Cd recensie Joss Stone: Colour me free

Hoogst vreemd hoor die nieuwe plaat van Joss Stone. Op een website van een Vlaamse kwaliteitskrant lazen we dat haar platenfirma EMI deze cd niet meteen lustte, wegens te weinig commercieel. Er zou geen potentiële nummer 1-hit in zitten. Tevens zou de platenfirma geen eurocent wensen uit te geven om het schijfje te promoten. Nou dat zal wel, die postzegel om een exemplaar op onze redactie te krijgen, zal toch heus wat meer dan een eurocent gekost hebben. Stone was trouwens in november te gast bij Peter Live. Als dat geen promotie is?

De tweeëntwintigjarige wil weg van haar record company, op zoek naar een grotere artistieke vrijheid. Dat zingt ze in opener “Free me”. Ondubbelzinnig zingt ze “Bevrijdt me EMI”. Straf dat de platenfirma dit pikt. Het funky “Could have been you” is een pareltje. Stone wil niet bij de pakken blijven zitten na een relatiebreuk. Ze zal haar liefde aan een ander geven en ooit met hem over straat hand in hand lopen. Het kon ook jij zijn” zingt ze. “Lady” gaat over je fysiek aangetrokken voelen ten opzichte van een ander en toch de boot afhouden, hoe moeilijk ook.

Piano, contrabas, Hammond en drum bepalen de jazzy sound van “4 and 20” waarin Stone een man 24 uur geeft om zijn liefde te bewijzen. Het nummer zit ontzettend subtiel in elkaar, met pizzicato op viool en hier en daar een streepje trompet. Heerlijk nummer. Big Ol’ game schreef ze samen met Raphael Saadiq die ook meezingt.

Stone kaart ook sociaal onrecht aan en gaat de politieke tour op in “Governmentalist” waar ze de Amerikaans president vraagt hoeveel levens hij nog gaat opofferen, verwijzend naar de oorlogen die hij nog steeds voert. Nas komt er ook even rappen, wat verrassend werkt.

“You got the love” is het meest extraverte nummer op de plaat dat mogelijks als single wel zou kunnen scoren. Stone en haar backings gaan hier in dialoog. Het liefdesnummer swingt met zijn stevige kopers. Die blazers doen in het begin van “I believe it to my soul” wat - I just wanna make love to you - Etta Jamesachtig aan.

“Je maakt me gek en zet me voor aap wanneer je “o Lily” in je slaap roept, terwijl ik “Jossie” ben”, zingt Stone wellicht verwijzend naar Lily Allen in “I believe in to my soul”, naar Ray Charles’ tekst en muziek. Je hebt me in een impasse zitten. Ik ben gefrustreerd in je liefde. Ik wil meer” zingt Stone met Jamie Hartman in “Stalemate”. Met “Girlfriend on demand” eindigt het album met een ballad die voornamelijk door piano en strijkers werd begeleid. Het is het breedst gearrangeerde nummer op de plaat waarin Stone vraagt om haar hand vast te houden, om ware gevoelens te tonen.

En dan denkt u het gehad te hebben, dan bent u mis. Want “Mr. Wankerman” vrij vertaald: Meneertje Masturbatie is de dertiende en hidden track op het schijfje dat bijna 14 minuten duurt. “Bol het maar af. Ik heb het met je gehad. Ooit was je mijn prins. “ zingt Stone en op het einde horen we gegiechel en geklets tussen de muzikanten net nadat een muzikant in falset “Mister Wankerman” zingt. Stone zegt daarop “You’re such a twat” . Waarna het in typisch studiogegiechel en gepraat verder gaat. “Iemand War of the Worlds gezien?”.

Als er een ding wellicht niet commercieel is aan deze plaat dan is het de afgrijselijke albumhoes met ronduit afschuwelijke lettertypes. Verder is dit een oerdegelijk album geworden. Stone heeft haar tijd genomen om het te realiseren wat haar siert: de kwaliteit straalt van en hoor je op het album. Het is dan ook een van de betere albums die we dit najaar al mochten beluisteren.

< Bert Hertogs > voor musicnews.be

Onze favorieten: Could have been you, Lady, 4 and 20, You got the love, Stalemate en Mr. Wankerman