Cd recensie Customs: Enter The Characters

Het is zo klaar als een klontje: zanger/gitarist en songschrijver Kristof Uittebroek is Asterixgewijs in een vat vol 80’s-sound gevallen. Men hoort echo’s van Joy Division, A Flock of Seagulls, Indochine en nog tientallen anderen. En net zoals Asterix is het schrijverstalent van de heer Uittebroek hier sterker uitgekomen. Nu, sterk is niet gelijk aan super: je vraagt je namelijk steeds af waarover elke song gaat. Mysterieuze omschrijvingen met dubbele bodems of verwijzingen naar Shakespeare, futurisme en mythologie: het muzikale brein is hier grondig aan het freewheelen geweest. Neen, het album is zeker geen muziek om mee wakker te worden, laat staan, te gaan slapen.

De singles ‘Rex’ en ‘Justine’ behoeven geen krans: De Afrekening, Ultratop, of zet gewoon eens je radio op. Fris, gedreven, aanstekelijk: noem maar op, het zit er allemaal in. ‘The Matador’ en ‘Tonight We All Stand Out’ hebben ook diezelfde gedrevenheid maar hier kleeft de mayonaise wat minder. Met ‘Where The Moon Spends His Days’ en ‘Violence’ zijn ze even de draad kwijt maar gelukkig wordt die weer terug opgepikt met ‘Talk More Nonsense’, waar de geest van Franz Ferdinand nooit ver weg is. En net op dat moment van verademing krijg je een draak van een song (‘There Is Always Room For One More Poledance’) voorgeschoteld, saaiheid in kwadraat en begin je de hype wat in vraag te stellen. ‘We Are Ghosts’ en ‘Shut Up, Narcissus’ drijven het ritme weliswaar terug op maar voor het lang uitgesponnen, half-psychedelische ‘Acrobats’ moet men toch een XTC-pilletje hebben genomen om hiervan ten volle te kunnen genieten.

Customs is in eerste instantie een verfrissende aanwinst voor de Belgische muziekscène. Geen flauw doorslagje van pakweg dEUS, maar een eigenzinnige interpretatie van alternatieve muziek dat 15, 20 jaar geleden hoogtij vierde.
Maar het is niet al goud wat blinkt. Er zal vooral moeten worden gesleuteld aan hun ‘trage’ songs want die halen het muzikale niveau duidelijk naar beneden. Misschien toch eens overwegen om het volgende album volledig uit handen te geven en in zee te gaan met een producer die hun muzikale interesses ondersteunt, zoals Alex Callier met ‘Rex’ gedaan heeft. Een verfrissende en afstandelijke kijk op het geheel kan alleen maar een meerwaarde geven.

Of dit alles voldoende zal zijn om een toekomst te hebben in deze wereld, dat zal de tijd uitwijzen. Maar ze zijn alvast goed bezig.

< Danny Héroufosse > voor musicnews.be