Cd recensie Armin Van Buuren: Mirage

Al 3 opeenvolgende jaren is Armin Van Buuren door de toonaangevende muzieksite djmag.com verkozen tot beste dj van de wereld. Aangezien deze verkiezing zich baseert op uitgebrachte stemmen van de dansende volksmassa, kan men deze Nederlander bestempelen als publiekslieveling. En zo’n reputatie doet deuren opengaan, wat wel handig is wanneer je zangstemmen zoekt voor je songs. Zo had hij op zijn vorig album ‘Image’ al Sharon Den Abel (Within Temptation) en Jacqueline Govaert (Krezip) te gast, nu doet hij het o.a. met de Britse dancequeen Sophie Ellis-Bextor en Adam Young van Owl City.

Het nieuwe album ‘Mirage’ ligt trouwens in het verlengde van zijn vorige cd: een trits hitpotentiële songs, een paar trance-nummers en wat cd-fillers.

De hoogtepunten zijn meestal gekoppeld aan een vrouwenstem. Zo zijn ‘Not Giving Up On Love’ (de recente single), ‘Take A Moment’, ‘Feels So Good’, Virtual Friend en ‘Drowing’ hapklare dancesongs die Van Buuren een ticket richting hitparade kunnen bezorgen. De structuur van deze songs is wel minder commercieel dan die van bvb. David Guetta.

Met de eerste single ‘Full Focus’ en ‘Orion’ belanden we terug in het tranceverleden van onze Armin: instrumentaal, opbouwend, bombastisch met een uitbarsting in de 2e helft.

Alle andere songs, behalve de Keltisch getinde openingsprelude ‘Desiderium 207’, halen net niet de houdbaarheidsdatum door hun inspiratieloze dancebeat.

Het is af te wachten of hij met zo’n variatie aan songkeuze veel nieuwe fans gaat aantrekken, of daarentegen, oude zal verliezen wegens niet 100% trance. Maar de vraag stellen, is ze beantwoorden.

Hoe dan ook blijft het label ‘uitstekend’ in de schuif liggen en mag er de sticker ‘goed’ op het cd-hoesje worden gekleefd.

< Danny Héroufosse > voor musicnews.be