Cd recensie: Zornik: 4 million minutes

Musicnews.be kon de verzamelaar van Zornik al beluisteren. Die ligt vanaf 14 november 2008 in de winkel. Voor Zornikfans die er nog maar net zijn bijgekomen, is de verzamelaar een welgekomen geschenk. De hits, de meest bekende nummers van de groep rond Koen Buyse staan immers op het schijfje. Ook die hardfans zullen niet twijfelen, zij willen immers álles rond deze groep in hun platenkast hebben.

Bij ons ligt dat toch iets anders. We hebben de groep ontdekt in een cultuurcentrumpje achter onze hoek. Toen kwamen ze langs met hun “all strings attached tour” en sindsdien horen we Zornik akoestisch het liefst. Hun jongste plaat was dus voor ons behoorlijk slikken en moeilijk verteerbaar.

4 Million Minutes of Zornik is dat veel minder. Een hapklare brok voor iedereen die wat van goeie rock houdt. 4 Million Minutes is een ijzersterk openingsnummer, het is zo catchy dat het urenlang in je kop blijft rondspoken. Maar de andere nieuwe track doet dat veel minder. Forgotten heeft een “oohoo”-refrein, dat we Zornik niet kunnen vergeven. Het lijkt wel of Buyse op die 4 noten geen tekst kon vinden. Dit met o’s vullen kan dan, als het refrein dan ook snoeihard is, zoals we bij andere rockers ook wel eens horen. Maar je kan hier bezwaarlijk zeggen dat het een overdonderend refrein is. Integendeel.

Fijn is het dan weer om het beste van hun voorbije platen daartussen te vinden. “Believe in me”, “Hey Girl”, “Goodbye”, “It’s so unreal” en “Scared of yourself” mochten uiteraard niet ontbreken . Prachtig is ook het wondermooie akoestische “I feel alright” met gitaar, violen, en piano.

Is deel 1 een mooie best of geworden, dan is deel 2 vol B-kantjes en rariteiten een vreemde potpourri geworden van vanalles en nog wat. “Killed in the end”, het B-kantje van hun single “Hey girl” is een loeihard nummer dat zo op “Crosses”, hun vorige album kon staan. Dat staat in schril contrast met een extreem gezapig “You’re moving so slow”. Ook de grote misstap van Zornik komt op deze tweede cd: de groep remixte immers enkele van haar nummers en stak ze in een dance-jasje. In die 4 miljoen minuten dat de groep bestaat, is dat de grootste foute keuze die ze konden maken. Op dit schijfje horen we ‘It’s so unreal’ en “Scared of yourself’ ongegeneerd verneukt worden tot een dancenummer dat nooit de bedoeling had om een dancenummer te worden en het ook nooit zal worden. De enige remix die we min of meer konden pruimen was deze van Love affair (met gitaren en violen). Daarnaast was “save me” (piano en akoestische gitaar) op dat tweede schijfje ook een ontdekking. Voor de rest leek ons na een beluistering dit tweede schijfje vooral te schitteren in overbodigheid. Dat in tegenstelling tot de akoestische versies die als tweede schijfje bij het album “Alien sweetheart” worden aangeboden, we weer wél aan iedereen kunnen aanraden. Zornik blijft dus bij ons balanceren tussen de foute en de goede keuzes. Hun nieuwste single is alvast een stap in de goede richting om ons vertrouwen terug te winnen. Op naar de volgende 4 miljoen minuten…

< Bert Hertogs > voor musicnews.be