssens behoeft tevens geen krans: zijn bariton leent zich uitstekend voor Steinman’s bombastische muziek. Maar hij zal zich gedurende heel deze concertreeks zijn gebitbeugel vervloeken dat voor een ssssisssend geluid zorgt doorheen zijn liedjes. Maar het moet gezegd zijn: de man heeft charisma wat zeker ten goede komt van zijn personage als aristocratische vampier.

Niets dan goed dan? Nou, eigenlijk, neen. Het geluid zat niet opperbest wat weer aantoont dat de Stadsschouwburg niet bestand is tegen rockmuziek. Maar dat maakt ook dat sommige liedjes moeilijk tot niet verstaanbaar waren. En voor een musical dat Dans der Vampieren heet, waren de dansscènes nauwelijks spectaculair te noemen. Over de stemkwaliteiten van de andere personages ging er soms meer dan één wenkbrauw van ondergetekende de hoogte in. Van een over-the-top stem tot melodieus declameren: alles zat erin. Maar misschien is dit eigen aan de musicalwereld, waar men toch van alle markten thuis moet zijn in de ongewone mix van acteren, zingen en dansen. Toch twee ongewone speciale vermeldingen: Sébastien De Smet als de nutty professor Abronsius, die standhoudt tegenover het onevenaarbare typetje dat Jack MacGowran creëerde voor de film, en, James Cooke als Koukol, de tekstloze bultenaar. U moet maar eens constant gebocheld rondlopen. Fysisch niet te onderschatten me dunkt.

Een film omzetten in een musical of vice versa is nooit een gemakkelijke denkoefening. Het zijn 2 verschillende media met een eigen karakter, tempo, mogelijkheden en beperkingen. Niet elke film leent zich ertoe om deze sprong te maken. Ik vrees dat het hier ook het geval is. Dans der Vampieren is een musical die heel zwaar leunt op het originele concept. Daardoor mis ik ook datgene dat de film laat uitspringen tegenover andere themagenoten zoals o.a. de subtiliteit van de humor en de sfeermuziek gecreëerd door de componist Krzysztof Komeda.

Kortom, ik zou zeggen: ‘geslaagd met vrucht’.

< Danny Héroufosse >

Songlist:

Akte 1

He, Ho professor

Knoflook

Een mooie dochter

Een meisje dat zo lief glimlacht

Wees voorbereid (God is dood)

Alles is duidelijk

Je bent echt heel lief

Uitnodiging voor het bal

Buiten ligt de vrijheid

De rode laarsjes

Gebed

Woescha Boescha (Knoflook reprise)

Dood zijn is grappig

Finale 1

Akte 2

Totale Duisternis

Carpe Noctem

Een goede dag

De grafkelder

Boeken

Wanneer je vol liefde zit 1

Wanneer je vol liefde zit 2

He, Ho professor

Eeuwigheid

Het onstilbare verlangen

Eeuwigheid (instr.)

Danszaal

Menuet (instr.)

Buiten ligt de vrijheid (reprise)

Naspel hier en nu

Finale II

De dans der vampieren