Cd recensie Arid: Under the Cold Street Lights

De nieuwste, nu al 4de, telg van Arid heeft veels goeds in zich. En toch lukt het niet altijd. Ja, het is gevarieerder dan zijn voorganger, ‘All Things Come in Waves’, wat op zichzelf nu geen prestatie was. Maar er is meer nodig dan gewoon wat experimenteren met instrumenten en sound om een album op een verhoog te plaatsen.

Na enkele luisterbeurten valt het direct op dat de strafste albumnummers schatplichtig zijn aan de sound van andere groepen. Neem nu ‘Come On’: een pompende single, gewoon weggelopen uit U2’s ‘Zooropa’ maar vooral en eindelijk een evenwicht tussen stem en muziek. ‘Something Brighter’ vindt zijn thema bij de pianoklanken van Keane en met de aanstekers in aanslag geeft ‘All that’s here is all that’s left’ een mooi staalkaartje af van hun zachte, melancholische kant. ‘The Flood’ en ‘Custom Gold’ hebben hun goede momenten maar voor de rest blijft het album niet kleven op het trommelvlies. Integendeel, de 2de helft laat soms flink wat steken vallen en laat bij momenten een saaie indruk na.

Die grijze zone van pop en rock waarin de groep zich al jaren in beweegt, gecombineerd met de heldere pathosstem van Jasper Steverlinck, creëert bij elk album de nodige voor- en tegenstanders. ‘Under the Cold Street Lights’ zal jammer genoeg geen verandering brengen in deze wankele situatie.

< Danny Héroufosse > voor musicnews.be