Cd recensie Melody Gardot: My one and only thrill

Vierentwintig wordt ze dit jaar. Melody Gardot is ondertussen aan haar tweede album toe. Op haar negentiende werd ze op haar fiets aangereden en moest ze wekenlang revalideren. Toen ze het ziekenhuis verliet, wist ze dat ze artieste wou worden. Tot dan speelde ze al af en toe in de clubs van Philadelphia.

Hoewel ze nog een jonge artieste is, heeft ze al behoorlijk wat meegemaakt. Een geluk bij een ongeluk. Het maakt haar als songwriter een stuk geloofwaardiger wanneer ze zingt over (stiekeme) liefde, zich afvraagt wie haar steunt of heel melancholische nummers zingt zoals “The Rain”.

“My one and only thrill” blijkt al bij een eerste beluistering een zeer persoonlijke plaat te zijn. Jazz zoals jazz hoort te zijn, doorleefd. De klankkleur van deze plaat is zeer warm. Daar zorgt de ietwat diepe stem van Gardot voor maar uiteraard ook de instrumenten, piano, contrabas, strijkers, gedempte kopers en orgel die vooral de diepere regionen aanspreken.

Hier en daar scat Gardot ook op deze plaat zoals in het Franstalig- Engelstalige “Les étoiles”.

Het geeft een leuk klankeffect. Daarnaast hoor je ze ook ergens lachen wat het album een spontaan element meegeeft. Daarnaast werden ook huiselijke geluiden geïntegreerd in “If the starts were mine” bijvoorbeeld. Verder valt dit album op omwille van zijn degelijke orkestratie en arrangementen. Hier is tijd, werk en heel wat liefde voor het vak ingestoken, zoveel is duidelijk. “The Rain” is veruit het sterkste nummer. De sfeer die Gardot weet te scheppen is er eentje van een druilerige dag. Eentje waar elk initiatief om naar elkaar toe te stappen ontbreekt.

Wanneer je het album beluistert, waan je je meteen in een rokerige jazzclub. Enige uitzondering is “Over the rainbow” dat Gardot in een Braziliaans jasje stak. Het is ook een tikkeltje extraverter dan de andere songs en contrasteert naar onze mening iets teveel met de andere songs. Gardot eindigt het album met een twaalfde nummer, een iets langere versie van “If the starts were mine”.

Met haar tweede album, levert Gardot dus een ijzersterk album af. Wie haar live aan het werk wil zien kan dat op 19 juli 2009 tijdens Gent Jazz.

Onze favorieten op de cd: Baby I’m a fool, If the starts were mine, Your heart is as black as night, Our love is easy en The Rain

< Bert Hertogs > voor musicnews.be