Cd recensie: Dido: Safe Trip Home

Een zeer intimistisch “Safe trip home” ligt momenteel in de platenzaken. Opvallend, en zowat elke recensent zal het met me eens zijn, dat er geen hit in wording op dit schijfje staat. Daarvoor is het album duidelijk niet geschreven. Centraal in dit album staat Dido’s vader waarvoor ze “the day before the day” schreef. Dido’s vader stierf in 2006 en dat zorgde onder andere er mee voor dat de release van deze cd werd uitgesteld.

Wat we een ganse cd te horen krijgen is rustige pop, waar thema’s als eenzaamheid, het gevoel iets te missen, onzekerheid, terugkijken naar het verleden, gemiste kansen, liefdespijn, enz. worden aangeboord. Niet meteen de onderwerpen om happy van te worden. Dat zal je zeker niet worden na het beluisteren van deze cd. We raden hem ook niet aan voor mensen die lijden aan wintermoeheid, omdat deze cd je weinig hoop biedt. Muzikaal valt er wel wat te beleven, zo horen we een knappe instrumentale intermezzo met fluiten tijdens “Grafton Street”. In “look no further”, misschien wel een van de meest intimistische nummers op het album, horen we een celesta. De plaat is dus zeer rijk aan verschillende muzikale klanken.

Een van onze favorieten is “Never want to say it’s love” waar gitaar, drum en violen samen met de zanglijnen een mooi geheel vormen. Een nummer waar we met plezier van genieten.

“Safe trip home” is een cd die je een paar keer moet afspelen, vooraleer je deze Didoplaat naar waarde weet te schatten. Vraag is of het publiek, dat steeds vaker nummers wil die op een instantsuccesformule geschreven zijn, daar de tijd en het begrip voor heeft.

< Bert Hertogs > voor musicnews.be